NOWOFUNDLAND

Charakter rasy nowofundland

Nowofundland (wodołaz) to pies spokojny, zrównoważony, cierpliwy, odważny i pozbawiony agresji. Najlepiej będzie się czuł w domu z ogrodem, ale musi mieć zapewniony stały dostęp do środka. Bardzo przywiązany do rodziny, wymaga bliskiego kontaktu z człowiekiem. Nowofundland bez problemu zniesie nieobecność pana przez kilka godzin, ale odizolowanie go na stałe w kojcu może źle wpłynąć na jego psychikę. Nieszczęśliwy, samotny nowofundland skutecznie uprzykrzy życie domownikom i sąsiadom.

Wodołazy są doskonałymi towarzyszami dzieci, mają opinię troskliwych nianiek. Nie należy ich jednak zostawiać samych z maluchami bez nadzoru – ze względu na swe rozmiary nowofundland może je z łatwością przewrócić, np. machając ogonem.

Nowofundland jest z natury łagodny w stosunku do ludzi i nawet nieznajomych traktuje życzliwie. Nie sprawdzi się więc w roli stróża, chociaż w wyjątkowych sytuacjach potrafi stanąć w obronie właściciela. Nie jest też psem dla estetów, ceniących sobie ład i porządek – nowofundland wnosi do domu sporo błota, wychlapuje wodę z miski, czasem mocno się ślini.

Wodołaz jest tolerancyjny wobec innych psów, niejednokrotnie tworzy silne więzi z czworonogami, z którymi mieszka lub często się spotyka. Dobrze jest sprawić mu jakiegoś psa towarzysza. Nigdy nie nadużywa siły i nie prowokuje bójek, ale zaatakowany zawsze się broni. Zaakceptuje własnego kota, lecz obcego na pewno przepędzi. Zdarza mu się pogonić za zającem lub sarną, a nawet zapolować na drób. Chociaż odznacza się umiarkowaną aktywnością, to do utrzymania go w dobrej kondycji konieczne są długie spacery, zwłaszcza jeśli ich elementem jest pływanie i zabawa w wodzie.

Umiejętności

Pierwotnie nowofundlandów używano do pomocy w wyciąganiu sieci rybackich i jako psów zaprzęgowych do przewożenia ciężkich ładunków. Wyjątkową cechą rasy jest pasja do pracy w wodzie, którą wykorzystuje się w ratownictwie wodnym. Na co dzień spokojne i dość flegmatyczne czworonogi w wodzie stają się zwinne i szybkie. Potrafią przyholować do brzegu łódź, skaczą z pędzącej motorówki, helikoptera czy wysokiego mostu. Dzięki doskonałemu węchowi nowofundland nadaje się do odnajdywania zaginionych lub zasypanych ludzi, a także do poszukiwania zwłok pod wodą i na lądzie.

Chociaż obecnie nowofundlandy są głównie psami do towarzystwa, to coraz więcej właścicieli szkoli je do pracy w wodzie. Powstają stowarzyszenia propagujące taką działalność, które współpracują z policją wodną i grupami ratowniczymi. W wielu krajach – także w Polsce – podczas wystaw klubowych organizowane są certyfikacje i mistrzostwa pracy wodnej.

Szkolenie i wychowanie

Nowofundland jest psem o dużej inteligencji, zdyscyplinowanym i skorym do współdziałania z człowiekiem. Uczy się chętnie, łatwo zapamiętuje polecenia, ale szybko się nudzi, dlatego treningi muszą być urozmaicone. Przedstawiciel tej rasy wymaga konsekwentnego, cierpliwego i łagodnego podejścia – nowofundland nie toleruje brutalnego traktowania. Trzeba też pamiętać, że to ciężki pies, który dość szybko się męczy, dlatego należy robić przerwy podczas nauki i zawsze mieć przy sobie zapas wody. Podczas intensywnej pracy potrafi wypić 2-3 litry.

Szkolenie należy rozpocząć już z małym szczeniakiem, najlepiej w psim przedszkolu. W tym samym czasie powinno się też zacząć naukę pracy w wodzie, oswajając malucha z zanurzaniem głowy i wyławianiem różnych przedmiotów z dna naczynia lub w płytkim zbiorniku. Po takim przygotowaniu będzie mógł później bez stresu ćwiczyć skoki i nurkowanie w głębokich akwenach.

Nowofundlandy wymagają także odpowiedniej socjalizacji i spacerów poza ogrodem. Nieprzyzwyczajony do innych psów i obcych ludzi nowofundland może stać się agresywny, a przez swoje gabaryty również bardzo niebezpieczny i problematyczny dla opiekunów.

