Ciekawe fakty o psach – czym ich organizm różni się od naszego?

• W psim uchu znajduje się kilkanaście mięśni, dlatego czworonóg może nim „strzyc”.
• Kanał słuchowy składa się z dwóch części – pionowej i poziomej – co może powodować powstawanie częstych infekcji.
• Psy mają aż 28 mleczaków, które wypadają między 6. a 7. miesiącem życia.
• Przetrwałe zęby mleczne usuwa się, gdy pies skończy 7 miesięcy. 
• U psów bezwłosych braki zębowe są normą – mogą mieć mleczaki całe życie.
• Serce psa jest lepiej ukrwione, ma więcej naczyń wieńcowych i są one bardziej rozgałęzione niż u ludzi.
• U psów zdarzają się mikrozawały.
• Niektóre rasy mają większe predyspozycje do groźnych dla życia komorowych zaburzeń rytmu, które powodują nagłą śmierć sercową.
• Prawidłowa temperatura ciała u dorosłych psów dużych ras wynosi 38-38,5 st. C, a ras małych – 38,5-39 st. Gorączka psa objawia się m.in. suchym nosem.

Naukowcy znajdują coraz więcej podobieństw między nami a psami, dotyczących m. in. odczuwania czy uczenia się. Nie zmienia to jednak faktu, że bardzo się różnimy. Te różnice zaczynają się już na poziomie anatomii i sprawiają, że nasi pupile miewają inne dolegliwości niż my. Oto ciekawe fakty o psim organizmie, które jednocześnie zwracają uwagę na problemy mogące pojawić się z powodu odmiennej budowy.

Ciekawe fakty o psim organizmie: ucho inne niż nasze

Psie ucho jest zbudowane zupełnie inaczej niż ludzkie. Porusza nim kilkanaście mięśni. Dzięki nim pies może „strzyc uszami” w stronę, z której dobiega dźwięk (a słyszy go z odległości czterokrotnie dalszej niż człowiek). Kanał słuchowy psa składa się z dwóch części: pionowej i poziomej. Dzięki temu trudniej uszkodzić w nim błonę bębenkową, ale łatwiej doprowadzić do zapalenia, grzebiąc w nim bez potrzeby. Dlatego nie wolno czyścić psich uszu patyczkami! Być może usuniemy trochę woskowiny, ale większą jej cześć wepchniemy w to miejsce, gdzie kanał słuchowy pionowy przechodzi w poziomy. Powstaną tam wtedy warunki sprzyjające rozwojowi bakterii beztlenowych.

Wolno jedynie zakraplać psie uszy przeznaczonymi do tego preparatami. A i to nie według własnego uznania. Specyfików jest wiele i niektóre znacząco różnią się składem. Mogą zmieniać odczyn pH w uchu, by utrudnić rozwój drobnoustrojów chorobotwórczych, rozpuszczać woskowinę, wpływać na otwarcie kanału słuchowego. Dlatego warto się poradzić weterynarza.

Po wkropleniu do ucha wskazanej dawki należy wymasować podstawę małżowiny. Poza tym trzeba obserwować, czy u wlotu kanału słuchowego nie pojawia się rumień, czy nie tworzą się grudki, czy z małżowiny nie wyłażą włosy. Warto też zwrócić uwagę czy nie ma już łysin, czy nie pojawiają się przeczosy lub rumień od zewnętrznej strony ucha. Jeśli zaobserwujemy któryś z tych objawów, zabierzmy pupila do weterynarza.

Ciekawe fakty o psach: psy też mają mleczaki

Psom, podobnie jak ludziom, najpierw wyrastają mleczaki. Zwierzę ma ich jednak więcej niż my – aż 28. Powinny one wypaść do przełomu szóstego i siódmego miesiąca życia. Wymianę zębów może spowolnić ciężka choroba zakaźna, np. parwowiroza, zła dieta lub silne zarobaczenie.

W okresie wymiany zębów pies powinien sporo gryźć – oczywiście rzeczy niekaleczące, nieostre. Nie kijek, lecz gryzaki z prasowanej skóry (wędzona jest mniej korzystna dla zdrowia), ewentualnie… stary skórzany but. Jednakże bywa, że to nie pomaga i do akcji musi wkroczyć lekarz weterynarii.

