EURASIER

Charakter rasy eurasier

Eurasiery to psy spokojne i zrównoważone. Równocześnie są czujne i dobrze stróżują, wykazują dystans wobec obcych osób, ale nie są przy tym lękliwe ani agresywne. Silnie przywiązują się do swojej rodziny. Aby jednak w pełni ujawniły się te predyspozycje, eurasier potrzebuje bliskiego, stałego kontaktu z rodziną oraz podstawowego szkolenia.

W domu eurasiery są ciche i nieabsorbujące, na spacerach za to żywe, chętnie podejmują różne aktywności. Nie są szczekliwe. Jeśli już szczekają, to dlatego, że mają po temu ważny powód. Oczywiście wymagają pewnej dawki ruchu i zajęcia – powinny mieć możliwość zaspokojenia swojej naturalnej ciekawości i potrzeby eksploracji, żeby w pełni wyciszyć się w domu.

Wobec obcych psów zazwyczaj są bezproblemowe, o ile są prawidłowo socjalizowane w młodym wieku i nie mają jakichś negatywnych doświadczeń. Nie są bardzo stadne, ale w domu dogadają się z drugim psem. Akceptują też inne zwierzęta domowe. Doskonale dogadują się z dziećmi, są świetnymi towarzyszami zabaw. Oczywiście warto pamiętać, że małych dzieci nigdy nie zostawiamy sam na sam z psem, bo maluchy miewają bardzo dziwne pomysły…

Umiejętności

Eurasier został wyhodowany jako pies rodzinny i to jest rola, w której najlepiej się sprawdza. Jest także dobrym stróżem, ale odradza się trzymanie go na stałe w kojcu, bez bliskiego kontaktu z rodziną. Charakter czyni z eurasierów dobry materiał na psy terapeutyczne, choć oczywiście nie każdy osobnik się do tego nadaje.

Szkolenie i wychowanie

Eurasiery są bardzo wrażliwe na ostry ton czy tzw. „twardą rękę”. Wobec tych psów najlepiej sprawdza się podejście łagodne, lecz konsekwentne. To psy inteligentne, uczą się szybko i chętnie, choć czasami bywają nieco uparte. Ponieważ zostały wyhodowane jako psy rodzinne, nie tylko źle znoszą surowe traktowanie, ale także izolację od ludzi, a więc na przykład zamknięcie w kojcu. Nie powinno się ich oddawać na tzw. szkolenie stacjonarne – szkoleniem powinien zająć się osobiście członek rodziny. Akceptacja przewodnika jest dla nich bardzo ważna, dlatego doskonale reagują na pochwały. Eurasiery chętnie biorą udział we wszelkich aktywnościach ze swoją rodziną, a także sprawdzają się w amatorskich psich sportach.

Dla kogo ta rasa

Eurasier dobrze sprawdza się jako pies do towarzystwa dla różnych ludzi, jednak nie może długo przebywać sam, bez kontaktu z rodziną. Odizolowany na dłużej od człowieka usycha z tęsknoty, traci radość życia. Nie nadaje się dla osób o twardej ręce ani takich, które chcą mieć psa bezwzględnie posłusznego, jak robot reagującego na polecenia.

Wady i zalety rasy eurasier

Eurasier – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• bywa nieco uparty
• bardzo wrażliwy, źle znosi ostre podejście
• źle znosi długotrwałą izolację od człowieka
• obficie linieje

Zalety

• doskonały pies do towarzystwa
• przystosowuje się do trybu życia właściciela
• dobry stróż
• nie jest agresywny
• świetny kumpel dla dzieci
• niekonfliktowy wobec innych psów
• pozbawiony instynktu łowieckiego

Zdrowie rasy eurasier

Eurasiery cieszą się generalnie dobrym zdrowiem, choć mała pula genowa w początkach rasy spowodowała, że miewają skłonności do niektórych chorób. Trafia się dysplazja, wypadanie rzepek, niedoczynność tarczycy, jak również problemy z powiekami: distichiasis (nieprawidłowy wzrost rzęs w kierunku oka), entropium i ektropium.

Żywienie

Eurasier dobrze wykorzystuje karmę i nie ma nadzwyczajnych wymagań żywieniowych. Pożywienie powinno być dostosowane do jego potrzeb (wieku i aktywności).

