Jak zrozumieć psa? Rozkodowujemy mowę ciała psów!

Mowa ciała psa nie jest skomplikowana, jeżeli opiekun będzie uważnym obserwatorem i dobrze pozna swojego pupila. Co zatem zrobić, aby lepiej, a przede wszystkim prawidłowo odczytywać zachowanie czworonogów?

1. Proszę, nie gniewaj się już na mnie…

Typowa postawa przepraszająca, często interpretowana błędnie jako dowód tego, że pies wie, iż źle się zachował. Tymczasem on pojmuje tylko, że pan jest na niego zły i próbuje go udobruchać. Ciało ma skulone, łapy ugięte, ogon opuszczony, uszy stulone, oczy przymrużone. Wyraźnie widać dwa sygnały uspokajające: wysuwanie języka i uniesioną łapę (gest proszący).

2. Nie podchodź do mnie! Nie chcę mieć z tobą nic wspólnego, a w ogóle to się stąd zabieram

Ta mowa ciała jest trochę trudniejsza do interpretacji. Pies jest niepewny i przestraszony, o czym świadczą przyciśnięty do tylnych nóg ogon i stulone uszy. Równocześnie jednak odchodzi, a nie nieruchomieje, co byłoby oznaką strachu i sygnałem uspokajającym. Chce się więc pewnie wycofać, np. oddalić od psa, którego się boi. Równocześnie lekko pokazuje zęby – typowe przemieszanie sygnałów podporządkowania i agresji prezentowane przez psy niepewne, które nie chcą konfrontacji, ale równocześnie ze strachu grożą. Tak często zachowują się suczki zaczepiane przez natrętnych amantów.

3. Jestem taka maleńka i podporządkowana jak szczeniaczek…

Całkowite podporządkowanie – pies odsłania brzuch, a czasem nawet popuszcza mocz. Równocześnie odwraca głowę i mruży oczy (sygnały uspokajające). Podwinięty ogon świadczy o niepewności.

4. Ani kroku dalej! Mam zęby i nie zawaham się ich użyć!

Ten rysunek przedstawia sytuację, gdy np. pies staje oko w oko z rywalem – grozi mu w postawie dominującej. Ogon jest zadarty, sierść zjeżona, łapy wyprężone, uszy nastawione, wzrok utkwiony w rywalu, a zęby mocno wyszczerzone.

5. Oooo, czyżby to była jakaś fajna suczka?

Pobudzony pies podnosi ogon. Jego mina nie wyraża niepewności, lecz raczej pełne rosnącej ekscytacji zainteresowanie. Taką reakcję może wywołać np. pojawiająca się w zasięgu wzroku suczka czy wracający domownik widziany w oddali.

6. Co się dzieje? Nie jestem pewny, jak się zachować w tej sytuacji. Lepiej poczekam na rozwój wypadków…

Pies zobaczył coś niepokojącego i się zatrzymał. Ogon jest opuszczony – tak samo może wyglądać ogon u psa rozluźnionego lub zmęczonego, ale niepewna mina świadczy o lekkim zaniepokojeniu i dezorientacji. Zwykle tak właśnie wygląda pies, który biegł spokojnie z wywieszonym językiem, lecz nagle coś zauważył i zatrzymał się gwałtownie. Często w takiej sytuacji zaczyna przymykać pysk, gdy język jest jeszcze na zewnątrz. Cała uwaga psa skoncetrowana jest na tym, co go zaniepokoiło.

7. Ojej, ja przecież nie chciałem nic złego…

Pies pokazuje podporządkowanie przemieszane z lękiem – nogi są ugięte, ogon podwinięty pod brzuch, sierść na karku lekko zjeżona (w tym wypadku to oznaka niepewności), uszy stulone, oczy przymrużone (jeden z sygnałów uspokajających), a kąciki warg odciągnięte do tyłu (przy agresji i ataku ściągają się do przodu). Ktoś jest na psa zły (być może pan za to, że przed chwilą niespodziewanie odbiegł do innego czworonoga) i zwierzak stara się stłumić jego złość.

8. Mowa ciała – fajnie, że cię widzę!

Pies radośnie podekscytowany najprawdopodobniej widokiem lubianego kolegi lub koleżanki. Ogon uniesiony, ale nie sztywny, uszy nastawione, lecz nie napięte, oczy utkwione w koledze, ale bez agresji (dopuszczalne między psami, które się znają i lubią), pysk otwarty w typowym psim „uśmiechu”. Wygląda, jakby miał za chwilę zaprosić kolegę do zabawy.

Autor: Urszula Charytonik