Wydeptany świat

Samo użycie łańcucha do uwiązania psa nie jest przez przepisy zabronione. Prawo mówi jednak wyraźnie, że „Uwięź, na której jest trzymane zwierzę, nie może powodować u niego urazów ani cierpień oraz musi mu zapewnić możliwość niezbędnego ruchu” /art. 9 ust 2 ustawy o ochronie zwierząt/. Przepis ten zmusza do badania każdego przypadku indywidualnie: czy łańcuch nie jest zbyt krótki, zbyt ciężki, czy nie powoduje urazów.

Taka regulacja oczywiście nie rozwiązuje całego problemu. Pod pojęciem „pies na łańcuchu” rozumiemy bowiem nie tylko sam fakt uwiązania psa, lecz cały jego psi los – los zwierzęcia, którego cały świat ogranicza się do kilku metrów kwadratowych wydeptanej ziemi, przewróconego starego garnka i dziurawej budy. W takich przypadkach z pomocą przychodzą przepisy części ogólnej ustawy o ochronie zwierząt. Człowiek jest winien zwierzęciu poszanowanie, ochronę i opiekę /art. 1 ustawy/. „Każde zwierze wymaga humanitarnego traktowania” /art. 5/.

Szczególnie zabronione jest:

• używanie uprzęży, pęt, stelaży, więzów lub innych urządzeń zmuszających zwierzę do przebywania w nienaturalnej pozycji, powodujących zbędny ból, uszkodzenia ciała albo śmierć,
• utrzymywanie zwierząt w niewłaściwych warunkach bytowania, w tym utrzymywanie ich w stanie rażącego niechlujstwa oraz w pomieszczeniach albo klatkach uniemożliwiających im zachowanie naturalnej pozycji,
• trzymanie zwierząt na uwięzi, która powoduje u nich uszkodzenie ciała lub cierpienie oraz nie zapewnia możliwości niezbędnego ruchu.

Złamanie powyższych zakazów jest uznane przez prawo za znęcanie się nad zwierzętami i podlega karze (w przypadkach działania ze szczególnym okrucieństwem nawet do dwóch lat więzienia).
Czy zatem uwiązanie psa na łańcuchu to naruszenie przepisów czy nie? Choć większość z nas nie wyobraża sobie swoich podopiecznych w takiej sytuacji, prawo jednak tego nie zabrania. Konieczne jest jednak zachowanie wymienionych zasad.
W obowiązujących regulacjach brakuje niestety obowiązku codziennego spuszczania psa z uwięzi.