Uśpienie psa – dlaczego to takie trudne, by być z psijacielem do jego ostatnich chwil?

Czasem musimy wybrać mniejsze cierpienie. Tak jest wtedy, gdy trzeba ulżyć, np. terminalnie choremu psu. Trudno jest podjąć taką decyzję, a jeszcze trudniej – zostać z nim do końca. Wielu z nas chce sobie tego oszczędzić i zostawia zwierzaka w klinice weterynaryjnej. To jednak samolubne postępowanie, zdrada przyjaciela w ostatnich minutach jego życia. Często nie zdajemy sobie sprawy, że zwierzę – jeśli jest przytomne – odbiera to jak porzucenie. Pewien weterynarz postanowił wszystkim przypomnieć, że uśpienie psa to moment, w którym koniecznie trzeba mu towarzyszyć.

Uśpienie psa to próba miłości

To zachowanie jednego z psów skłoniło weterynarza do wystosowania gorącego apelu do opiekunów wszystkich czworonogów.

Uśpienie psa wymaga twojej obecności

Chociaż psy wnoszą tak wiele do naszego życia, perspektywa pożegnania się z nimi pewnego dnia wystarczy, aby niektórzy w ogóle nie zdecydowali się na zwierzaka. Podczas gdy większość opiekunów zostaje ze swoimi psami w ich ostatnich chwilach, inni nie mogą znieść patrzenia na swojego czworonożnego przyjaciela w chwili śmierci. Czasem twierdzą, że nie chcą „zniszczyć” ostatniego wspomnienia o nich, wolą zapamiętać te dobre, szczęśliwe chwile. Swoje słowa weterynarz skierował właśnie do tych osób, które wolą czekać na korytarzu, niż trzymać łapę psa, gdy ten przechodzi przez Tęczowy Most. W rozmowie z Reddit ten weterynarz wezwał właścicieli do pozostania z pupilem, gdy ten jest poddawany eutanazji.

Uśpienie psa w domu

Podczas gdy większość użytkowników zgodziła się, że właściciele powinni pozostać z psem, bez względu na to, jak bardzo jest to dla nich bolesne, inni weterynarze próbowali wyjaśnić, że dla wielu osób jest to po prostu zbyt trudne. Niektórzy uczestnicy dyskusji podkreślali fakt, że lekarze weterynarii na co dzień mają do czynienia ze śmiercią, poza tym nie dotyczy ona – przynajmniej w pracy – bliskich im istot. Wspominali też sytuacje, gdy opiekun naprawdę – z różnych przyczyn, np. swojego stanu zdrowia – nie mógł towarzyszyć pupilowi w jego ostatniej drodze.

Co można poradzić w takiej sytuacji? Niektórzy weterynarze zgadzają się przyjechać i uśpić zwierzę w domu. Oczywiście trzeba za to zwykle więcej zapłacić, ale lepiej wydać pieniądze na ten cel niż np. na pomnik na psim cmentarzu. Ten pierwszy gest może pomóc naszemu przyjacielowi, ten drugi jest już tylko dla nas… Czy się z tym zgadzacie?

Czy towarzyszyliście swojemu psu, gdy odchodził? Opiszcie, co wtedy czuliście i dlaczego nie żałujecie, że z nim zostaliście do końca. Co byście poradzili opiekunom, którzy się wahają, czy znajdą w sobie siły, by też się tak zachować?

https://www.mirror.co.uk