Dla kogo ta rasa

Łagodny i dobroduszny wodołaz wbrew pozorom nie jest psem dla każdego. Nie nadaje się dla ludzi zapracowanych, którzy nie będą w stanie zapewnić psu odpowiedniego szkolenia i pracy umysłowej. Opiekun musi także liczyć się z wysokimi kosztami jego utrzymania. Przy doświadczonych opiekunach nowofundland odnajdzie się w większej rodzinie z dziećmi i innymi zwierzętami lub u sprawnego emeryta.

Wady i zalety rasy nowofundland

Nowofundland – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• jego utrzymanie sporo kosztuje
• wymaga pracochłonnej i systematycznej pielęgnacji
• czasem mocno się ślini
• wnosi do domu dużo błota

Zalety

• bardzo przywiązany do opiekuna
• łagodny i tolerancyjny
• doskonały przyjaciel dzieci
• akceptuje inne czworonogi
• inteligentny, szybko się uczy
• chętnie współpracuje, jeśli postępuje się z nim spokojnie i konsekwentnie

Zdrowie rasy nowofundland

Nowofundland to silny i raczej odporny pies. Jednak jak większość dużych ras ma skłonności do dysplazji stawów biodrowych (do uzyskania uprawnień hodowlanych wymagane jest prześwietlenie z wynikiem A,B lub C), łokciowych i kolanowych oraz do skrętu i rozszerzenia żołądka.

Sporadycznie zdarza się dziedziczna metaboliczna choroba układu moczowego (cystynuria), charakteryzująca się wydalaniem zwiększonej ilości aminokwasu cystyny w moczu, co prowadzi do tworzenia się kamieni nerkowych. Kluby rasy nowofundland zalecają wykonywanie badań w kierunku nosicielstwa tego schorzenia.

Czasem występują choroby serca i układu krążenia – podzastawkowe zwężenie aorty i przetrwały przewód tętniczy – które mogą doprowadzić do nagłej, przedwczesnej śmierci. Zdarzają się również wady ustawienia powiek, alergie pokarmowe i problemy skórne wynikające najczęściej z braku odpowiedniej pielęgnacji.

Psom rasy nowofundland nie należy pozwalać na wylegiwanie się na zimnej ziemi czy betonie – zwłaszcza gdy są mokre – by nie zachorowały na zapalenie pęcherza moczowego i nerek. Szybko rosnącym szczeniętom nie służą intensywne zabawy z dużymi, aktywnymi psami, ponieważ mogą spowodować nadmierne obciążenie stawów i ścięgien.

Nowofundland pochodzi z obszaru o zimnym klimacie, dlatego doskonale znosi niskie temperatury, ale jest wrażliwy na upały. Latem potrzebuje zacienionego miejsca do odpoczynku i jeszcze więcej wody niż zwykle. Na spacery powinno się go wyprowadzać wcześnie rano i wieczorem, a także umożliwić mu pływanie.

Żywienie

Wodołaz jest rasą pierwotną, ukształtowaną w trudnych warunkach, dlatego doskonale wykorzystuje pożywienie. Dzienną porcję dla dorosłego psa trzeba podzielić co najmniej na dwa posiłki i zapewnić mu czterogodzinny odpoczynek po jedzeniu, by nie narażać psa na skręt żołądka. Należy też pamiętać o stałym uzupełnianiu wody, ponieważ nowofundlandy piją znacznie więcej niż inne psy.

Można stosować gotową karmę dla ras olbrzymich, dobraną do aktywności i wieku psa, lub samemu przygotowywać jedzenie – gotowane albo BARF. Domową dietę trzeba uzupełnić odpowiednimi suplementami, a w okresach linienia można dodać preparaty poprawiające stan sierści i skóry, zawierające biotynę, cynk i nienasycone kwasy tłuszczowe.

Pielęgnacja

Szata nowofundlanda jest gęsta i obfita, dlatego jej pielęgnacja wymaga sporo pracy. Pies tej rasy najintensywniej linieje na wiosnę, kiedy gubi dużą ilość miękkiego podszerstka. Trzeba go wtedy czesać codziennie, aby szybciej pozbyć się martwego włosa i zapobiec tworzeniu się kołtunów. Najlepiej posłuży do tego celu metalowy grzebień o długich i rzadkich zębach, szczotka pudlówka i zwykła rzadka szczotka.

