BOERBOEL

Charakter rasy boerboel

Największą zaletą boerboela jest jego zrównoważony charakter. To pies silny i opanowany, który mocno przywiązuje się do właściciela. Nie zawaha się stanąć w jego obronie, nawet gdyby miał przypłacić to życiem, choć pochodzący z dobrej hodowli i prawidłowo socjalizowany boerboel nie powinien być agresywny bez powodu. Inteligentny, posłuszny, o dobrze rozwiniętym instynkcie obronnym, potrafi sam podejmować decyzje.

W stosunku do dzieci i całej ludzkiej rodziny boerboel jest łagodny, cierpliwy, czuły i opiekuńczy. Ten wielki pieszczoch uwielbia spędzać czas na zabawie. Często szuka kontaktu z opiekunami. Szybko się uczy i chętnie wykonuje polecenia, jeśli tylko opiekun potrafi odpowiednio zmotywować go do współpracy.

W domu pies rasy boerboel jest raczej spokojny, nie przejawia chęci demolowania mieszkania. Ze względu na skłonność do obrony terytorium najlepiej czuje się w domu z ogrodem. Musi jednak równocześnie mieć bliski kontakt z rodziną.

Z innymi zwierzętami w domu przedstawiciel tej rasy zwykle żyje w przyjaźni. Oczywiście może się zdarzyć, że dwa samce nie będą się akceptować, zwłaszcza w obecności suki w cieczce.

Umiejętności

Rasa boerboel została wyhodowana do pracy na afrykańskiej farmie. Jej zadaniem jest stróżowanie i obrona dobytku, a także polowanie na dużą, dość niebezpieczną zwierzynę - lamparty i pawiany. Psy tej rasy muszą być więc czujne, odważne, pewne siebie i nieustępliwe.

Boerboel to urodzony stróż - czujny, ale nie hałaśliwy. Zaniepokojony potrafi wydać z siebie dźwięk podobny do ryku lwa. Szczeka mało – zazwyczaj tylko wtedy, gdy ostrzega przed pojawieniem się intruza. Kiedy obcy chce wtargnąć na jego teren, boerboel da znak, że dzieje się coś złego, i błyskawicznie podejmie próbę obrony posiadłości.

 

Szkolenie i wychowanie

Boerboel jest psem silnym, samodzielnym i inteligentnym, co w połączeniu z wrodzoną nieufnością w stosunku do obcych może sprawiać opiekunowi trudności wychowawcze. W szkoleniu psów tej rasy nie należy stosować metod awersyjnych -siłowe podejście może sprawić, że pies stanie się agresywny w stosunku do opiekuna.

Szczeniaki rasy boerboel wymagają starannej socjalizacji z innymi psami i ludźmi. Powinny mieć także zapewniony stały kontakt z otoczeniem - nie należy trzymać ich wyłącznie w ogrodzie, gdyż mogą stać się sfrustrowane i problematyczne.

Dla kogo ta rasa

Pomimo wielu zalet boerboel nie jest psem dla każdego. To pies wyłącznie dla ludzi odpowiedzialnych i aktywnych. Opiekun psa tej rasy powinien mieć doświadczenie w wychowywaniu psów, być stanowczy i konsekwentny, ale równocześnie otaczać zwierzę miłością i poświęcać mu dużo czasu. Bez kontaktu z człowiekiem boerboel będzie nieszczęśliwy.

Wady i zalety rasy boerboel

Boerboel - jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wymaga starannej socjalizacji
• może być agresywny
• kosztowny w utrzymaniu

Zalety

• zrównoważony
• odważny
• bardzo oddany rodzinie
• opiekuńczy wobec słabszych członków stada
• doskonały stróż
• łatwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy boerboel

Rasa była poddana naturalnej selekcji w trudnych afrykańskich warunkach – dlatego boerboele są odporne i zdrowe. Niemniej, jak u innych dużych ras, zdarza się czasem dysplazja biodrowa i łokciowa. Bywają też problemy z powiekami. Specyficzne schorzenie spotykane u tej rasy to wypadnięcie pochwy.

