Boisz się swojego psa? Radzimy, co zrobić

Omijasz go szerokim łukiem, gdy leży w przejściu. Nie zbliżasz się do jego posłania, nawet gdy psa tam nie ma. Kiedy je, nikt nie ma prawa być w kuchni. O zabiegach pielęgnacyjnych, np. wyszczotkowaniu sierści czy wyczyszczeniu uszu, w ogóle nie ma mowy. Coś jest mocno nie w porządku. Dlaczego boisz się swojego psa? Czy masz ku temu podstawy?

Twój pies wysyła ci sygnały ostrzegawcze

Skoro się tak zachowujesz, prawdopodobnie zdarzyło się już coś w waszej relacji, co cię przestraszyło. Być może twój pies zawarczał na ciebie w jakiejś sytuacji, kłapnął zębami, a może nawet ugryzł. Jeśli do tego doszło, musiał mieć swój psi powód. Może nie odczytałeś poprawnie sygnałów ostrzegawczych, które ci wysyłał. Warczenie jest jednym z nich, dlatego nie należy psa za nie karcić. Bo jeśli przestanie ostrzegać warczeniem (czy choćby tylko bezgłośnym pokazywaniem zębów), to jego gwałtowna reakcja tym bardziej może zaskoczyć. Trzeba się nauczyć rozpoznawać sygnały, że pies odczuwa dyskomfort, także te mniej oczywiste niż warczenie. Tak zwane sygnały uspokajające to np.:

• oblizywanie się,
• odwracanie wzroku,
• spowalnianie chodu.

Są to oznaki, że zwierzak chce pokojowo rozwiązać sytuację (możemy ich zresztą sami też używać, do uspokojenia go). Jeśli jednak tego nie uszanujemy i będziemy kontynuować zachowanie, które go denerwuje, możemy się spodziewać ataku.

Boisz się swojego psa, bo go nie rozumiesz

Najczęściej to właśnie tego typu nieporozumienia prowadzą do niepokojących zdarzeń. Czasem jesteśmy zaskoczeni, bo mamy kolejnego psa w życiu i nagle pojawia się problem, którego do tej pory nie znaliśmy. Może się np. okazać, że trafił się nam zwierzak z większą skłonnością do bronienia zasobów. Poprzedniego mogliśmy nawet wyjąć z posłania, a ten nie pozwala nam się do niego zbliżyć. Takie problemy trzeba przepracować powoli, nie da się tego zrobić z dnia na dzień. Oczywiście w grę wchodzą tylko pozytywne metody i nagradzanie psa za spokojne zachowanie. Dopóki to się nie uda, trzeba chronić zwłaszcza dzieci, by nie doszło do nieszczęścia.

Pies – szczególnie przygarnięty, o nieznanej przeszłości – może też reagować agresywnie na pozornie niewinne zachowania, bo kojarzą mu się z jakąś trudną dla niego sytuacją. Przykładowo jeden z moich psów reagował agresją na… dmuchanie. Najlżejsze dmuchnięcie w nos (np. gdy pochylił się nad nim ktoś zdyszany), doprowadzało do wściekłości tego generalnie łagodnego zwierzaka. Być może ktoś kiedyś drażnił się z nim w ten sposób. Wystarczyło jednak unikać takich sytuacji, by problem przestał istnieć.

Boisz się swojego psa, bo się z nim drażniłeś

Drażnienie się z psem to częsta przyczyna agresywnych zachowań. To, co nam się wydaje świetną zabawą, pies bierze na poważnie i powoduje to u niego frustrację. Nie rozumie naszego zachowania i może próbować się przed nim bronić – nawet zębami. Co więcej, jeśli powtarzamy często taką niemądrą „zabawę”, zwierzak może zacząć reagować agresywnie już na samym jej wstępie albo gdy uzna, że coś ją zapowiada. Dlatego należy mądrze bawić się z pupilem i nigdy nie doprowadzać celowo do rozdrażnienia go, nawet jeśli jest małym pieskiem. Nie szerujmy też filmików tego typu z YouTube'a. Bojkotujmy je – niech to będzie wyraz naszej walki z głupimi zachowaniami i przedmiotowym traktowaniem zwierząt, zwłaszcza z nieposzanowaniem ich uczuć.

Co robić, gdy boisz się swojego psa?

Jeśli twój pies jest duży i silny, powinieneś skorzystać z pomocy behawiorysty. Ryzyko dużych obrażeń jest zbyt poważne, a schodzenie zwierzakowi z drogi niczego nie zmieni.

Z małym psiakiem, który może co najwyżej przeciąć ząbkami skórę na kostce, możesz potrenować swoje zdolności behawiorysty-amatora, posiłkując się choćby tekstami z naszego portalu. Z pewnością pomoże też wzmacnianie więzi: poświęcanie psu czasu, pozytywne szkolenie, wyciszające zabawy węchowe czy mądre zabawy. Wspólne zajęcia uwrażliwią nas na sygnały wysyłane przez psa i nawet subtelne zmiany w jego zachowaniu. To wszystko będzie procentować i zmniejszać ryzyko niechcianych zachowań. Warto jednak zawsze pamiętać o tym, że nawet perfekcyjnie wyszkolony pies to zwierzę, które czasem reaguje instynktownie. Lepiej więc nigdy nikogo nie zapewniać, że „na pewno nic nie zrobi”...