Mój pies jest chory!

W weekend do gabinetu wpadła starsza pani wraz z synem, który na rękach trzymał buldożka. Szybki rzut okiem – coś poważnego, pies z utratą przytomności, oczopląs, drgawki, przekrzywienie głowy na jedną stronę. Na moje pytanie „co się dzieje?”, dostałam odpowiedź: „no widzi pani, chory jest”. Niestety niewiele mi to powiedziało…

Potrzeba informacji

To, co widzę, to wiem, ale do leczenia i działania potrzeba mi więcej informacji. Niestety właściciele mają takie podejście, że „chory” to dla nich słowo klucz i wystarczy. Lekarz musi wiedzieć wszystko od razu, sam z siebie, jakby miał szósty zmysł. Co się stało, kiedy, czy nie było urazu, wymiotów, innych towarzyszących chorób, czy pies dostaje jakieś leki. To takie podstawowe pytania, na które nie znam odpowiedzi, jeśli właściciel mi ich nie poda.

Jeśli my idziemy do lekarza z przeziębieniem, to nie mówimy mu wyłącznie tego, że jesteśmy chorzy (bo tego to on się spodziewa), tylko przedstawiamy objawy. To samo tyczy się psów. Samo „chory” nic nie mówi. Ale wróćmy do bohatera wpisu…

Objawy to nie wszystko

Czasem objawy są niespecyficzne, tak jak na przykład gorączka. Może to być objaw wielu schorzeń, a nawet zwykłego stresu. U wspomnianego buldożka, po podaniu leków przeciwdrgawkowych, zajęłam się szukaniem przyczyny zaistniałego stanu. Po kilku badaniach, m.in. badaniu krwi i badaniu klinicznym, gdy pies odzyskał przytomność i świadomość, okazało się, że głównym problemem są… uszy! Kto by się spodziewał, że tak drastyczny obraz może zostać wywołany przez „zwykłe” zapalenie ucha. Piesek miał tak skrzywioną głowę na stronę chorego ucha, że nie był w stanie chodzić. Przewracał się. Nie jadł, bo wpadał nosem w miskę.

Buldog dostał leki ogólne i miejscowe na zapalenie ucha. Podczas leczenia okazało się, że w kanale słuchowym była istna kopalnia. Inaczej niż „błotem” nie da się określić tego, co było w środku.

Co widać, a co się za tym kryje

Do czasu pojawienia się spektakularnych objawów z napadem drgawkowym pies nie wykazywał żadnych objawów. Nie trzepał uszami. Nic nie wskazywało na tak zaawansowany stan. Od przechodzonego zapalenia ucha zewnętrznego doszło do przerwania błony bębenkowej i zapalenia ucha wewnętrznego, a potem związanych z tym objawów nerwowych.

Na szczęście leczenie przynosi oczekiwane efekty i już po kilku dniach pies wyprostował głowę, ucho się poprawiło, nie pojawiły się więcej drgawki i nawet zaczął sam pobierać pokarm!

Należy pamiętać, że CHORY to tylko wstęp do rozmowy o zwierzaku. A objaw, który widzimy na pierwszy rzut oka, może być jedynie czubkiem góry lodowej.