Gdy żołądek dostaje kręćka

Każdy, nie tylko psi żołądek to miejsce szczególne, bo w nim spotykają się dwa światy – zewnętrzny i wewnętrzny. Razem z jedzeniem wprowadzamy do niego toksyny, alergeny i drobnoustroje, z którymi musi sobie poradzić. Przez wiele milionów lat różne gatunki wyspecjalizowały się w przyjmowaniu różnych rodzajów pokarmów. Tak powstały zwierzęta roślinożerne, wszystkożerne i mięsożerne. Roślinożercy mają bardzo długi przewód pokarmowy. Zjadają dużo praktycznie niestrawnej celulozy i muszą poddać ją skomplikowanej obróbce. Pomagają im w tym miliony bakterii celulolitycznych i pierwotniaków zamieszkujących ich przewód pokarmowy. Mikroorganizmy przerabiają celulozę na własne białko i są z łatwością przyswajane przez swego gospodarza. Żołądek roślinożercy jest duży i często wielokomorowy, a soki żołądkowe mają słabą kwasowość.
Wszystkożercy radzą sobie bez kłopotu z pożywieniem pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Ich przewód pokarmowy jest dość długi, a żołądek jednokomorowy i niezbyt duży, ale jest w nim już znacznie kwaśniej. Jelito ślepe zasiedla spora ilość bakterii celulolitycznych, choć przy ich liczbie u roślinożerców wygląda to skromnie.
Przewód pokarmowy mięsożerców – takich jak pies czy kot – jest krótki i prawie nie zawiera flory bakteryjnej ze względu na silne soki trawienne. Działają one zabójczo na niechcianych gości. Mięsożercy bowiem często żywią się padliną, w której roi się od bakterii i innych mikroorganizmów. Podobnie jak jego przodek wilk, pies jest „żołądkowcem” – oznacza to, że pokarm dość długo przebywa w jego żołądku. Wilki zazwyczaj polują grupowo na duże ofiary. Polowania tylko w niewielkim procencie są uwieńczone sukcesem, zwierzęta muszą się więc najeść na zapas (żołądek wilka i psa potrafi ogromnie powiększyć swoją objętość). Pies już od wielu tysięcy lat nie jest wilkiem. Zmienił jadłospis i styl posilania się, ale jego żołądek pozostał wilczy. Pojadanie przez cały dzień, dieta bogata w cukry proste, ciała obce w żołądku, stres wynikający z braku ruchu i poczucia bezpieczeństwa mogą prowadzić do choroby wrzodowej.
Psi żołądek jest „podwieszony” niezbyt fortunnie. Szczególnie u bardzo dużych osobników może ulec skręceniu. Bez natychmiastowej interwencji lekarskiej oznacza to wyrok śmierci. Kiedy żołądek „dostaje kręćka”? Przede wszystkim gdy jest nadmiernie wypełniony, a pies – zamiast pozwolić mu trawić – szaleje i się tarza. Chude czworonogi są bardziej narażone na tę dolegliwość. W brzuchu jest sporo miejsca i przeładowany żołądek może łatwo zmienić swoje ułożenie, co nawet przy niepełnym skręcie pogłębia go przez gromadzące się gazy. Objawy są natychmiastowe i bardzo silne. Brzuch jest wzdęty. Bardzo obolały pies wyraźnie cierpi, ślini się, usiłuje wymiotować, jest niespokojny i nie chce się położyć. Trzeba natychmiast szukać pomocy weterynaryjnej, bo zaburzenia w krążeniu oraz zatrucie prowadzą do nieodwracalnych zmian i śmierci.
Repozycję żołądka przeprowadza się chirurgicznie i od razu wykonuje się zabieg uniemożliwiający skręcanie się go w przyszłości. Jest to poważna operacja – nie tyle ze względu na stopień trudności, ile na zazwyczaj zły stan ogólny pacjenta. Nie wolno jednak zwlekać z jej wykonaniem, bo ten stan pogłębia się z każdą minutą.

Jak przeciwdziałać skrętowi żołądka?

• duże psy powinny być karmione dwa razy dziennie, aby spożywana na raz porcja nie była zbyt obfita
• po posiłku pies musi spokojnie poleżeć, a nie iść od razu na spacer
• podawany pokarm nie może powodować wzdęć