Kłopotliwy gaduła

Szczeniak jest członkiem naszej rodziny, toteż ma prawo do wyrażania emocji – a szczekanie, piszczenie, skomlenie składają się przecież na psią mowę. Z tego samego powodu musi jednak przestrzegać zasad, które sprawią, że da się z nim żyć pod wspólnym dachem.

Gdy gadatliwość malucha staje się uciążliwa, nie trzeba jej zwalczać w jakiś szczególny sposób. Najczęściej bowiem zachowujący się głośno pies czegoś się od nas domaga: zabawy (głośne szczekanie), pieszczot i uwagi (skomlenie), jedzenia (szczekanie, popiskiwanie) – lecz powtarza te zachowania wyłącznie wtedy, gdy przynajmniej czasami osiąga w ten sposób swój cel. Dlatego zazwyczaj wystarcza ignorowanie go i obdarzanie naszymi względami wyłącznie wtedy, gdy to my o tym zdecydujemy – by zły nawyk zaniknął lub ograniczył się do rozmiarów, które otoczenie będzie w stanie zaakceptować.

Spora część właścicieli trzymających psy w bloku ma problem z ich nadmiernym szczekaniem. Wynika to z nadgorliwości czworonoga, który w ten sposób informuje rodzinę, że ktoś przechodzi za drzwiami. Ten problem występuje zwłaszcza wtedy, gdy właściciel początkowo okazywał radość na widok poczynań swojego „dzielnego” psa. Dlatego gdy nasz stróż zaszczeka na intruza, należy go pogłaskać w nagrodę za to, że nas ostrzegł – ale jeśli nadal ujada, trzeba go uciszyć zdecydowanym głosem.