Domy pilnie poszukiwane! Drifterka Karolina Pilarczyk uratowała cztery psy, a teraz potrzebuje pomocy

Mimo że jest środek lata, cofnijmy się do stycznia. Zima, śnieg, mróz. Pogoda niezbyt łaskawa dla psów zostawionych samych sobie, gdzieś na opuszczonej wsi w środku Polski. W takim miejscu znalazła się pewnego dnia drifterka Karolina Pilarczyk i uratowała stamtąd psy. Jak tam trafiła, co się właściwie wydarzyło? Zacznijmy od początku…

Telefon od mamy

O czterech psach Karolina dowiedziała się od swojej mamy. Pewnego zimowego dnia zadzwoniła do córki i powiedziała, że ich daleka ciotka zmarła. Była właścicielką gromadki dużych mieszańców. Prawdopodobnie psy są ze sobą spokrewnione, ale nie ma pewności. W przeszłości owczarkowate czworonogi rozmnażały się u ciotki bez kontroli, więc może to być rodzeństwo lub rodzice i ich dzieci. Jeszcze jak ciotka żyła, gmina zorganizowała wizytę weterynarza i kastracje. Zanim to jednak nastąpiło, psów zdążyło być aż 11… Część została stamtąd zabrana jeszcze za życia właścicielki. Jeden był tak chory, że nie udało się znaleźć już dla niego ratunku. Ostatecznie zostały cztery.

Gdy ciotka żyła, psy może nie miały jak w raju, ale przynajmniej miały swojego człowieka i dach nad głową (mieszkały w domu). Nie chodziły też głodne. Śmierć starszej pani oznaczała, że dla psów zaczynają się problemy. Tym bardziej, że i mama Karoliny, i ona sama zdawały sobie sprawę, że to zwierzaki półdzikie. Nie poznały nigdy nikogo poza swoją właścicielką, nigdzie nigdy nie były. Zupełny brak socjalizacji. W dodatku psy są spore, a z takimi zwykle trudniej. No i niemłode – weterynarz określił wiek całej czwórki na jakieś 5-6 lat, ale to bardzo orientacyjne liczby. Najmłodsze mogą mieć 4, starsze nawet 7. Dwie suczki, dwa samce.

1500 zł za psa

Wkrótce po śmierci kobiety na wsi pojawili się spadkobiercy. Jak to zwykle w takich historiach bywa, nie byli zainteresowani przejęciem opieki nad psami. Za to ziemią i zabudowaniami – jak najbardziej. Cóż było jednak począć – psy żyły, miały się całkiem dobrze, i jakoś nie chciały nigdzie uciekać. Bo dokąd?

Wpadli więc na pomysł, by wszystkie cztery oddać do schroniska. Ale przepełnione schronisko nie chciało, ot tak, przyjąć czterech półdzikich owczarków. Za każdego psa zażądało 1500 zł. Jak łatwo policzyć, dawało to sporą sumę 6000 zł. Nie opłacało się więc psów oddawać, za duży koszt. Zostały więc w starym domu, w którym od zawsze mieszkały.

W międzyczasie Karolina monitorowała sytuację. Była kilka razy na miejscu i widziała, że dłużej te psy nie mogą tam zostać. Tym bardziej, że zaczęło się robić niebezpiecznie, bo posesja jest położona przy lesie, a w lasach w tamtym okresie trwał odstrzał dzików. Istniało więc ryzyko, że jakaś zabłąkana kula trafi też któregoś psa. Drifterka gorączkowo zastanawiała się więc, jak może pomóc tym psom. Ale wtedy okazało się, że może być jeszcze gorzej…

Stare pączki

Jeden z mężczyzn, który odziedziczył posesję po zmarłej kobiecie, postanowił posprzątać teren. Zaczął od domu, w którym od pewnego czasu mieszkały już tylko psy. Obok budynku ustawił stos starych mebli, by je spalić. Pech chciał, że spalił nie tylko meble, ale i… cały dom. A co z psami? W największy mróz trafiły do nieogrzewanej stodoły. Nieleczone, słabe, marzły okrutnie. W dodatku jedzenie, które im serwowano, nie dodawało im sił.

Tymczasowi „opiekunowie”, szukając najtańszego sposobu na wykarmienie gromadki psów, wpadli na pomysł, by przywozić im stare, zeschnięte pączki. Ludzie ich już nie kupią, więc piekarnie oddają takie odpadki niemalże za darmo. Opłacało się więc karmić tym psy, nie bacząc na to, że jako jedzenie dla tych zwierząt kompletnie się to nie nadaje.

Karolina Pilarczyk uratowała psy

To był moment, kiedy Karolina powiedziała: „dość”. Co by się dalej nie działo, nawet jakby nie było gdzie psów umieścić, trzeba je było stamtąd zabrać. Z grupą zorganizowanych na tę okoliczność osób pojechała na miejsce, by psy wyłapać i zawieźć do – uprzedzonego o akcji – schroniska w Józefowie. Jak przebiegła interwencja, widać na filmie poniżej.

Już po umieszczeniu psów w schronisku, trzeba było dopełnić formalności. Spadkobiercy przyjechali do Józefowa i podpisali dokumenty o tym, że zrzekają się praw do czworonogów. Od tej pory się już psami nie interesowali – problem zniknął. Ale plus taki, że psy oficjalnie są bezdomne, mają więc czystą kartę i mogą szukać szczęścia gdzie indziej.

W przedsionku nowego życia

Wszystkie cztery psy przebywają w Józefowie od około pół roku. Zostały tam przebadane, zaszczepione i odrobaczone. Od początku trwa też ich socjalizacja, choć jest to proces długotrwały. Każdy z psiaków oswaja się też inaczej. I tak dwa z nich są już gotowe do adopcji, a dwa potrzebują jeszcze czasu, by zaufać człowiekowi.

Szara i Czarny

Na ten moment domu szukają suczka i piesek. W schronisku otrzymały robocze imiona, które pomagają pracownikom na co dzień je odróżnić. Szara jest bardziej owczarkowata niż Czarny, ale obydwa psiaki są podobnej wielkości.

Karolina jest gotowa zawieźć psiaki do nowych domów osobiście, byle tylko znaleźli się ludzie, którzy je pokochają i będą chcieli dalej nad nimi pracować.

Kontakt w sprawie adopcji: Paulina Sapiejewska, tel. 510 318 643

Pozostałe dwa psy, które na zdjęciach siedzą w budach, bo nie mają jeszcze odwagi z nich wyjść, to Misio i Szila. Choć nie są jeszcze gotowe, by szukać szczęścia poza schroniskiem, i na nie przyjdzie czas.

Karolina mówi, że byłoby cudownie, gdyby ktoś przygarnął Szarą i Czarnego. W tej chwili to jej wielkie marzenie. Przez te pół roku bardzo się z psami związała, ale wie, że na nie już czas. Że powinny układać się do snu na kanapie, a nie w schroniskowej budzie. Może w twoim sercu znajdzie się miejsce dla Szarej lub Czarnego?