Psiak z tymczasu. Czemu warto przygarnąć psa z domu tymczasowego?

Osoba prowadząca dom tymczasowy (najczęściej wolontariusz) zajmuje się zwierzakiem prze­znaczonym do adopcji i go „cywilizuje”. Nie wszystkie psy po przejściach są wdzięcznymi za przy­garnięcie aniołkami. Zwierzak dopiero co odpięty z krótkiego łańcucha, na którym spędził całe życie, czy półdzika psina odłowiona z pola nie staną się od razu idealnymi domownikami. Wiele zjawisk będzie je przerażało i sporo czasu upłynie, zanim zaakceptują życie z ludźmi. Ten czas pomagają skrócić domy tymczasowe, w których zwierzaki poznają realia domowego życia. Uczą się zachowywać czystość w mieszka­niu i chodzić na smyczy. Oswajają się z domowymi hałasami: odkurzaczem, robotem itp. Nabywają niełatwej dla psów podwórzowych umiejętności cho­dzenia po śliskiej podłodze czy scho­dach. Wreszcie mają okazję oswoić się z autem czy tramwajem. A wiele psów po przejściach musi się też przekonać, że nie wszyscy ludzie biją i że nie trzeba przed nimi uciekać...

Zalety psów z domów tymczasowych

Choć zwierzak na tymczasie mieszka u kogoś, pozostaje tak naprawdę bezdomny. Przygarniając go, robimy więc coś dobrego. A ryzykujemy mniej, niż biorąc psa z ulicy.

Mieszkanie – wielka niewiadoma

Sporo psów ze schroniska nie wie, co to mieszkanie. Albo tkwiły w przytulisku tak długo, że zdążyły zapomnieć, na czym polega życie z ludźmi, albo nigdy nie miały okazji przebywać w ludzkiej siedzi­bie. Takiego czworonoga przerazi winda, a nawet sam pomysł wejścia do jakiegoś pomieszczenia... W takim wypadku tym­czas jest nieoceniony. To tutaj pokaże się psiakowi zasady życia z ludźmi i przeko­na się go, że nic mu nie grozi. Taki pies znacznie łatwiej zaadaptuje się w nowym domu, znając już z grubsza sprzęty, jakich używają ludzie. Osoba adoptująca nie bę­dzie musiała przechodzić etapu zapozna­wania zwierzaka z zupełnie normalnymi, zdawałoby się, rzeczami, na które dobrze zsocjalizowany zwierzak zazwyczaj nie zwraca uwagi.

I wszystko jasne!

Biorąc psa z domu tymczasowego, po­winniśmy dostać o nim dużo informacji. Rozsądny opiekun podpowie, czy psiak, w którym się zakochaliśmy, patrząc na jego zdjęcie w internecie, na pewno się dla nas nadaje, pasuje do naszego trybu życia. W schroniskowych boksach psy zachowują się często zupełnie inaczej niż później – w mieszkaniu. W domu tymcza­sowym opiekunowie uważnie obserwują ich zachowanie. Dlatego znacznie łatwiej ocenić charakter psiaka albo odkryć jakieś punkty zapalne, np. że Reks jest wesoły i żywiołowy, ale lubi gonić poruszające się obiekty, więc przyszły właściciel będzie musiał trochę nad tym popracować. Albo że Pusia to suczka bar­dzo delikatna i lękliwa, a zatem nie nadaje się do domu z małymi dziećmi.

Nauczyć psa... się uczyć

Psiaki z domów tymczasowych mają jeszcze jedną wielką zaletę – ktoś z nimi pracował. Zadziwiająco wiele czworo­nogów zupełnie nie wie, że z ludźmi można współpracować, że da się od nich uczyć różnych rzeczy, ba, że można na nich zwracać uwagę! Domy tymczaso­we wykonują kawał porządnej roboty, przekazując późniejszym adoptującym czworonogi, które znają najważniejszą w życiu każdego psa zasadę: współpraca z ludźmi się opłaca!

Chcesz wziąć psa na tymczas? Sprawdź, czy masz do tego warunki!

Nie każdy może stworzyć zwierzęciu dobry dom tymczasowy. Jeśli o tym myślisz, przeczytaj to...

Opiekun z DT musi być osobą pełnoletnią, aby mógł podpisać umowę. Fundacja lub schronisko utrzymuje z opiekunem psa kontakt i wspomaga go, opłacając rachunki u weterynarza albo finansując zakup karmy.

Dla psa trzeba mieć czas. Jeśli pracujemy na dwóch etatach i prowadzimy bujne życie towarzyskie, nie myślmy o założeniu DT. Opiekunowie muszą wygospodarować dużo czasu na prawidłowo przeprowadzaną socjalizację, ćwiczenia, naukę w terenie. W pracy ze zwierzętami potrzebna jest wytrwałość i systematyczność.

Idealny opiekun powinien mieć doświadczenie w pracy z psami. Do DT trafiają bowiem często stworzenia z problemami: lękliwe, terytorialne, agresywne ze strachu itp. Te problemy można rozwiązać dzięki wytrwałej pracy, ale przede wszystkim – wiedzy.

Wolontariusz musi być cierpliwy. Nie dość bowiem, że w pracy z problematycznym podopiecznym wzloty będą się ciągle przeplatać z upadkami, to na dodatek sprawa adopcji ciągnie się nieraz bardzo długo. Tymczasowy opiekun musi więc być przygotowany na to, że pies zostanie u niego na parę miesięcy, a w niektórych wypadkach – nawet lat.

Autor: Paulina Łukaszewska