BOKSER

Wygląd rasy bokser

Bokser to dobrze umięśniony, średniej wielkości pies o krępej budowie ciała. Samce tej rasy ważą od 30 kg do nawet 40 kg, natomiast suki są nieco drobniejsze (24-32 kg). Boksery maja proporcjonalną głowę o opadających uszach, krótkiej i mocnej kufie i ciemnych oczach. Charakterystyczną cechą boksera jest lekki przodozgryz (żuchwa musi być dłuższa, niż górna szczęka i powinna być lekko wygięta ku górze). Kwadratowy tułów o głębokiej klatce piersiowej jest zakończony długim, grubym ogonem. Niegdyś boksery miały kopiowane uszy i ogon, obecnie ich skracanie jest zabronione.

Boksery mają sierść złożoną z krótkiego, twardego i przylegającego włosa przypominającego igiełki. W rasie tej akceptowane jest umaszczenie:

• żółte w różnych odcieniach (od jasnożółtego do ciemnorudobrązowego), z czarną maską,
• pręgowane – na żółtym tle we wszystkich wyżej wymienionych odcieniach występują czarne lub ciemne pręgi biegnące w kierunku żeber (barwa tła musi kontrastować z kolorem pręg).

W maściach tych mogą występować białe znaczenia.

Charakter i usposobienie rasy bokser

Bokser to pies pewny siebie, o mocnych nerwach i zrównoważonym charakterze. Ma ogromny temperament, jest energiczny, wesoły i pełen werwy. Jego przywiązanie do opiekuna, wierność i czułość są powszechnie znane. Bokser bywa zaborczy, choć zwykle nie domaga się natrętnie pieszczot.

Jest wrażliwy na podniesiony głos i zmiany w zachowaniu domowników, dlatego źle się czuje w domach, w których głośno wymienia się poglądy. Nie lubi zostawać długo sam i nie nadaje się do trzymania w kojcu (także z powodu krótkiej sierści). Boksery mało szczekają, ale za to wydają całą gamę innych dźwięków. Wyraźnie też sygnalizują swoje potrzeby, urazy (np. ból ucha, łapy) czy złe samopoczucie.

Bokser świetnie dogaduje się z dziećmi i zawsze jest chętny do wspólnej zabawy. Trzeba jednak pamiętać o jego żywiołowości, w wyniku której może niechcący przewrócić malucha. Ma też skłonność do pilnowania dzieci, a w związku z tym może być niemiły dla osób postronnych, które uzna za zagrożenie. Jest psem sprawnym i aktywnym. Bokser musi dać upust swojej ogromnej energii, w przeciwnym razie może niszczyć przedmioty w otoczeniu lub nie wykonywać poleceń. Temu psu nie wystarczy zwykły spacer – potrzebuje wielu zajęć fizycznych i bodźców umysłowych. Treningi siłowe trzeba jednak dostosować do jego wieku oraz warunków pogodowych.

Czujność, śmiałość i odwaga sprawiają, że boksery doskonale sprawdzają się w roli obrońców. Nie wykazują przy tym nadmiernej agresji i zazwyczaj ograniczają się do ostrzegawczego warknięcia, ale jeśli zajdzie potrzeba, potrafią użyć siły fizycznej. Z natury boksery są przyjazne wobec obcych ludzi, jeśli są oni akceptowani przez opiekunów, choć w dorosłym wieku mogą nie lubić zbytniej poufałości. Niektóre boksery są mało tolerancyjne wobec innych psów. Samce (zwłaszcza reproduktory) z trudem znoszą obecność na swoim terenie osobnika tej samej płci o równie dominującym charakterze. Boksery zaakceptują inne zwierzęta domowe.

Umiejętności

Boksery brały udział w I wojnie światowej jako psy meldunkowe, sanitarne i obronne. Dzięki zasługom na polu walki uznano je za psy służbowe i zaczęto wykorzystywać w policji i wojsku. Dzisiaj bokser to przede wszystkim pies rodzinny. Nadaje się do wszechstronnego szkolenia, zarówno w zakresie podstawowego posłuszeństwa (PT 1-3 – pies towarzyszący), jak i na psa użytkowego (IPO V, IPO 1-3 – pies obronny i IPO-FH – pies tropiący FCI).