Pielęgnacja

Eurasiery mają dwuwarstwową szatę z obfitym podszerstkiem, dlatego linieją obficie, zwykle dwa razy do roku. Ale może się też zdarzyć, że eurasier będzie gubił sierść przez okrągły rok. Szata jest łatwa w pielęgnacji, bowiem ma właściwości samoczyszczące, ale wymaga regularnego szczotkowania, szczególnie w okresie linienia. Kąpiemy psa wtedy, gdy sytuacja tego wymaga, tzn. gdy jest brudny, ewentualnie przed wystawą. Przed wystawą warto też uporządkować włos przy uszach (przyciąć zbyt długi, wytrymować martwy) i na łapach (przyciąć tak, aby nie wystawał). Poza tym jednak eurasier ma być po prostu czysty, zadbany i wyglądać naturalnie.

Akcesoria

Do regularnej pielęgnacji eurasiera nadaje się szczotka typu pudlówka. W okresie linienia, do usunięcia większej ilości podszerstka można wykorzystać szczotkę typu furminator lub trymer hakowy.

Historia rasy eurasier

Eurasier to młoda rasa szpica, która została wyhodowana w Niemczech. W latach 50. XX w. państwo Wipfel postanowili stworzyć idealnego rodzinnego psa do towarzystwa. Za „ojca” rasy uważany jest Julius Wipfel, ale pomagało mu grono hodowców-entuzjastów, którzy wspólnie starali się zrealizować to marzenie. Należała do nich m.in. Charlotte Baldamus.

W 1960 r. Wipfel jasno sformułował cele, które przyświecały mu przy tworzeniu nowej rasy. Chciał stworzyć średniej wielkości psa rodzinnego w typie szpica, budzącego pewien respekt, lecz przy tym o spokojnym i zrównoważonym usposobieniu. Pies ten miał mieć atrakcyjny wygląd i piękną szatę o zróżnicowanym umaszczeniu. Miał się łatwo adaptować do różnych stylów życia opiekunów, dobrze czuć zarówno na wsi, jak i w mieście.

Wstępny plan zakładał kojarzenia w obrębie grupy wyselekcjonowanych szpiców wilczych i chow-chowów, przy czym te drugie wyglądały wówczas inaczej niż dziś – przypominały właśnie dzisiejsze eurasiery. Rasę początkowo nazwano wolf-chow. Później, w 1972 r., po burzliwych dyskusjach wśród wiodących entuzjastów nowej rasy, Wipfel zdecydował się na wzbogacenie mieszanki samojedem. Wkrótce potem rasa została uznana przez Niemiecki Związek Kynologiczny (VDH) i FCI (w 1973 r.) i nazwana eurasierem.

W 1996 r. pod auspicjami FCI założono International Federation for Eurasier Breeding (IFEZ) – organizację, która dba o charakter i zdrowie rasy. Członkami tej organizacji są kluby rasy z niektórych krajów. Od 1999 r. szczenięta wyhodowane zgodnie z wymogami tej organizacji otrzymują specjalny certyfikat wydawany przez krajowy klub wraz z rodowodem.

Eurasier w Polsce

Rasa cieszy się umiarkowaną popularnością na świecie. Najwięcej eurasierów jest w kraju pochodzenia. W Polsce działa trochę hodowli, choć rasa generalnie jest mało znana. Pierwszą hodowlą działającą w Polsce jest Lupus Ferratus, która zajmuje się rasą od 2009 r.

Wzorzec rasy eurasier

Eurasier – grupa V FCI, sekcja 5, nr wzorca 291

Ciekawostki o rasie eurasier

Eurasiery wraz z chow-chowami i bobtailami posłużyły do stworzenia innej rasy psów rodzinnych – elo. Rasa ta nie jest jeszcze oficjalnie uznana.

Laureat Nagrody Nobla i twórca etologii Konrad Lorenz kupił od Charlotte Baldamus suczkę eurasiera o rodowodowym imieniu Nanette von Jaegerhof, którą nazwał Babette. Profesor uważał jej charakter za najlepszy możliwy u psa domowego.

Jedną z propozycji nowej nazwy rasy, kiedy chciano ją zmienić, była nazwa lorentiner, na cześć Konrada Lorenza. Rasa ta miała bowiem realizować psi ideał, który wymarzył sobie profesor – przez długi czas uważał, że większość psów, w tym szpice europejskie, pochodzą od szakala złocistego, a tylko nieliczne od wilka, w tym jego ukochane chow-chowy. Badania genetyczne wykazały jednak bezspornie, że szakale z pewnością nie są przodkami psów domowych, a wszystkie psy wywodzą się od wilków, choć mogły to być jakieś inne podgatunki, dziś nieistniejące.