Rodzenie kamienia

Trudności w oddawaniu moczu mogą być objawem ostrego zapalenia nerek, kamicy lub nowotworu układu moczowego, a u samców – także schorzeń prostaty. Z kolei częste siusianie i zwiększone pragnienie może wskazywać na cukrzycę, przewlekłą niewydolność nerek lub wątroby, ropomacicze, chorobę Cushinga lub niedoczynność tarczycy. Podobne objawy wywołuje podawanie niektórych leków i zbyt słona dieta. Spośród wymienionych chorób kamica moczowa dotyka średnio co piątego psa cierpiącego na kłopoty związane z oddawaniem moczu.

Rzadko, często, z krwią
Jeśli zwierzę jest zaniepokojone, przyjmując pozycję do siusiania, długo się napina, a wydala zaledwie kilka kropel, możemy podejrzewać kamicę. Charakterystyczny dla niej jest częstomocz, czyli permanentna chęć oddawania moczu, a czasami popuszczanie go kropelkami nawet w domu. Jeśli doszło do uszkodzenia śluzówki przez kamień czy złogi w drogach moczowych, w moczu pojawia się krew.
Objawy te łatwiej zaobserwować u psów niż u suk, ponieważ cewka moczowa samców jest węższa i przemieszczający się w niej kamień często ją zatyka. Popularnie takie przesuwanie się kamieni nazywane jest ich „rodzeniem”. Kiedy dojdzie do zatrzymania kamienia w cewce, pies nie może się w ogóle załatwić (tzw. bezmocz), choć odczuwa ciągłe parcie, a potem ból. Jeśli nie zareagujemy błyskawicznie, dojdzie do ostrej niewydolności nerek lub pęknięcia pęcherza.
Kiedy pojawiają się problemy z oddawaniem moczu, należy pobrać go do badania ogólnego i bakteriologicznego. Na co najmniej cztery dni przed nim pies nie powinien przyjmować leków, gdyż może to zmienić obraz wyników. Na ich podstawie lekarz stwierdza, czy występują złogi lub który odcinek dróg moczowych jest zainfekowany. Jeśli mamy do czynienia z kamieniami, w celu ostatecznego potwierdzenia diagnozy wykonuje się badanie RTG lub USG. Czasem, gdy kamień jest bardzo duży, lekarz może go wykryć, dotykając brzucha czworonoga.

Dolegliwość staruszków i młodzieży
Kamienie w drogach moczowych powstają głównie z powodu uwarunkowań genetycznych, w wyniku zapaleń bakteryjnych układu moczowego, nieodpowiedniej diety i niektórych zaburzeń hormonalnych. Rasy psów szczególnie predysponowane do zapadnięcia na takie dolegliwości to boksery, sznaucery miniaturowe i shih tzu – zwłaszcza młode lub w sile wieku, jeśli z jakichś powodów dojdzie do osłabienia odporności.

Kamienie rozpuszczalne i operacyjne
Mocz psa powinien mieć kwaśny odczyn. Kiedy na skutek błędów dietetycznych lub zapalenia układu moczowego staje się on zasadowy, dochodzi do powstania tzw. struwitów. Ponieważ struktura tych kamieni nie jest zbyt trwała, czasami istnieje możliwość rozpuszczenia ich wskutek podania odpowiednich leków i zastosowania diety leczniczej. Jeśli jednak kamień jest bardzo duży – proporcjonalnie do rozmiarów psa, a co za tym idzie, jego narządów wewnętrznych – trzeba go usunąć operacyjnie.
Stosunkowo rzadziej dochodzi do powstawania kamieni ze szczawianów wapnia. Są one nierozpuszczalne, toteż aby je usunąć, konieczny jest zabieg chirurgiczny. Ten rodzaj kamicy spotykany jest najczęściej u lhasa apso, yorkshire terrierów, pudli miniaturowych oraz – wspomnianych już wcześniej – shih tzu i sznaucerów miniaturowych. Zwykle zapadają na nią starsze psy, przy czym samce kilkakrotnie częściej niż suki.