Można uprawiać z nimi sporty, takie jak obedience, agility czy mondioring. W niektórych krajach pracują jako psy terapeuci – pomagają osobom niepełnosprawnym ruchowo, chorym na cukrzycę i epilepsję. Niekiedy boksery są używane w ratownictwie (np. jako psy gruzowiskowe) czy w służbach celnych do wykrywania przemycanych towarów.

Szkolenie i wychowanie

Bokser jest inteligentny, pojętny i chętny do współpracy. Bardzo szybko się uczy, jeśli traktuje się go łagodnie, lecz konsekwentnie, a ćwiczenia są urozmaicone. Początkowo nieco trudności może sprawiać okiełznanie jego temperamentu i nadmiernej ekscytacji, dlatego szkolenie wymaga cierpliwości. Naukę najlepiej zacząć już w psim przedszkolu. O sukcesie szkoleniowym w dużej mierze decydują autorytet i zaangażowanie opiekuna oraz pozytywna motywacja. Bokser najchętniej uczy się podczas zabawy, a ulubiony smakołyk czy zabawka będą dla niego dodatkową zachętą do pracy.

Szczeniaka tej rasy nietrudno wychować. Należy postępować z nim stanowczo, ale serdecznie. Trzeba mu zapewnić socjalizację – bokser powinien stykać się z różnymi ludźmi, innymi zwierzętami i nowymi sytuacjami. Zabawy w przeciąganie mocno napinające dolną szczękę (np. wstęp do ćwiczeń z obrony) muszą się odbywać z dużym wyczuciem.

Do 15 miesięcy nie powinno się boksera poddawać treningom forsującym stawy (bieganie przy rowerze czy skoki). Wskazane są spokojne spacery, w czasie których sam zdecyduje, ile i jak intensywnie chce się ruszać. Ważne są też kontakty z innymi psami. Zabawy z innymi szczeniakami mogą odbywać się bez przeszkód, ale nie należy pozwalać na szaleństwa z dorosłymi psami, ponieważ nasz pupil, próbując im dorównać, może się łatwo nabawić kontuzji. Dobrze wychowany bokser jest posłuszny i nie ma skłonności do ucieczek.

Dla kogo ta rasa

Bokser to pies dla osoby zafascynowanej rasą, aktywnej i energicznej. Opiekun powinien mieć podstawową wiedzę na temat psiej psychiki, musi poświęcić zwierzakowi sporo czasu oraz zapewnić mu odpowiednią ilość ruchu i ćwiczeń. Bokser z jednej strony wymaga pewnej pobłażliwości, zaś z drugiej dużej konsekwencji. Może być więc dobrym psem dla początkującej osoby pod warunkiem, że opiekun zaangażuje się w jego szkolenie i zapewni mu wystarczającą ilość zajęć umysłowych.

Wady i zalety rasy bokser

Bokser – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• gubi sierść przez cały rok
• samce bywają agresywne wobec pobratymców tej samej płci
• rozlewa wodę podczas picia
• bardzo energiczny, może być niedelikatny

Zalety

• oddany rodzinie
• wesoły i pełen energii
• świetnie dogaduje się z dziećmi
• czujny, ale mało hałaśliwy
• sprawdza się w roli obrońcy
• akceptuje małe zwierzęta domowe
• może uprawiać psie sporty
• łatwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy bokser

Z powodu nieco skróconej kufy bokser jest wrażliwy na wysokie temperatury, dlatego latem trzeba go chronić przed przegrzaniem. Nie może przebywać długo w pełnym słońcu ani odbywać forsownych treningów, a na długie spacery najlepiej zabierać go wcześnie rano lub wieczorem. Należy mu zapewnić chłodne miejsce do odpoczynku i dostęp do wody. Można też przykryć jego głowę i kark mokrym ręcznikiem. Natomiast krótka szata bez podszerstka i pozbawiony sierści brzuch czynią tego psa mało odpornym na zimno. Podczas zimowych spacerów należy dbać, aby przez cały czas bokser był w ruchu, a rozgrzany nie kładł się na śniegu. W duże mrozy można założyć mu ubranko, choć lepiej po prostu skrócić spacer.

