LABRADOODLE

Labradoodle to zwierzak o łagodnym usposobieniu i miłym wyglądzie. Powszechnie uznaje się go za mieszankę labradora i pudla. Jest w tym tylko ułamek prawdy. Żerują na tym jednak pseudohodowcy, którzy wykorzystują niewiedzę kupujących. Szczenięta pudli i labradorów ogłaszane są nagminne jako labradoodle i sprzedawane za bardzo wysokie ceny. Prawda jest taka, że są to po prostu krzyżówki dwóch ras. Poznaj parę informacji o prawdziwych labradoodlach!

Labradoodle – opis rasy

Psy rasy labradoodle mogą występować w trzech rozmiarach:

• miniaturowy,
• średni,
• standard.

Labradoodle miniaturowy ma mniej niż 45 cm w kłębie i waży do 12 kg. Rozmiar średni dorasta maksymalnie do 60 cm. Największy, czyli standardowy przekracza 60 cm. Z założenia labradoodle łączy w sobie cechy pudla i labradora.

Te kudłate czworonogi cechują się inteligentnym i przyjaznym wyglądem. Zdecydowanie wzbudzają ogólną sympatię! Występują w wielu umaszczeniach m.in.: lawendowy, parchment, srebrny, czarny, niebieski, czekoladowy, kremowy, karmelowy, morelowy, czerwony, kawa z mlekiem.

Czy labradoodle to rasa?

Wiele osób może odpowiedzieć na to pytanie inaczej. Labradoodle wciąż nie został uznany przez międzynarodową organizację kynologiczną FCI. Jednak każda rasa zaczynała swoje istnienie od podobnego etapu. Zanim został wyodrębniony oficjalny wzorzec i uregulowane prawnie hodowle, mijał jakiś okres, w którym hodowcy już mieli szczeniaki.

Jednocześnie labradoodle to pies, który może być zarejestrowany w innych organizacjach. Nie wszystkie oczywiście są godne uwagi. Są jednak dwie: Australian Labradoodle Association Europe oraz Australian Labradoodle Founders Alliance, które bardzo dbają o czystość rasy i przejrzyste wielopokoleniowe rodowody. 

Labradoodle – zachowanie i charakter

Labradoodle to psy, dla których człowiek jest wyjątkowo ważny. Uwielbiają być blisko. Potrzebują dużo kontaktu z opiekunem. Chętnie podejmują się wszelkich wspólnych aktywności. 

Labradoodle są przyjazne w stosunku do otoczenia. Prawidłowo odchowane są świetnymi towarzyszami dzieci i innych psów. Mimo tego, że labradoodle pochodzą od psów myśliwskich, zwykle dobrze dogadują się nawet z kotami. Należy jednak zadbać o to już od szczeniaka.

Labradoodle – szkolenie i wychowanie

Zastanawiając się nad zakupem prawdziwego labradoodla należy pamiętać, że istnieją dwie linie hodowlane. Oczywiście wiele zależy od wyboru konkretnego psa. Szczenięta z linii użytkowej będą wymagać jednak dużo więcej aktywności fizycznej. Przedstawiciele linii psów terapeutycznych są o wiele spokojniejsi i nie odniosą raczej sukcesów w psich sportach.

Niezależnie od powyższego od początku warto zadbać o prawidłową socjalizację i poświęcać zwierzakowi dużo uwagi. Psa tej rasy należy sumiennie przyzwyczajać do zostawania samemu. Zaniedbanie tego może łatwo przerodzić się w problem z lękiem separacyjnym. Na szczęście to psy podatne na szkolenie.

Labradoodle – przeznaczenie

Celem pracy nad rasą labradoodle było stworzenie czworonoga nadającego się do pracy z człowiekiem posiadającego niewypadającą szatę. Miał to być idealny pies terapeutyczny i asystujący dla ludzi uczulonych na sierść psa.

Rzeczywiście wielopokoleniowe australijskie labradoodle spełniają te wymagania, pomijając hipoalergiczność. Problem w tym, że na świecie jest wielu hodowców, którym wydaje się, że wystarczy połączyć pudla królewskiego i labrador retrievera, by ich szczenięta nazwać i sprzedawać jako labradoodle. Takie maluchy są genetyczną niewiadomą. Nie można być pewnym ani ich wyglądu, cech charakteru, ani nawet rodzaju włosa.

Labradoodle – dla kogo jest ta rasa?

