„Nie lubię spacerów!” – te słowa wypowiada w reklamie uroczy mopsik, broniąc się przed kolejnym spacerkiem. Ma on wielu kolegów także nieprzepadających za nadmierną aktywnością. Które rasy psów nie lubią spacerów i chętniej spędzą czas na wygodnej kanapie?
Spacer dla każdego psa to podstawa – musi się przecież załatwiać. Ale nie tylko! Zapewnienie czworonogowi ruchu na świeżym powietrzu jest niezbędne dla jego zdrowia, to jedna z jego najważniejszych potrzeb życiowych, pogłębia też relacje z opiekunem. Są jednak rasy psów, które nie lubią spacerów. Co więc zrobić, gdy leniwiec na wygodnej kanapie przewraca oczami, z których da się wyczytać słowa wypowiadane przez mopsa z reklamy voltarenu: tylko nie spacerek? Nie dajmy się zwieść tym błaganiom. Czy chcesz, aby twój pupil tylko przybierał na wadze, a w przyszłości miał problemy z chodzeniem, bo stawy nie wytrzymają ciężaru ciała? Trzeba się zmobilizować i nawet największego lenia zachęcić do aktywnych spacerów!
Jakie psy nie lubią długich spacerów?
Do ras, które raczej unikają intensywnego wysiłku, należą przede wszystkim rasy brachycefaliczne, czyli o spłaszczonych pyskach, takie jak mops z reklamy, ale i podobne do niego buldogi angielskie, pekińczyki czy buldożki francuskie. Wąskie gardło, gruba nasada języka i skrócony pysk utrudniają im oddychanie. Naturalny mechanizm chłodzący psa – dyszenie – jest ograniczony i zwierzę zaczyna się dusić. Taki piesek nie może zbyt długo biegać. O ile w zimie aż tak bardzo to nie przeszkadza, o tyle w lecie może się stać poważnym zagrożeniem. To tak, jakbyśmy w gorący dzień oddychali wyłącznie przez słomkę.
Większość czworonogów, podobnie jak większość z nas, uwielbia jednak wysiłek fizyczny. Dlatego jeśli należymy do osób, które nie lubią (lub z jakiegoś powodu nie mogą) często wychodzić na długie spacery, przemyślmy zakup albo adopcję psa, który również będzie wolał spędzać czas w domowym zaciszu. Zarówno hodowcy, jak i wolontariusze w schroniskach doradzą, jaki pies będzie pasował do rodziny, tak by wszyscy byli szczęśliwi.
1. Rasy psów, które nie lubią spacerów. Mops
Mops to niewielki piesek o wesołym usposobieniu. Łasy na przysmaki, za które zrobi wszystko, więc łatwo może przytyć, zatem musi gdzieś zgubić zbędne kalorie. Lubi spacery, ale nie ma wygórowanych wymagań co do ich długości. Na krótkich, choć proporcjonalnych do ciała nóżkach przejdzie co prawda 2-3 km, ale długie wędrówki nie są dla niego. Preferuje bliskość opiekuna i wygodne miejsce w fotelu. Mops to jedna z najbardziej lubianych ras, głównie za sprawą charakteru: to przyjaciel ludzi i zwierząt. Rozczulające są jego duże okrągłe ciemne oczy i małe aksamitne uszka, a także pomarszczona skóra na mordce. Jest mocno przywiązany do rodziny, cierpliwy dla dzieci, które kochają go za psoty. Łatwo nauczyć go posłuszeństwa i sztuczek. Nieodporny na upały. Głośno chrapie.
fot. Shutterstock
Wielkość: pies mały, waga 6,3-8,1 kg
Maść: srebrna, brzoskwiniowa, płowa – każda z czarną maską; czarna
Długość życia: 12-16 lat
Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
Cena psa z rodowodem FCI: 3000-5000 zł
Kraj pochodzenia: Chiny, patronat: Wielka Brytania
2. Rasy psów, które nie lubią spacerów. Basset hound
Basset to myśliwski pies gończy, wytrwały i wytrzymały, ale obecnie rzadko pełni tę funkcję. Częściej spotykamy go jako dobrodusznego domowego pupila chętnie okazującego uczucia i domagającego się pieszczot. Wygląda na flegmatyka, ale to wesoły i całkiem ruchliwy pies. Najchętniej spędzałby jednak czas na kanapie. Nie można pozwolić, by zbytnio się rozleniwił, bo ma tendencje do tycia, co nie jest wskazane dla jego kręgosłupa. Poza tym umiarkowany ruch zapewni mu dobrą kondycję. Jest inteligentny, ale uparty i niezależny, a posłuszeństwo nie leży w jego naturze. Kiedy w zaroślach poczuje trop, zapomina o całym świecie. Do wychowania go potrzeba dużo cierpliwości i delikatnego traktowania. Dobrze się czuje w towarzystwie dzieci, o ile nie są zbyt nachalne.
