Kwestowanie na rzecz ochrony zwierząt (pomoc dla schroniska itp.) jest legalne, ale wymaga uzyskania zezwolenia. Wszelkie publiczne zbiórki ofiar w gotówce lub naturze podlegają bowiem kontroli państwa.
W zależności od obszaru, na jakim ma być przeprowadzana zbiórka, należy uzyskać zgodę odpowiedniego organu administracji (np. w gminie – wójta, w powiecie – starosty). O pozwolenie mogą wystąpić jedynie stowarzyszenia lub organizacje mające osobowość prawną i komitety zorganizowane dla przeprowadzenia określonego celu.
Pozwolenie może zostać wydane, gdy cel zbiórki nie sprzeciwia się prawu i jest zgodny z interesem publicznym. Niedozwolone jest natomiast urządzanie publicznych zbiórek w osobistym interesie. Jako formy prowadzenia publicznej zbiórki prawo dopuszcza: wpłaty na konto, zbieranie ofiar do puszek kwestarskich i skarbonek, sprzedaż cegiełek wartościowych przedmiotów lub usług. Organizowanie publicznej zbiórki bez wymaganego zezwolenia lub wbrew jego warunkom podlega karze grzywny.
Powyższe obostrzenia nie dotyczą jednak zbiórek przeprowadzanych wśród znajomych (np. na imieninach), a także wśród młodzieży na terenie szkół (o ile władze szkoły wyraziły zgodę) oraz koleżeńskich zbiórek w lokalach urzędów publicznych, gdzie wymagana jest tylko zgoda kierownika urzędu. Konieczność uzyskania zezwolenia nie jest przejawem niepotrzebnej biurokracji – ma nas uchronić przed oszustami podszywającymi się pod wolontariuszy. Jeśli nie możemy pozwolić sobie na organizację publicznej kwesty, zacznijmy od znajomych. Umówmy się np., że tym razem nie oczekujemy kwiatów ani prezentów z okazji imienin, lecz zbieramy datki na szczytny cel.