Bokser ma skłonności do:

• dysplazji stawów biodrowych (rzadziej łokciowych),
• spondylozy,
• podzastawkowego zwężenie ujścia aorty (SAS)
• zwężenia zastawki tętnicy płucnej (PS),
• kardiomiopatii rozstrzeniowej (DCM),
• arytmogennej kardiomiopatii prawej komory (ARVC),
• rozszerzenia i skrętu żołądka,
• alergii kontaktowych, wziewnych i pokarmowych (szczególnie boksery o białym umaszczeniu),
• zapalenia spojówek,
• grudkowego zapalenia trzeciej powieki.

Boksery częściej niż inne rasy zapadają na nowotwory.

Żywienie rasy bokser

Przedstawiciel tej rasy zwykle ma dobry apetyt, ale bywa też wybredny. Można podawać mu suchą wysokogatunkową karmę dla dużych ras z dodatkiem glukozaminy i chondroityny (dostępna jest także specjalna karma dla tej rasy). Jeśli zdecydujemy się na domowe jedzenie, trzeba uzupełniać je preparatami wapniowo-witaminowymi i mineralnymi (po konsultacji z lekarzem weterynarii lub doświadczonym hodowcą).

Szczególnie ważne jest prawidłowe żywienie szczeniąt. Młody pies musi być dobrze odżywiony, ale nie może być otyły. Bokser szybko rośnie, a zbyt wczesne przybranie na wadze miewa niekorzystny wpływ na rozwój stawów i kości. Warto też co jakiś czas zrobić kontrolne badanie poziomu wapnia i fosforu we krwi. Dzienną porcję dla dorosłego boksera najlepiej podzielić na co najmniej dwa posiłki i zapewnić psu minimum godzinę spokoju po jedzeniu, by zapobiec skrętowi żołądka.

Pielęgnacja rasy bokser

Bokser jest łatwy w pielęgnacji. Zwykle najintensywniej linieje dwa razy w roku: wiosną i jesienią, lecz niewielkie ilości sierści gubi przez cały czas. Psa wystarczy wyczesać raz w tygodniu (w trakcie linienia codziennie) gumowym zgrzebłem lub specjalną rękawicą. Na koniec można go przetrzeć wilgotnym ręcznikiem, co pozwoli usunąć kurz, złuszczony naskórek i martwe włosy. W fałdach skóry na policzkach i pod oczami gromadzą się zanieczyszczenia, dlatego powinno się systematycznie (nawet codziennie) przecierać je (także powieki) kosmetykami do pielęgnacji oczu.

Boksera kąpiemy w miarę potrzeby w dobrej jakości szamponach dla psów krótkowłosych. Można też stosować kosmetyki hipoalergiczne lub lecznicze (np. jodoforowe). Regularnie sprawdzamy uszy, skracamy pazury, jeśli pies sam ich nie ściera, i usuwamy kamień nazębny. Pies tej rasy nie wymaga specjalnego przygotowania do wystawy – powinien być czysty i umieć zachować się na ringu. Prezentujemy go na cienkim łańcuszku typu żmijka i skórzanej smyczy lub na ringówce dostosowanej kolorem do umaszczenia.

Akcesoria

Na spacery wyprowadzamy go na miękkiej, dość długiej, mocnej smyczy i w solidnej obroży lub w dobrze dopasowanych szelkach. Boksery są bardzo silne, potrafią mocno ciągnąć, trzeba je więc nauczyć spokojnego chodzenia na smyczy. Przedstawiciela tej rasy zajmą maskotki z mocnej gumy, piłki, bawełniane sznury czy gryzaki z juty, których wielkość i twardość trzeba dobrać do wieku zwierzaka. Bokser powinien mieć w domu zapewniony dostęp do wygodnego, dużego legowiska. Miski dla boksera powinny być ceramiczne – metalowe lub plastikowe mogą powodować alergie.

Historia rasy bokser

Przodkami boksera były starożytne molosy zamieszkujące Grecję, Epir, Tybet, a także Półwysep Bałkański i Iberyjski. Cechowały je podobna budowa: muskularne, potężne ciało, duża głowa z szerokim pyskiem i lekko zadarty nos, a także odwaga i nieustępliwość. Używano ich do polowań na grubego zwierza i jako psów bojowych. Zwierzęta te dotarły na Wyspy Brytyjskie z fenickimi kupcami, a po podboju Brytanii przez wojska Cezara zaczęły masowo trafiać do Imperium Rzymskiego. Wykorzystywano je tam do walk na arenach z dzikimi zwierzętami i miejscowymi psami.