Przed zabiegiem sierść można spryskać preparatem ułatwiającym rozczesywanie lub – jeśli jest mocno przesuszona – olejkiem norkowym (trzeba wmasować go we włosy, a potem wyczesać). Poza okresem linienia wystarczy wyszczotkować psa raz na kilka dni. Regularnie trzeba wycinać włosy między palcami, opuszkami i pod uszami.

Akcesoria

Nowofundlanda wyprowadzamy na spacery w szerokiej obroży lub na szelkach typu guard i na długiej, mocnej smyczy. Nowofundland potrzebuje dużego, wygodnego posłania, które pozwoli mu się swobodnie wyciągnąć. Psa tej rasy należy także zaopatrzyć w kaganiec – najlepiej fizjologiczny. Najlepszymi zabawkami dla nowofundlanda są duże piłki, które pies ten chętnie nosi w pysku i aportuje. Należy unikać małych przedmiotów, bo niufek może je połknąć lub się nimi zadławić.

Historia rasy nowofundland

Pierwsze przekazy sugerujące pochodzenie nowofundlandów dotyczą wikingów, którzy przed wiekami najeżdżali Amerykę Północną i półwysep Labrador. Oprócz dużych zwierząt domowych w wyprawach towarzyszyły im psy, które zostawały na podbitych terenach.

Około 1000 roku Norweg Leif Eriksson miał przywieźć na kontynent północno-amerykański dużego czarnego czworonoga o imieniu Oolum. Był to tzw. pies niedźwiedzi używany do stróżowania i polowania na grubą zwierzynę. Dowodem na słuszność teorii o skandynawskich korzeniach nowofundlanda ma być odnalezienie szczątków podobnych czworonogów podczas wykopalisk archeologicznych w okolicy L’Anse aux Meadows na Nowej Fundlandii.

Istnieje jednak również teoria, która głosi, że nowofundland to rasa rdzennie amerykańska. Badając kości indiańskich psów, Fred Stubbart wysnuł przypuszczenie, że zwierzęta te mogły pochodzić od mastifa tybetańskiego, który z kolei wywodzi się od starożytnych molosów. Przybyły one z Dalekiego Wschodu przez Aleuty i Alaskę wraz z przodkami Indian amerykańskich. Z kolei inny badacz, Theodor Studer, poddając analizie czaszki psów z Nowej Fundlandii, odnalazł w nich podobne cechy budowy jak u prehistorycznego psa (canis familiaris inostranzewi), którego uważa się za protoplastę mastifa tybetańskiego i wielu innych ras, m.in. bernardynów, psów pirenejskich czy elkhundów.

W połowie XIX wieku na Nowej Fundlandii żyło kilkaset dużych czworonogów o czarnym lub biało-czarnym umaszczeniu. Czarne nowofundlandy to zapewne potomkowie wspomnianych już psów wikingów, które przybyły na wyspę około XI wieku. Przez kilka stuleci ewoluowały w izolacji i specyficznych warunkach klimatycznych. Ostatecznie typ psa ze skłonnościami do pracy w wodzie utrwalił się, gdy od XVI wieku europejscy żeglarze zaczęli przywozić ze sobą mastify, spaniele, psy dowodne i myśliwskie.

Biało-czarny nowofundland może pochodzić od angielskich białych lub biało-brązowych psów rzeźnickich, znacznie większych od miejscowych czworonogów. Krzyżując się z czarnymi nowofundlandami, dały początek biało-czarnej odmianie nazwanej od nazwiska znanego malarza landseerem (nie mylić ze współczesną rasą o tej nazwie).

Początkowo do Anglii przywożono tylko biało-czarne czworonogi, podczas gdy inne kraje europejskie importowały psy czarne. Różniły się od współczesnych przedstawicieli rasy nie tylko umaszczeniem, ale także wielkością, budową, a często też rodzajem szaty – zdarzały się osobniki o sierści szorstkiej lub kędzierzawej. Do ustalenia typu doszło w Europie. Aby osiągnąć pożądane duże rozmiary i obfity, dość długi włos, hodowcy prawdopodobnie dodali krwi mastifa i spanieli. Pierwszy wzorzec zatwierdzono w 1886 roku.

Nowofundland w Polsce

W Polsce nowofundlandy były znane już w okresie międzywojennym. Pod koniec lat 50. XX wieku przywieziono niemal w tym samym czasie z NRD dwie czarne suki. Edmund Drzymulski sprowadził Astrid v. Juring do hodowli Świerkowa Polana, a hodowlę Podkowa Józefa Hołyńskiego zapoczątkowała Carola v. Falkenhorst. Pierwszą brązową sukę rasy nowofundland sprowadzono z Niemiec w 1994 roku.

