Mundial kynologiczny

Gospodarze, czyli RPA, wystawić by mogli bardzo jednolity skład – jedenastkę rhodesian ridgebacków, walecznych, silnych i wytrzymałych. Być może miałyby szanse, choć składy innych drużyn świadczą o tym, że o zwycięstwo trzeba by ciężko powalczyć…

Choćby Anglia – ojczyzna bardzo wielu ras. Drogę do zwycięstwa utorowałby król terierów – airedale – w roli bramkarza. Gromadka zaciętych, błyskawicznie się poruszających, idealnie zgranych jack russell terierów w roli napastników, zaś masywne i zakręcone na punkcie piłki labradory jako obrońcy – trenerem tej drużyny, obowiązkowo, musi być mózgowiec border collie.

Meksyk startuje z ambitnymi, wielkimi duchem najmniejszymi graczami świata – chihuahua. Co prawda podobno rozmiar nie ma znaczenia, ale w bramce lepiej postawić większego zawodnika – nagiego meksykańczyka, dla ochrony przed silnym afrykańskim słońcem przyodzianego w koszulkę narodowej reprezentacji, ma się rozumieć.

Francja to czarny koń tej imprezy. Dlaczego? Bowiem uruchamia swoją tajną broń, gracza, o którym zapomniał świat, a który nadal jest w najlepszej formie. To wybitnie inteligentny, szybki, skoczny pudel. Obrońcami są beaucerony – znają się na swojej robocie i na pewno nie odpuszczą! Tymczasem bramki broni francuski buldożek – widząc lecącą na niego piłkę, nie oprze się pokusie złapania jej, z korzyścią dla drużyny.

Grecja także ma jednolitą drużynę, zawodników którzy mogą pokonać innych wytrzymałością i świetną pracą zespołową – gończe greckie, bo o nich mowa, doskonale ze sobą współpracują, a czyż zgrany zespół to nie najważniejszy warunek zwycięstwa?

Stany Zjednoczone stawiają na pełnych mocy, prących do zwycięstwa graczy którzy nie znają się na żartach: buldogi amerykańskie, black and tan coonhoundy i american staffordshire teriery to wyjątkowo mocny zespół. Ale bramkarzem zostaje ktoś inny: niewiarygodnie skoczny, bystry boston terier, obdarzony niesłychanym refleksem!

Algieria nie należy może do największych faworytów, lecz może nam w tegorocznych mistrzostwach sprawić niespodziankę, rekrutując swoich zawodników spośród pierwotnych, poważnie podchodzących do swoich zadań aidi. Ta drużyna na pewno nie będzie narzekać na afrykański klimat, jest do niego świetnie przystosowana przez grube, izolujące od słońca futro.

Holandia chwali się drużyną złożoną z zawodników mało znanych, lecz (jak głoszą plotki) świetnie przygotowanych. Owczarki holenderskie i sprytne zwinne smoushoundy jako napastnicy i obrońcy, w bramce doświadczony, znający wiele zagrywek fryzyjski pies dowodny – wetterhoun. Tej drużyn na pewno trzeba się obawiać, bo jej trenerem jest inteligentny, potrafiący „okiwać” wszystkich przeciwników kooikerhondje.

Niemcy to jeden z faworytów, wiele osób obstawia ich wygraną śledząc skład narodowej niemieckiej drużyny. Czy może nie wygrać, skoro bramkarzem jest jagdterier? Komentatorzy przewidują wykorzystanie wielu piłek, jednej po drugiej, bowiem ta która dostanie się w zasięg jagda raczej już nie będzie się nadawała do użytku. Oczywiście o ile pozostała część drużyny dopuści do przedostania się piłki w okolice bramki, co nie jest takie pewne, zważywszy, iż niemiecki team to doborowa stawka dobermanów, owczarków niemieckich, sznaucerów i wyżłów.

Australia rozstawia na murawie kelpie i cattle dogi – graczy doskonałych: szybkich, bez skrupułów, preferujących ofensywny styl gry. W bramce widzimy malutkiego, lecz obdarzonego błyskawicznym refleksem australijskiego terierka. Jak w przypadku jego niemieckiego odpowiednika, ten bramkarz może zdecydowanie zwiększyć popyt piłek na boisku, bowiem nie zechce tak łatwo rozstać się z przejętą zdobyczą.

Szwajcaria postawiła na sprawdzonych graczy. Doborowa stawka szwajcarskich psów pasterskich i appenzellerów mówi widzom wszystko. Na dodatek w bramce widzimy zdecydowanego na wszystko berneńczyka.

Kto waszym zdaniem zagra w finale?