Skocz po talerz (cz. 5)

Czy pies może latać? Kto oglądał frisbee freestyle, nie ma wątpliwości, że tak! Nie zapomina się widoku psa, który odbija się od pleców swojego pana i wyskakuje niczym z katapulty, by w długim, płaskim locie chwycić szybujący w powietrzu talerzyk! Backvault, bo o nim mowa, to tylko jedna z figur frisbee freestyle – niezwykle widowiskowej konkurencji sportowej.

Dwie minuty zabawy
Do freestyle potrzebne ci będą: pies, 10 talerzyków, trawiasty plac, sędziowie, publiczność i podkład muzyczny z ulubioną piosenką. W ciągu dwóch minut powinieneś wzbudzić podziw i aplauz widowni, usatysfakcjonować sędziów, ale przede wszystkim świetnie się bawić ze swoim psem. Zespół składający się z psa i człowieka jest oceniany przez czterech sędziów. Każdy z nich przyznaje punkty w swojej kategorii – trzy są subiektywne, czwarta – obiektywna.

Za co punkty
Pierwszy sędzia ocenia psa. Czy frisbee to dla niego najwspanialsza rzecz pod słońcem? Czy jest sprawny, zwinny, skoczny, wysportowany? Czy zdecydowanie chwyta wirujący w powietrzu talerzyk? Czy pewnie i bezpiecznie ląduje? Czy zawsze chętnie przynosi dysk swojemu panu? Czy wypuszcza go z pyska na komendę i z łatwością lokalizuje kolejny wyrzucony?

Drugi sędzia ocenia człowieka. Żeby zebrać jak najwięcej punktów, powinieneś zaprezentować szeroki wachlarz technik rzutu, a poza tym: zademonstrować płynne przejścia między poszczególnymi trikami, pokazać techniki bliskie i dalekie, zapanować nad talerzykami i wykorzystać właściwie plac.

Trzeci sędzia ocenia zespół. Regulamin proponuje siedem podstawowych figur, z których w końcowej punktacji brane są pod uwagę tylko cztery – te najlepiej wykonane i najwyżej ocenione. Zatem, najpiękniej, jak potraficie, pokażcie:
– dwa różne overy – chwyty wyrzuconego talerzyka w przeskoku;
– dwa różne vaulty – chwyty talerzyka w wyskoku po odbiciu od ciała przewodnika;
– dog catch – chwytanie lecącego psa, łapiącego wyrzucony talerzyk;
– passing – rzuty i chwyty po przeciwległych stronach przewodnika, pies przebiega w jego pobliżu;
– zigzac – trzy rzuty w dwóch różnych kierunkach, pies nie aportuje talerzyka, lecz wypuszcza i łapie kolejny; poruszając się po linii zygzakowatej, oddala się od przewodnika;
– multiple segment – trzy szybko następujące po sobie podobne rzuty;
– team movement – skoordynowane poruszanie się zespołu, np. jednoczesne obroty, slalom między nogami.

Czwarty sędzia skrupulatnie liczy twoje rzuty i zaznacza, ile razy pies schwycił talerzyk.

Zapracuj na podziw widzów
Nie przerażaj się pozornie skomplikowanym sędziowaniem, potraktuj freestyle jako sportową zabawę z czworonogiem. Szybko się zorientujesz, że doskonaląc warsztat, wykazując kreatywność i konsekwencję, możesz liczyć na coraz wyższe oceny sędziów i rosnący z zawodów na zawody podziw widzów. A niedowiarkom udowodnisz, że jeśli nawet na temat istnienia latających talerzy wciąż trwają dyskusje, to jedno jest pewne – istnieją psy, które na takie talerze polują!