Senior dla seniora, czyli o psach dla starszych ludzi

Starsi właściciele psów więcej się ruszają, mniej doskwiera im samotność i mają większe poczucie sensu życia w przeciwieństwie do ich rówieśników nieposiadających psa – wynika z badań opublikowanych w czasopiśmie naukowym „European Journal of Medical Research”.

Zdaniem autorów badania nawet krótkie, ale częste spacery z psem zmniejszają u człowieka stres, niepokój i ryzyko depresji. By osiągnąć ten efekt, niepotrzebne są intensywne ćwiczenia fizyczne, wystarczy po prostu wyprowadzać psa na dwór. Do tego zajmowanie się psem w domu (karmienie, zabawa, głaskanie, które obniża ciśnienie krwi) – i przepis na zdrowie dla ludzi gotowy!

Opiekunowie psów w podeszłym wieku rzadziej trafiają do lekarza z problemami zdrowotnymi (aż o 21% mniej razy) niż starsze osoby bez psów u boku.

Skoro wiemy już, że pies dla starszej osoby to dobry pomysł, zastanówmy się, jaki to powinien być czworonóg.

Nie ma jednej rasy, którą można polecić jako idealną. Pomocne będą raczej wskazówki pracowników i wolontariuszy schronisk, fundacji i domów tymczasowych – bo oni znają psy, które szukają domu i wiedzą, że ten konkretny pies może zostać (albo nie może) kompanem seniora. A znalezienie odpowiedniego psa znacznie zwiększa szanse na sukces tego pomysłu. Nietrudno sobie bowiem wyobrazić, jak zakończyłoby się przekazanie pod opiekę siedemdziesięciolatka ruchliwego szczeniaka…

Starsza osoba, która ma pod swój dach przyjąć psa, powinna być w na tyle dobrej formie, by móc kilka razy dziennie wychodzić na spacery. Jeśli to dla niej za dużo, być może uda się umówić z sąsiadem czy mieszkającą w pobliżu rodziną, by ją w tym wsparła. Sytuacja jest łatwiejsza, gdy senior mieszka w domu z ogrodzonym podwórkiem (co i tak zupełnie z obowiązku spaceru nie zwalnia), ale oczywiście nie jest to konieczne.

Duże i aktywne psy raczej się nie sprawdzą w tym zestawieniu, choć są osoby, które po prostu lubią duże czworonogi i wtedy warto się wysilić, by takiego spokojnego miśka znaleźć. Jednak większość starszych osób decyduje się na mniejsze psiaki, nawet kilkukilogramowe, które łatwo utrzymać na smyczy czy wziąć na ręce.

Istotną rolę gra tu wiek. Senior dla seniora to najlepsze rozwiązanie – i to nie tylko dlatego, że starsze psy, podobnie jak starsi ludzie, są już mniej aktywne. Starszy pies będzie żył raczej jeszcze tylko kilka, a nie kilkanaście lat, w związku z tym jest duża szansa, że właściciel go przeżyje. To ważne, bo często po śmierci właściciela rodzina nie chce zająć się jego psem i zwierzak ląduje w schronisku…

Tak czy inaczej, warto zadbać o opiekę zastępczą na wszelki wypadek. Na przykład gdyby dziadek czy babcia trafili do szpitala – nawet jeśli to kwestia kilku dni, ktoś inny musi w tym czasie zająć się psem.

Dobrany duet w postaci psa i starszej osoby często się zdarza. Trzeba tylko mieć chęci i dobrze wszystko zaplanować. Nagroda za to jest ogromna – bezwarunkowa miłość, na którą zasługuje przecież każdy człowiek i każdy pies.