O dziewiątej wieczorem dyżurny Storatu otrzymał wiadomość, że w okolicy wsi Dąbrowica zaginęła starsza pani. Kobieta rankiem tego dnia niezauważenie opuściła dom i zniknęła. Z początku domownicy szukali jej na własną rękę, potem do pomocy włączyli się sąsiedzi. Bez rezultatu. Wezwana na miejsce policja ustaliła, że miejsce, w którym po południu ostatni raz widziano staruszkę, znajdowało się ponad pięć kilometrów od domu. Tu jednak ślad się urywał. W tej sytuacji oficer dyżurny policji zdecydował się poprosić o pomoc Stowarzyszenie. Ratownicy są zawsze przygotowani na wezwanie, toteż w krótkim czasie do akcji wyruszyły cztery zespoły ratownicze składające się z psa, jego przewodnika i tzw. nawigatora, czyli osoby odgrywającej ważną rolę podczas poszukiwań, bowiem odpowiada ona za orientację w terenie i prowadzi zespół w wyznaczonym obszarze używając mapy, odbiornika GPS i busoli. Nad całą akcją czuwał ratownik – koordynator.
W Dąbrowicy ofiarnie pracowały: owczarek australijski Oskar, owczarek niemiecki Erka, berneński pies pasterski Aire i springer spaniel walijski Szot. Wszystkie psy mające uprawnienia ratownicze pracują skutecznie, ale od szczęścia danej pary zależy, czy zaginiony znajdzie się w obszarze przydzielonym akurat jej do poszukiwań.
Około 3.30 nad ranem owczarek australijski Oskar z właścicielką Ireną Kuchko w leśnym młodniku odnalazł przytomną, ale zdezorientowaną i przestraszoną staruszkę. Według opisu rodziny zaginiona miała być ubrana w czerwony polar, gdy tymczasem miała na sobie oliwkowego koloru kurtkę. Na szczęście Oskar nie przejmował się opisami, psi nos to dużo bardziej wiarygodny instrument.
Główny bohater akcji ma nieco ponad dziewięć lat, jest więc psem doświadczonym, tym bardziej że w Storacie szkoli się od szczenięctwa. Aby utrzymać się w formie, trenuje po kilka godzin dziennie. PŁ
