Kufa u psa i fafle – co warto wiedzieć o psim pysku?

W artykule wyjaśnimy, czym jest kufa u psa oraz jaka jest rola pozostałych elementów psiego pyszczka. Przedstawimy także trzy główne typy budowy czaszki występujące u czworonogów i opowiemy o tym, jak mogą wpływać na zdrowie zwierzaka. 

Co to jest kufa u psa?

Tę część psiej głowy potocznie nazywamy pyskiem. Obejmuje ona trzewioczaszkę, która w przypadku większości czworonogów jest wyraźnie oddzielona od mózgoczaszki, czyli pozostałej części głowy. Miejsce podziału czaszki na te dwie strefy tworzy przełom czaszkowo-nosowy oraz krawędź czołową, które w nazewnictwie kynologicznym określa się stopem. W przypadku niektórych ras, na przykład większości wyżłów jest on wyraźnie zaznaczony, u innych takich jak między innymi charty rosyjskie to niezauważalny element pyska.

Kufa u psa jest zakończona elementem określanym truflą. Nie jest to jednak cały nos zwierzaka, a jedynie jego końcowa część zewnętrzna. To właśnie w tym miejscu znajduje się jama nosowa, w której dochodzi do wstępnej analizy zapachowej wdychanego powietrza. Nazwa tego elementu psiego pyska wywodzi się od niezwykle aromatycznych grzybów rosnących przede wszystkim na terenie dzisiejszych Włoch oraz Francji. Trufle swoim wyglądem do złudzenia przypominają psie nosy, które dzięki swojej niesamowitej budowie pomagają psiakom znajdować te drogocenne grzyby.

Fafle u psa – czym są?

Fafle to określenie górnych warg u psa. Tworzą je nadmiarowe fałdy skórne, biegnące wzdłuż psiej kufy. Ich rozmiar i wygląd będzie różnić się w zależności od rasy czworonoga. Na przykład w przypadku bloodhoundów, dogów niemieckich czy dogue de Bordeaux fafle są duże oraz luźno obwisłe. 

Na ogół większości czworonogów nie przeszkadza tego typu budowa warg, warto jednak wziąć pod uwagę, że są to miejsca wyjątkowo wrażliwe i łatwo o ich skaleczenie. Poza tym dla niektórych opiekunów problematyczna może okazać się kwestia jedzenia. Duże fafle nie pozwalają na skutecznie zatrzymanie śliny zwierzaka wewnątrz jego jamy ustnej, a w trakcie spożywania wody czy posiłków dochodzi do jej zwiększonej produkcji, co sprawia, że zwykle znajduje się ona na wszystkim, co mieści się w okolicy miseczek.

Fafle u psa mogą być też nieduże i przylegające. Tego typu wargi obserwuje się wśród przedstawicieli takich ras jak na przykład pinczer lub pomeranian. W ich przypadku jedzenie czy picie nie powinno wiązać się z bałaganem dookoła misek, a jeśli się przytrafi, warto skonsultować nadmierne ślinienie z lekarzem weterynarii.

Wskaźnik cefaliczny – co musisz o nim wiedzieć?

Wskaźnik cefaliczny, określany także indeksem cefalicznym głowy, to stosunek szerokości czaszki do jej długości. W dość dużym uproszczeniu można nazwać go po prostu długością pyska. Zgodnie z tym parametrem można wyróżnić trzy główne typy budowy czaszki u psów, czyli:

• budowę dolichocefaliczną, a więc z bardzo długą kufą, ten typ czaszki występuję między innymi wśród chartów afgańskich;
• budowę mezocefaliczną, w przypadku której mamy do czynienia z kufą u psa o średniej długości, można ją zaobserwować wśród przedstawicieli takich ras, jak na przykład labrador retriever czy cocker spaniel;
• budowę brachycefaliczną, czyli z bardzo krótką kufą, której nierzadko towarzyszą inne wady (między innymi przodozgryz), ten typ czaszki występuje na przykład u takich ras jak buldog angielski lub pekińczyk.

Syndrom brachycefaliczny – jak nieprawidłowa budowa niszczy zdrowie psa?

Rasy takie jak buldogi, mopsy czy pekińczyki cieszą się niemalejącą popularnością. Ich ogromne oczy i króciutkie pyszczki wyglądają wyjątkowo uroczo, jednak w rzeczywistości posiadające je zwierzęta ogromne cierpią. Krótka kufa to nie jedyna wada budowy wśród wcześniej wspomnianych czworonogów. Poza tym zwykle towarzyszą jej inne nieprawidłowości. Zalicza się do nich między innymi:

• skrócenie trzewioczaszki;
• przodozgryz;
• przemieszczenie szkieletu chrzęstnego nosa oraz nieprawidłowa budowa znajdujących się w nim struktur;
• przerost podniebienia;
• przemieszczenia zębów;
• hiperplazja języka;
• brak zatok czołowych.

Wyżej wymienione wady budowy czaszki charakterystyczne dla przedstawicieli ras brachycefalicznych mogą wydawać się abstrakcyjne, jednak przekładają się na prawdziwe cierpienie zwierzaków. Jakie dolegliwości dotykają psów, którym towarzyszy ten syndrom? Między innymi:

• chrapanie, świszczenie, charczenie i bezdech senny;
• omdlenia, zwłaszcza po zwiększonym wysiłku fizycznym;
• nietolerancja wysokich temperatur oraz zwiększone ryzyko udaru cieplnego;
• krztuszenie się podczas jedzenia czy picia, ulewanie pokarmu lub zmienny apetyt;
• duszność podczas spaceru, niechęć do wysiłku i nietolerancja wysiłkowa;
• stale nawracające stany zapalne górnych oraz dolnych dróg oddechowych.

Tego typu objawy nie muszą wystąpić u każdego przedstawiciela rasy uznawanej za brachycefaliczną, jednak jest to czynnik znacznie zwiększający ryzyko ich pojawienia się. Opiekunowie innych psów również powinni być czujni, ponieważ wśród coraz większej liczby ras obserwuje się tendencję do skracania długości kufy, co wiąże się ze zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia wcześniej wspomnianych dolegliwości.

Dlaczego coraz częściej dochodzi do nieprawidłowości w budowie kufy u psa?

Niestety mimo nawoływań lekarzy weterynarii i miłośników zwierząt do zaprzestania rozmnażania psów o bardzo krótkiej kufie, te cieszą się rosnącą popularnością. Jeśli planujesz zakup czworonoga o tym typie budowy, weź pod uwagę cierpienie, z którym może zmagać się twój przyszły pupil. Zmianę nieetycznych praktyk stosowanych przez hodowców można wyegzekwować, jedynie zmniejszając popyt na sprzedawane przez nich zwierzaki. Przed ostatecznym wyborem hodowli, zweryfikuj dokładnie jej właściciela i upewnij się, że prowadzi biznes, dbając o dobrostan zwierząt.

Redakcja poleca:

1. Toadline exotic bully – żyje tylko 3 lata. Okrutny eksperyment ku uciesze człowieka

2. Te psy nie zasługują na śmierć przez swój wygląd. Trwa protest