Narząd Jacobsona u psów – dlaczego jest taki ważny?

Narząd Jacobsona występuje u wielu zwierząt i służy do analizy chemicznej. Nie ma nic wspólnego z „normalnym” węchem. Pozwala rozpoznawać feromony płciowe i socjalne, wpływające na instynktowne reakcje organizmu.

Gdzie znajduje się narząd Jacobsona u psów?

Narząd ten, zwany także organem lemieszowym albo womero-nasalnym, w skrócie VNO, zlokalizowany jest wewnątrz psiego nosa. Dokładnie leży po obu stronach przegrody nosowej, ale uchodzi stamtąd nie na zewnątrz, ale do... jamy ustnej! Dwa kanaliki prowadzą z nosa do psiego podniebienia tuż za górnymi siekaczami. Ich ujście ma formę małych wniesień, jeśli uważnie przyjrzymy się wnętrzu psiego pyska.

Jak działa narząd Jacobsona u psów?

Warto wiedzieć, za co narząd Jacobsona u psów jest odpowiedzialny. Przede wszystkim trzeba zaznaczyć, że nie ma wiele wspólnego z samym węchem. W jego przypadku za odczuwanie zapachów odpowiedzialne są komórki węchowe, a pies jest w stanie zapamiętać nawet do 600 000 różnych nut zapachowych. 

Narząd Jacobsona u psów pozwala na analizę chemiczną wydzielin. U kotów, u których również występuje organ lemieszowy, dochodzi do tak zwanego odruchu flehmen, o którym więcej można przeczytać w tym artykule. Psy nie mają tego odruchu, a zamiast niego po prostu liżą wydzieliny, np. mocz suczki w cieczce. Następnie w charakterystyczny, choć nielubiany przez wielu opiekunów sposób mlaszczą, a na ich pyszczku pojawia się piana. To sposób na wprowadzenie cząstek feromonów do narządu Jacobsona. Alternatywnym sposobem jest po prostu... węszenie, które również prowadzi cząsteczki dokładnie tak, gdzie trzeba.

Dlaczego narząd Jacobsona u psów jest tak ważny?

Psy odczytują świat poprzez zapachy. To jednak niejedyny sposób na zaznajomienie się z otoczeniem. Narząd Jacobsona jest dla nich kluczowy w komunikacji społecznej, ale również związanej z rozrodem. To powód, dla którego samce tak chętnie wylizują i wąchają mocz suczek w cieczce. Bardzo ważne jest, abyśmy pozwalali naszym pupilom na zapoznawanie się ze światem w sposób najbardziej dla nich naturalny. To realizuje ich potrzeby gatunkowe, a jednocześnie sprawia, że nasze psy są szczęśliwsze.