Psy jako gatunek na przestrzeni lat bardzo się zmieniają. Wpływ na to ma środowisko, w jakim żyją i społeczeństwo, które traktuje je w zupełnie inny sposób niż dawniej. Naukowcy z Kalifornijskiego Uniwersytetu w Santa Cruz zbadali wypchany eksponat bohaterskiego psa Balto. Uzyskali jego DNA i przeanalizowali, czym różnią się współczesne psy zaprzęgowe od tych sprzed lat.
Bohaterski pies Balto
Balto to pies rasy husky syberyjski. Dzisiaj jest już wypchanym eksponatem w Muzeum Historii Naturalnej w Cleveland. Za to niecałe sto lat temu stał się bohaterem. Wszystko za sprawą epidemii błonicy, jaka wybuchła w Nome na Alasce w 1925 roku. Szybko rozprzestrzeniająca się choroba zakaźna, atakująca głównie układ oddechowy, była w stanie zabić tysiące ludzi. Jedynym ratunkiem była szczepionka.
Z racji na panujące warunki atmosferyczne i olbrzymie mrozy, przekraczające minus 50°C, jedynym sposobem dostarczenia szczepionki były psie zaprzęgi. Łącznie czworonogi miały do pokonania ponad 1000 km. Dwudziestu mężczyzn i tyle samo psich zaprzęgów rozpoczęło morderczą sztafetę o życie mieszkańców Alaski.
Balto zdobył sławę tuż po tym, jak został liderem zaprzęgu. To on przewodził na ostatnim odcinku drogi z Bluff do Nome, liczącym 85 km. Wraz z norweskim maszerem Gunnarem Kaasenem i resztą psów szczęśliwie dowiózł szczepionki na miejsce. Co ciekawe Balto nigdy wcześniej nie przewodził psiemu zaprzęgowi, jednak spisał się na medal, za co jeszcze w tym samym roku został odznaczony pomnikiem ze swoją podobizną w Central Parku w Nowym Jorku.
Oprócz tego stał się bohaterem wielu książek i filmów.
Naukowcy zbadali DNA Balto i porównali je ze współczesnymi psami
Balto kolejny raz pomógł. Tym razem naukowcom, którzy postanowili zbadać jego DNA i porównać ze współczesnymi psami, których przodkowie zaangażowani byli w psie zaprzęgi. Głównie chodzi o rasę husky syberyjski, którą reprezentował Balto.
Naukowcy odkryli, że bohaterski pies był bardziej zróżnicowany genetycznie w porównaniu nie tylko do dzisiejszych husky syberyjskich, ale też do współczesnych ras zaprzęgowych z Alaski. Jak się okazało, populacja sprzed 100 lat była zdrowsza i zawierała geny, które pomagały psom przetrwać w naprawdę ekstremalnych warunkach. Nic więc dziwnego, że w olbrzymim mrozie udało się psom pokonać tak długi odcinek trasy.
Dodatkowo Balto w porównaniu ze współczesnymi psami był mniej obciążony rzadkimi i potencjalnie szkodliwymi odmianami chorób. Ponadto posiadał też geny, które pozwalały mu trawić skrobię lepiej niż wilkom oraz innym psom zaprzęgowym z tamtych czasów.
Balto miał inne warianty genów związane z takimi rzeczami jak waga, koordynacja, rozwój ścięgien czy grubość skóry – zauważyła Katherine Moon, badaczka i pierwsza autorka artykułu o Balto w magazynie Science.
Balto ostatnie lata swojego życia spędził w zoo w Cleveland. Nie było można go rozmnożyć, ponieważ był wykastrowany. Zmarł w 1933 roku, w wieku 14 lat, a następnie został wypchany i trafił do muzeum.
Źródło: https://www.sciencedaily.com