Wielkość: pies średni, 33-38 cm
Maść: biało-czarna z podpalaniem lub biało–cytrynowa; dopuszczalna jest każda maść spotykana u psów gończych
3. Rasy psów, które nie lubią spacerów. Buldog angielski
Atletycznej budowy psiak o dość groźnym pysku wbrew pozorom jest łagodny, wesoły i dość ruchliwy. Jednak bieg przy rowerze czy jogging mu nie służą. Ze względu na specyficzną budowę pyska (brachycefaliczną) przy dużym wysiłku fizycznym, a także podczas upałów może mieć problemy z oddychaniem. Odporny na mróz, zimą chętniej wychodzi na zewnątrz. Jest łasuchem i łatwo tyje. Dla dobrej kondycji wystarczą mu spokojne, ale regularne spacery. Wierny i kochający rodzinę, jest cierpliwy w stosunku do dzieci, ale mało uważny – zabawy muszą się odbywać pod kontrolą dorosłych. Czujny i odważny, a jednocześnie zrównoważony, sprawdzi się w roli odstraszającego intruzów stróża. Uczy się nieco wolniej niż inne rasy, ale jest pojętny, tylko wymaga cierpliwości.
fot. Shutterstock
Wielkość: pies średni, waga 23-25 kg
Maść: ruda, płowa, jasnopłowa, biała; jednolita lub z maską
Przed wiekami bywał pomocnikiem pasterzy i myśliwych. Dziś towarzysz rodziny ceniony za spokojny charakter. Odważny i czujny, nieufny wobec obcych sprawdza się w roli niehałaśliwego stróża. Zachwyca pięknym futrem i skośnymi oczkami, a jednocześnie budzi postrach lwim wyglądem. Grozy dodaje mu niedźwiedzia mordka z brwiami sprawiającymi wrażenie wiecznie zmarszczonych. Nie potrzebuje dużo ruchu, a na spacerze wolno kroczy obok swego opiekuna, do którego bardzo się przywiązuje. Dumny i niezależny, zanim wykona polecenie, musi się dobrze zastanowić. Ważne, by miał bliski i serdeczny kontakt z człowiekiem, bo jest inteligentny i jeśli chce, uczy się szybko. Jest bardzo czysty, prawie nie wydziela psiego zapachu. Język, dziąsła i podniebienie ma w kolorze niebieskim.
fot. Shutterstock
Wielkość: pies średni, 46-56 cm
Maść: czarna, ruda, błękitna, płowa, kremowa, biała
Kanapa, kolanka, kiedyś mufki dam dworu – to pekińczyk lubi najbardziej. Od tysięcy lat był wyłącznie pieskiem do umilania czasu człowiekowi. Chińczycy traktowali go jak bóstwo, ucieleśnienie pieska „Fo”, odpędzającego złe duchy. Nie potrzebuje dużo ruchu, nadaje się dla osoby mało aktywnej. Z powodu delikatnych, wyłupiastych oczu nie powinien się zapuszczać w krzaki. Jego obfite futerko wymaga starannej pielęgnacji, by nie tworzyły się kołtuny. Niezależny i pewny siebie, musi być traktowany wyrozumiale. To zrównoważony i niesłychanie lojalny wobec opiekuna piesek, potrafiący okazać miłość, kiedy sam tego chce. Wobec obcych bywa zdystansowany. Dzieci woli unikać. Wygląda jak miniaturka lwa i choć niewielki, jest odważny i waleczny jak prawdziwy lew.
fot. Shutterstock
Wielkość: pies mały, 15-25 cm
Maść: wszystkie maści dopuszczalne z wyjątkiem albinotycznej i wątrobianej
