Jak rozpoznać i leczyć świerzb u psa?

Świerzb u psa jest jedną z najstarszych chorób skóry. Ta przypadłość wywoływana jest przez kilka rodzajów roztoczy i negatywnie wpływa na komfort życia zwierzęcia. Jeśli nie zostanie odpowiednio zdiagnozowana i wyleczona, może mieć poważne konsekwencje.

Jak psy zarażają się świerzbem?

Do zakażenia świerzbem może dojść na wiele sposobów. Najczęściej dochodzi do tego poprzez bezpośredni kontakt z innym zarażonym zwierzęciem, zwykle psem. Psy mogą zarazić się również od siebie za pomocą szczotki czy innego przedmiotu, na którym znajdują się pasożyty świerzbowca. Kiedy? Chociażby podczas wizyty w salonie dla zwierząt, psim hotelu czy u weterynarza. Świerzb pomiędzy zwierzętami roznosi się bardzo szybko i najczęściej atakuje osobniki z obniżoną odpornością czy też niedożywione. Jeśli w domu jest więcej psów, a chory teoretycznie jest jeden, należy u każdego zwierzęcia wdrożyć odpowiednie leczenie – nawet gdy nie widać objawów choroby.

Świerzb u psa – rodzaje

Istnieje kilka gatunków świerzbowca, jednak tylko dwa z nich atakują psy – świerzbowiec drążący (Sarcoptes scabiei var. canis) i świerzbowiec uszny (Otodectes cynotis).

• Świerzbowiec drążący

Bardzo często dotyka zaniedbane i bezdomne psy, żyjące w dużych skupiskach. Pasożyt ten jest również przyczyną dużej liczby zgonów u lisów. Do zarażenia może dojść nie tylko poprzez bezpośredni kontakt z chorym zwierzęciem, ale też przez przybory do pielęgnacji czy wspólne legowisko. Świerzbowiec drążący cechuje się wysoką zakażalnością, ponieważ pajęczak jest w stanie przeżyć poza żywicielem nawet do kilku tygodni. Jest on niebezpieczny również dla ludzi.

Świerzbowiec drążący bytuje w powierzchniowej warstwie naskórka. Następnie samice świerzbowca tworzą tunele. To właśnie tam przez kilka miesięcy składają jaja, z których wykluwają się larwy. Zmiany skórne przeważnie znajdują się na uszach, podbrzuszu, łokciach i stawach skokowych. Przy silnych zarażeniach wykwity mogą obejmować całe ciało.

• Świerzbowiec uszny

W przeciwieństwie do świerzbowca drążącego, świerzbowiec uszny nie wnika pod skórę, a bytuje na jej powierzchni w małżowinie usznej. Samica świerzbowca składa jaja w przewodzie słuchowym, a cały cykl trwa ok. 3 tygodni. Pasożyty żywią się złuszczonym naskórkiem. Ten rodzaj świerzbowca dotyka przeważnie szczenięta i młode psy.

Pies, odczuwając dyskomfort, drapie się, potrząsa głową bądź trzepie uszami. Z małżowiny usznej wydobywa się nieprzyjemny zapach, mogą też pojawić się suche łuski. Nieleczony świerzbowiec uszny w niektórych przypadkach może doprowadzić do nieodwracalnych zmian w kanałach słuchowych.

Świerzb u psa – objawy

Po czym poznać świerzb u psa? Na pewno pierwszym sygnałem, który wskazuje na zainfekowanie, jest nieustanne drapanie się zwierzęcia. Dlatego, jeśli podejrzewasz tę chorobę, koniecznie obejrzyj skórę pupila i zabierz go na konsultację do lekarza weterynarii. Do najczęstszych objawów należą:

• swędzenie i pieczenie skóry
• zaczerwienienie i zapalenie skóry
• nieustanne drapanie
• pocieranie o przedmioty
• brak apetytu (anoreksja)
• szybka utrata masy ciała
• utrata i osłabienie sierści – występują obszary całkowicie pozbawione futra
• wysypki skórne (czerwone plamy)
• łuski na skórze
• rany na skórze
• nieprzyjemny zapach skóry
• sucha, szorstka i gruba skóra – w najbardziej zaawansowanych stadiach świerzbu

Jeśli zaobserwujesz choćby niektóre z powyższych objawów, musisz natychmiast rozpocząć leczenie. Dzięki temu unikniesz rozprzestrzeniania się choroby.

Świerzb u psa – leczenie

Jeśli pies został zarażony świerzbem, koniecznie należy udać się z nim do lekarza weterynarii w celu podjęcia leczenia. Walka z pasożytami jest trudna i może potrwać nawet kilka tygodni. Ale jest skuteczna. Kuracja zazwyczaj obejmuje kąpiele, które wspomagają zmiękczenie skóry, podawanie lekarstw, stosowanie maści i oczyszczanie skażonych miejsc.

Aby zapobiec nawrotom choroby, muszą zostać zabite wszystkie szkodniki bytujące na żywicielu. Z racji tego, że świerzb jest chorobą wysoce zaraźliwą, to pies, który jest w trakcie leczenia, powinien być izolowany od pozostałych psów czy innych zwierząt. W przypadku hodowli czy domu z dużą ilością zwierząt, kuracją należy objąć wszystkie czworonogi. Trzeba jednak dodać, że świerzb u psów – szczególnie tych zadbanych – zdarza się stosunkowo rzadko.