Latający kleszcz – czy stanowi zagrożenie dla psa?

Latający kleszcz – co to jest?

Owady popularnie zwane latającymi kleszczami w rzeczywistości nie zaliczają się do kleszczy, a... muchówek. Oznacza to, że bliżej im do pospolitej muchy niż groźnego pajęczaka. Strzyżak sarni, zwany też jelenim albo strzyżakiem jelenicą (Lipoptena cervi) to owad zaliczany do rodziny narzępikowatych i jednego z dwóch jej przedstawicieli, która występuje w Polsce i ogólnie klimacie umiarkowanym. 

Dlaczego nazywany jest latającym kleszczem? Przede wszystkim przez podobieństwo do tego pajęczaka. Ma charakterystyczne, krótkie ciało i szczęki, którymi nacina skórę – żywi się bowiem krwią. Żeruje przede wszystkim na sarnach, jeleniach oraz łosiach, na których podczas picia krwi dodatkowo się rozmnaża. Na czas pożywiania się zrzuca skrzydła, co jeszcze bardziej upodabnia go do kleszcza. Człowiek czy pies są dla strzyżaka jedynie przypadkowymi żywicielami – może nas ugryźć, ale nie złoży jaj.

Czy strzyżak jeleni jest groźny dla psa?

Na początek warto zaznaczyć, że latające kleszcze są groźne dla psów z powodu jadu, który wsączają w miejsce ugryzienia. Ugryzienie strzyżaka jest początkowo niezauważalne. Dopiero po kilku dniach rozwija się stan zapalny. Jego objawem jest przede wszystkim charakterystyczne zgrubienie, które zaczyna intensywnie swędzieć. To prowadzi do uporczywego drapania i może sprawiać, że infekcja rozszerza się na większy obszar skóry. U wrażliwych psów dochodzi nawet do rozwoju charakterystycznych, rumieniowatych zmian.

Istnieje jednak większe zagrożenie, które niosą za sobą ugryzienia latającego kleszcza. Mowa o drobnoustrojach chorobotwórczych, które te owady mogą przenosić. Trwają badania nad tym, jakie konkretnie schorzenia występują najczęściej u psów po ugryzieniach latających kleszczy. Obecnie podejrzewa się, że mogą one przenosić anaplazmozę. Jej objawami są m.in. osłabienie, senność, bladość błoń śluzowych, ale również kulawizna czy krwawienia z jam ciała.

W Finlandii dowiedziono, że latające kleszcze są wektorami bakterii Bartonella schoenbuchensis. Oznakami zakażenia w tym przypadku są wysoka gorączka, zapalenie mięśnia sercowego czy powstawanie uporczywych zmian skórnych.

Jak chronić psa przed pasożytami?

Przede wszystkim na czas spacerów po łonie natury warto zabezpieczyć psa przed pasożytami zewnętrznymi, które są dla niego najgroźniejsze, czyli zwykłymi kleszczami. Pamiętajmy o tym, że chociaż strzyżaki sarnie nie zaliczają się do kleszczy, to w trawach i krzewach na naszych pupili czyhają realne zagrożenia: kleszcz pospolity, kleszcz łąkowy czy też kleszcz psi. Odpowiednia profilaktyka przeciwko kleszczom jest bardzo wskazana, ponieważ może zapobiec zarażeniu zwierzaka groźnymi dla jego zdrowia i życia chorobami.

Każdy psi opiekun świetnie zdaje sobie sprawę z tego, że unikanie przez większość roku lasów czy łąk nie jest rozwiązaniem. W końcu pies musi też zaspokoić swoje naturalne potrzeby związane z ruchem czy węszeniem. O wiele lepszym wyborem będzie zabezpieczenie zwierzaka przed atakiem pasożytów, a po spacerze dokładne przejrzenie jego sierści. Uchroni to nie tylko jego, ale i nas, ludzi żyjących z nim pod jednym dachem.