Tak zwane przetrwałe zęby mleczne usuwa się zazwyczaj wtedy, gdy pies skończy siedem miesięcy. Czasem jednak jest to konieczne już wcześniej – jeśli powodują one wadę zgryzu. Warto zrobić zdjęcie rentgenowskie. Kiedy widać na nim ząb mleczny i stały, który nie wyrósł, wtedy ten pierwszy należy usunąć. Przy połączeniu zęba mlecznego ze stałym może bowiem dojść do zapalenia przyzębia. Przetrwałe zęby mleczne są najczęściej problemem ras miniaturowych. Czasem trzeba im usunąć kilkanaście mleczaków. Z kolei u psów bezwłosych normą są braki zębowe. Dlatego jeśli mleczak jest zdrowy, a na zdjęciu rentgenowskim nie widać zęba stałego, który powinien go zastąpić, to należy zostawić ząb mleczny – dla zachowania komfortu życia psa. Może go mieć całe życie.

Ciekawe fakty o psim organizmie: wiotka tchawica

Niektóre psy, zwłaszcza miniaturki, wydają czasem dziwny odgłos przypominający gęganie. Wszystko przez budowę psiej tchawicy. Naszą tchawicę pierścień chrząstek otacza dość szczelnie, natomiast u psów jest on od góry niedomknięty. Tę szczelinę wypełnia mięsień. Gdy chrząstka przestanie go utrzymywać, mięsień stopniowo obwisa i dochodzi do zapadnięcia tchawicy. Zwiotczały przykleja się do chrząstki i „furkocze”. Objawia się to najpierw podczas wysiłku i ekscytacji. Sklejanie się mięśnia z chrząstką powoduje charakterystyczny odgłos przypominający te, które wydają gęsi. Jeśli furkot słychać przy każdym szybszym oddychaniu i pojawia się kaszel, jest to stadium zaawansowane. Wtedy jedynym ratunkiem, by pies nie udusił się, jest operacja wstawienia stentów.

Generalnie podatne na tę chorobę są psy małe i pobudliwe, choć z rzadka zdarza się też u dużych ras. Możemy spowolnić jej przebieg, chroniąc pupila przed stresującymi przeżyciami (weterynarz może przepisać leki na uspokojenie). Ogromne znaczenie ma też higiena zębów. Obecność kamienia powoduje ciągłą infekcję w pysku. Przenosi się ona na gardło, krtań i tchawicę. A infekcja górnych dróg oddechowych sprzyja przyspieszaniu degeneracji chrząstek. Dlatego jeśli nie dbamy o zęby psa, problem z tchawicą szybciej da o sobie znać. Trzeci czynnik to źle dobrane rozmiarowo szelki, które dodatkowo uciskają chrząstkę.

Ciekawe fakty o psach: zawał to u nich rzadkość

Serce psa jest lepiej ukrwione, ma więcej naczyń wieńcowych i są one lepiej rozgałęzione niż u ludzi. Psy nie mają też problemów z cholesterolem. Tylko w przypadku niedoczynności tarczycy dochodzi do zaburzenia metabolizmu lipidów. To dość rzadki przypadek, kiedy pies może mieć klasyczny zawał, taki jak my.

Zdarzają się natomiast tzw. mikrozawały związane z przewlekłymi chorobami serca. Niektóre rasy (owczarki niemieckie, boksery, dobermany) są predysponowane do groźnych dla życia komorowych zaburzeń rytmu, powodujących nagłą śmierć sercową. Chorobę można zdiagnozować za pomocą EKG i USG. Rozwija się ona jednak zwykle dopiero po ukończeniu drugiego roku życia.

Ciekawe fakty o psim organizmie: psy są gorące

Ciało psa jest cieplejsze od naszego. Prawidłowa temperatura tych zwierząt wynosi od 38 do 39 st. C. Istnieje jednak ścisła zależność między wiekiem zwierzęcia i wielkością rasy a temperaturą. Dorosłe psy dużych ras mają ją na poziomie 38-38,5 st. C, a małych – 38,5-39 st. C. Gorączka u czworonogów objawia się m.in. suchym nosem (choć suchość nosa może mieć też inne przyczyny).

MAMY DLA CIEBIE PREZENT! Zapisz się do newslettera Psy.pl i już teraz odbierz za darmo e-book „50 ras w sam raz do kochania”