Wkrótce potem także od naszych zachodnich sąsiadów importowano pierwszą biało-czarną sukę i kolejne brązowe. W 1996 roku z Norwegii przyjechał biało-czarny samiec, który jako pierwszy reproduktor tej maści pozostawił po sobie potomstwo.

Wzorzec rasy nowofundland

Nowofundland – grupa II FCI, sekcja 2, nr wzorca 50

• Kraj pochodzenia: Kanada
• Charakter: pies pełen godności, pogodny i zmyślny, znany ze swej niezmąconej łagodności
• Wielkość: psy 71 cm, suki 66 cm; odstępstwa kilku centymetrów są dopuszczalne przy zachowaniu proporcji
• Waga: psy 60-70 kg, suki 50-60 kg
• Szata: dwuwarstwowa, wodoodporna; podszerstek miękki i bardzo gęsty, włos okrywowy elastyczny, umiarkowanej długości, prosty, bez loków (dopuszczalna lekka falistość); na części twarzowej głowy i przedniej krawędzi kończyn krótki; dłuższe włosy tworzą pióro na przednich kończynach, portki na zadzie i obfitą kitę na ogonie
• Maść: biało-czarna, czarna, brązowa; u odmian jednolitych dopuszczalne są białe znaczenia na piersi i palcach
• Długość życia: 10-12 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia (źle toleruje upały)
• Koszty utrzymania: od 500 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 2500-6000 zł

Ciekawostki o rasie nowofundland

Wodołazy cechuje silny instynkt wyciągania z wody zarówno ludzi, jak i przedmiotów, dlatego szkolenie ratownicze opiera się na wzmacnianiu ich wrodzonych predyspozycji oraz wzięciu ich pod kontrolę – w przeciwnym razie nadgorliwe psy w ogóle nie pozwoliłyby ludziom pływać! Nowofundlandy do pracy wodnej, choć w ograniczonym zakresie, szkoli także straż pożarna. W Polsce nowofundlandy wykorzystuje się też do poszukiwania zwłok w wodzie – tego typu szkoleniem zajmuje się policja. Wykorzystanie w tym kierunku nowofundlandów jest w Europie ewenementem.

Nowofundland - wszystko, co musisz wiedzieć

Ten dobroduszny olbrzym bardzo mocno przywiązuje się do rodziny. Doskonale wyczuwa emocje swoich opiekunów. Życzliwe nastawienie ma nawet do intruzów. Nowofundland jest pozbawiony agresji i cierpliwy. Jeśli jednak zostanie sprowokowany, będzie się bronił. 

Czy nowofundland się ślini?

Twoim sprzymierzeńcem mogą okazać się… chusteczki higieniczne. Wodołaz należy do tych ras psów, które ślinią się bez powodu. Wynika to ze specyficznej budowy pyska - górne wargi zwierzęcia (fafle) są luźne. W związku, z czym ślina wydostaje się na zewnątrz. 

Jak często czesać i kąpać nowofundlanda? 

Pielęgnacja nowofundlanda jest czasochłonna. Wodołaz ma obfitą szatę. W związku, z czym mogą powstawać kołtuny. Jeśli chcemy tego uniknąć to regularne i dokładne wyczesywanie całego nowofunlanda jest niezbędne. W zależności od potrzeb jego sierść należy szczotkować 1-2 razy w tygodniu. Jeśli pielęgnacja nowofundlanda nas przerasta, warto skorzystać z usług groomerskich - najlepiej 2-3 razy w roku. 

Nowofundland powinien być kąpany mniej więcej co dwa miesiące w szamponach dla psów długowłosych (z dodatkiem olejku norkowego) lub zapobiegających podrażnieniom (np. z olejkiem z drzewa herbacianego). Jeśli często pływa, należy zawsze pamiętać o wysuszeniu wnętrza uszu, ponieważ wilgoć sprzyja rozwojowi chorób grzybiczych i stanom zapalnym.

Czy nowofundland nadaje się do mieszkania w bloku? 

Pies, który waży około 60 kg zdecydowanie lepiej odnajdzie się w domu z ogrodem. Nowofundlanda nie należy odizolowywać - cale dnie spędzone w kojcu negatywnie odbiją się na jego zdrowiu psychicznych. Wodołazy to towarzyskie psy, które wymagają kontaktu z ludźmi.