Seter irlandzki

Seter irlandzki jest psem o dużym temperamencie, wesołym usposobieniu i łagodnym charakterze. Długo dojrzewa, a do prawidłowego rozwoju potrzebuje bliskiego kontaktu z człowiekiem; nie nadaje się do trzymania w kojcu. Nie sprawdzi się w roli stróża, obcych traktuje bowiem równie serdecznie jak domowników. Jest inteligentny, łatwo się uczy. Ma silny instynkt myśliwski.

Potrzebuje dużo ruchu. Ucieszą go spacery po łąkach, gdzie będzie mógł buszować w poszukiwaniu ptactwa. Chętnie aportuje, lubi pływać. Dotrzyma kroku biegaczowi lub rowerzyście, ale treningi trzeba dostosować do możliwości i wieku zwierzęcia (szczeniąt poniżej roku nie wolno zmuszać do wysiłku). Wybiegany seter nie sprawia kłopotów, znudzony może przejawiać niszczycielskie skłonności.

Seter ma predyspozycje do postępującego zaniku siatkówki (PRA) i powierzchniowych stanów zapalnych rogówki. Zdarza się osteodystrofia przerostowa (tzw. gnilec) i dysplazja stawów biodrowych. Niekiedy występują alergie, niedoczynność tarczycy i epilepsja. Długie uszy są narażone na infekcje, dlatego trzeba regularnie kontrolować ich stan.

Pies tej rasy wymaga pokarmów wysokoenergetycznych. Można stosować gotowe karmy z glukozaminą i chondroityną lub podawać jedzenie przyrządzane samodzielnie (mięso, ryby, biały ser, ryż, warzywa) z preparatami wapniowo-witaminowymi. Pielęgnacja polega na wyczesywaniu sierści raz w tygodniu gęstą szczotką i grzebieniem oraz na kąpieli w miarę potrzeb. Trzeba również skracać pazury, jeżeli pies sam ich nie ściera, i usuwać kamień nazębny.