Dysplazja stawów łokciowych to choroba polegająca na zaburzeniach wzrostu kości łokciowej lub promieniowej oraz nieprawidłowym rozwoju chrząstki stawowej łokcia. Niedopasowania w obrębie stawów wraz z wiekiem powiększają się, co skutkuje tarciem i powstawaniem bolesnych stanów zapalnych. Dysplazja łokci u psa postępuje powoli i może być niezauważona przez wiele lat. Diagnozuje się ją często dopiero wtedy, gdy zaczyna dawać poważne objawy.
Jakie rasy narażone są na dysplazję stawów łokciowych?
Dysplazja łokci u psa to choroba mająca podłoże genetyczne. Dotyka najczęściej psów ras dużych i olbrzymich, takich jak berneński pies pasterski, labrador retriever, rottweiler czy owczarek niemiecki. Na rozwinięcie się dysplazji stawu łokciowego mają wpływ także inne czynniki – nadwaga, przeciążanie stawów przy nieodpowiedniej aktywności fizycznej oraz niewłaściwa dieta.
Jak objawia się dysplazja łokci u psa?
Pierwsze objawy dysplazji łokci można zaobserwować często już u psów wieku 6 miesięcy. Początkowo nie są jednak zbyt niepokojące – czworonóg zaczyna delikatnie kuleć na jedną lub dwie przednie łapy, zazwyczaj po większym wysiłku. Wraz z wiekiem problemy nasilają się, a psiak zaczyna mieć problemy z poruszaniem się i wstawaniem z posłania. Wyraźnie zaczyna także oszczędzać chorą łapę, często trzymając ją w górze. Dysplazji stawu łokciowego mogą także towarzyszyć:
- oznaki bólu przy prostowaniu łapy,
- opuchlizna stawu,
- niechęć do ruchu i zabawy,
- zmniejszenie ruchomości stawu,
- odstawianie łokcia na zewnątrz.
Dysplazja u psa dotyczy najczęściej obu stawów łokciowych czworonoga.
Jak zdiagnozować dysplazję stawów łokciowych?
U psa z podejrzeniem dysplazji łokci przeprowadza się najpierw badanie ortopedyczne. Podczas niego specjalista ocenia ruchomość stawu i reakcje bólowe psa. Zdiagnozowanie dysplazji stawu łokciowego możliwe jest jednak wyłącznie na podstawie zdjęć RTG wykonywanych pod narkozą. Zdjęcia te następnie poddawane są ocenie radiologa, który określa stopień zaawansowania choroby:
- 0 – staw łokciowy zdrowy
- 1 – łagodna dysplazja
- 2 – umiarkowana dysplazja
- 3 – ciężka dysplazja
W przypadkach oddzielenia się chrząstek stawowych konieczne może okazać się wykonanie tomografii komputerowej łokcia i artroskopii.
Dysplazja łokci u psa – leczenie
Metoda leczenia zależeć będzie od stopnia zaawansowania choroby i jej przebiegu. Oddzielone fragmenty chrząstek wymagać będą usunięcia podczas operacji chirurgicznej. W łagodnych przypadkach można zdecydować się na czasowe unieruchomienie stawu. Jednak zwlekanie z operacją może prowadzić do poważnych powikłań i konieczności amputacji łapy. Psa, u którego zdiagnozowano dysplazję stawów łokciowych, nie wolno nakłaniać do wysiłku fizycznego i obciążania kończyny. Należy także zadbać o prawidłową sylwetkę czworonoga.