W średniowiecznej Europie wyodrębniły się trzy typy psów o podobnym wyglądzie: brabantczyk (zwany też dławicielem brabanckim) we Francji oraz w krajach germańskich bullenbeiser (pies na byki) i barenbeiser (pies na niedźwiedzie) wykorzystywane też do polowań na dziki i tury. Ich zadaniem było unieruchomienie ofiary za pomocą dławiącego chwytu i trzymanie, póki nie podejdzie myśliwy i jej nie dobije. Specyficzna budowa pyska i lekko uniesiony nos pozwalały psu swobodnie oddychać i nie zwalniać uścisku.

Współczesny bokser narodził się w Niemczech w drugiej połowie XIX wieku. W 1887 roku Georg Alt skrzyżował przywiezioną z Francji pręgowaną sukę brabantczyka z rodzimym bullenbeiserem, w wyniku czego przyszedł na świat Lechners Box. Z jego linii wywodzi się łaciata suka Meta von der Passage, która figuruje w rodowodach wszystkich bokserów i uznawana jest za protoplastkę rasy. Jej wnuk Rolf von Vogelsberg należał do najlepszych reproduktorów i od niego wywodzą się prawie wszystkie znaczące linie hodowlane. Pięciokrotnie sięgał po tytuł zwycięzcy wystawy, a także wziął udział jako pies służbowy w I wojnie światowej.

Na wystawie w Monachium w 1895 roku pojawił się Muhlbauers Flocki – pierwszy bokser wpisany do niemieckiej księgi rodowodowej. W 1896 roku powołano istniejący do dziś Niemiecki Klub Boksera (Deutscher Boxer Klub), a sześć lat później opublikowano oficjalny wzorzec. Wśród najbardziej zasłużonych w Niemczech jest hodowla von Dom należąca do Friderun Stockmann. Za boksera wszech czasów uznany został Lustig von Dom.

Bokser w Polsce

W Polsce pierwsze boksery pojawiły się w dwudziestoleciu międzywojennym. Po II wojnie pozostało ich niewiele, często nie miały dokumentów, a ich wygląd odbiegał od wzorca. W latach 50. XX wieku otworzono księgę wstępną, do której zaczęto wpisywać ocalałe psy i ich potomstwo. Początkowo w hodowli korzystano głównie ze zwierząt sprowadzanych z Czech i mogących się pochwalić niemieckimi przodkami. Pojawiły się wtedy Akim z Pristawu i Arna ze Swadowske Zatoky, która jest uważana za matkę polskich bokserów.

Pierwszym hodowcą psów tej rasy był lekarz weterynarii Wacław Tarasewicz (hodowla Xaxu). Po początkowych sukcesach hodowla bokserów zaczęła podupadać i aby ją podreperować, sprowadzono w latach 60. XX wieku kilka doskonałych czworonogów z Węgier (Alfred Szenehazi, Clif Szolohazi, Gajus Wikingblut, Dux Wikingblut), a później z Niemiec (Barry von Olympia i Flirt Zakko von Streitzigsee).

Wzorzec rasy bokser

Bokser – grupa II FCI, sekcja 2.1, nr wzorca 144

• Kraj pochodzenia: Niemcy
• Charakter: pewny siebie, spokojny i opanowany, łagodny wobec domowników, ale nieufny w stosunku do obcych, radosny i przyjazny w zabawie, ale nieustraszony w poważnych sytuacjach
• Wielkość: psy 57-63 cm, suki 53-59 cm
• Waga: psy 30-38 kg, suki 24-32 kg
• Szata: włos krótki, twardy, lśniący, przylegający
• Maść: żółta w różnych odcieniach (od jasnożółtego do ciemnorudobrązowego), z czarną maską; pręgowana – na żółtym tle we wszystkich wyżej wymienionych odcieniach występują czarne lub ciemne pręgi biegnące w kierunku żeber (barwa tła musi kontrastować z kolorem pręg); mogą występować białe znaczenia
• Długość życia: 8-12 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia
• Koszty utrzymania: od 350 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 4500-6000 zł

Czy pies bokser jest groźny?