Żywienie

Karma dla boerboela powinna być dostosowana do wieku,s tanu zdrowia i poziomu aktywności danego psa. W żywieniu psów rasy boerboel sprawdzają się gotowe karmy wysokiej jakości, przeznaczone dla psów ras dużych i olbrzymich. Boerboela można karmić także dietą domową złożoną z surowego lub gotowanego mięsa i podrobów, z niewielkim dodatkiem warzyw i owoców. Posiłki przygotowywane przez opiekuna powinny być uzupełnione o niezbędne psu preparaty mineralno-witaminowe.

Pielęgnacja

Pielęgnacja boerboela nie jest skomplikowana. Psa tej rasy wystarczy od czasu do czasu szczotkować, by usunąć martwe włosy i zabrudzenia. Najlepiej sprawdzają się gumowe rękawice z wypustkami i włosiane szczotki. Boerboel nie wymaga zbyt częstych kąpieli. Jeśli poważnie się zabrudzi, należy umyć go w szamponie przeznaczonym dla psów o wrażliwej skórze. Po kąpieli trzeba osuszyć psa ręcznikiem i można pozostawić go do samodzielnego doschnięcia.

Akcesoria

Boerboel to silny pies, dlatego akcesoria spacerowe powinny być wytrzymałe. Na spacery można wyprowadzać go w szerokiej, mocnej obroży lub na szelkach typu guard i smyczy tradycyjnej, zaopatrzonej w solidne karabińczyki. Na dłuższe spacery warto zabierać ze sobą kilkumetrową linkę treningową, która zapewni kontrolę nad psem i pozwoli mu na swobodną eksplorację otoczenia. Boerboela należy zaopatrzyć w wygodny, fizjologiczny kaganiec, który umożliwi psu dyszenie i picie wody.

Pies tej rasy potrzebuje solidnych zabawek, takich jak szarpaki z plecionej liny i piłki z lanej gumy. Posłanie powinno być duże i umożliwiać boerboelowi swobodne ułożenie się na boku. Ze względu na ryzyko chorób stawów, warto zaopatrzyć psa w materac ortopedyczny.

Historia rasy boerboel

Ojczyzną boerboela jest Republika Południowej Afryki. Podobnie jak inne rasy molosowate wywodzi się on od starożytnych molosów, czyli potężnych psów używanych w Asyrii do polowania na grubego zwierza.

Oprócz tego czworonogi te pełniły rolę gladiatorów na rzymskich arenach i jako zwierzęta bojowe brały udział w wojnach. Wraz z rzymskimi legionami trafiły do wielu krajów Europy, dotarły m.in. na Wyspy Brytyjskie i dały początek lokalnym rasom. Wieki później molosy zawędrowały z europejskimi osadnikami do południowej Afryki.

Za oficjalny początek kształtowania się rasy zwanej później boerboelem uznaje się 1652 r., kiedy to Jan van Riebeeck, wysłannik Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, wraz z garstką osadników założył Kapsztad.

Początkowo była to baza zaopatrzeniowa dla niderlandzkich statków płynących do Azji. Van Riebeeck wziął ze sobą do obrony bullenbijtera – popularnego wówczas molosa. Również inni osadnicy przywieźli ze sobą podobne psy.

W żyłach boerboela płynie też jednak krew czworonogów, których łapy nigdy nie stanęły na europejskiej ziemi. Przypuszcza się, że afrykańskimi przodkami rasy były trzymane przez plemię Cynomonów psy pochodzące z Babilonu. Kronikarze opisywali je jako potężne zwierzęta zdolne do walki z lwami. Cynomoni używali ich do polowań i do obrony przed migrującymi stadami antylop gnu, które tratowały wszystko, co napotykały na swej drodze.

Ponadto plemię doiło suki – stąd ich nazwa znacząca: „dojący psy”. Jak wiele innych afrykańskich plemion Cynomoni migrowali na południe, zabierając ze sobą czworonogi. Angielscy osadnicy wyparli Holenderów z południowego krańca Afryki i zmusili do migracji w kierunku północnym podczas tzw. Groot Trek (wielkiej wędrówki). Potomków pierwszych holenderskich kolonistów zaczęto określać mianem Burów („Boer” w języku niderlandzkim znaczy: chłop, farmer).