Przedstawiciele rasy labradoodle będą dobrym wyborem dla osób szukających kandydata na psa przewodnika lub psa do dogoterapii. Jednocześnie towarzyski czworonóg tej hybrydowej rasy może być uważany po prostu za psa rodzinnego. 

Przy odpowiedniej opiece labradoodle może zamieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w mieszkaniu w bloku. Koniecznie trzeba pamiętać, że tak jak sierść pudla, tak i szata labradoodla wymaga systematyczności.

 

Wady i zalety labradoodli

Jaki jest australijski labradoodle? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• wymagająca pielęgnacja
• dużo organizacji zrzeszających słabe hodowle, trudno się w tym zorientować początkującemu opiekunowi
• skłonność do lęku separacyjnego

Zalety

• nie wypadająca sierść zwykle lepiej tolerowana przez alergików
• nastawienie na człowieka
• podatność na szkolenie
• różne rozmiary i dwie linie użytkowości
• przyjacielski
• dobre zdrowie

Ile kosztuje labradoodle?

Podanie średniej ceny labradoodla nie jest łatwe. Osoba chętna na zakup spotka się ze sporym zróżnicowaniem w tym zakresie. Dlaczego? Bo wiele jest labradoodli, które nie powinny być tak nazywane, a tym bardziej sprzedawane jako rasowe. Szczenięta z zarejestrowanych hodowli, z udokumentowanym wielopokoleniowym pochodzeniem to koszt od 10 tysięcy złotych. 

Zdrowie labradoodla z hodowli

Temat zdrowia jest ważnym kryterium przy szukaniu dla siebie szczenięcia. Labradoodle jest rasą zdrową, a przynajmniej taką powinien być. Miłośnicy rasy zrzeszeni w organizacjach dbających o czystość pochodzenia rozmnażanych osobników wyjątkowo o to dbają. Jest jednak wielu rozmnażaczy, którzy nastawieni są raczej na zysk, niż dbałość o geny.

Oszczędzając pieniądze przy zakupie, łatwo jest nabyć psa z typowymi chorobami przodków. Mowa tu o dysplazji stawów biodrowych i chorobach oczu, takich jak na przykład postępujący zanik siatkówki oraz chorobach tarczycy.

Ile lat żyją labradoodle?

W przypadku labradoodli od hodowców przywiązujących wagę do zdrowia przodków, czworonogi mogą dożyć nawet kilkunastu lat.

Pielęgnacja psa rasy labradoodle

Sierść labradoodle może być w dwóch typach: wełna oraz runo. Wersja wełna przypomina najbardziej sierść pudla. Odmiana runo jest delikatnie kręcona lub falista. 

Niezależnie od rodzaju sierści w pielęgnacji labradoodle wymagają systematyczności. Dorosły pies się łatwo kołtuni. W długi włos bez trudu wplątuje się wszelka roślinność. Zwierzak znosi do domu spore ilości piasku, błota i innych zanieczyszczeń. 

Czy labradoodle ma sierść?

Pytanie, czy dana rasa ma sierść, pada dość często wśród właścicieli psów. Prawda jest taka, że każdy pies ma sierść. Nie każdemu jednak ona wypada w takiej samej ilości. Nie u każdego składa się również z tylu samu warstw.

Okrywa włosowa niektórych ras psów jest dużo lepiej akceptowana przez alergików. Tak jest na przykład u pudli. Właśnie dlatego to krzyżowanie z nimi miało na celu uzyskanie czworonoga, u którego nie będzie linienia i będzie mógł mieszkać z osobami uczulonymi na psią sierść.

Labradoodle – żywienie

Obie rasy, od których zaczęło się powstanie labradoodli miewają problemy z dysplazją stawów. Warto brać to pod uwagę przy wyborze pożywienia. Najlepiej będzie skonsultować się z lekarzem weterynarii lub psim dietetykiem.

Poza tym, czworonogi rasy labradoodle należy karmić tak jak każdego pupila, pożywieniem wysokiej jakości, zbilansowanym i dostosowanym ilością do aktywności psa.

Reklama

Historia rasy australijski labradoodle

Niektóre środowiska się z tym nie zgadzają, ale to Wally Conron jest zazwyczaj podawany za twórcę rasy. Pracował on w Australijskim Stowarzyszeniu Psów Pracujących. Na pomysł połączenia pudla i labradora wpadł, chcąc uzyskać szczeniaka dla tracącej wzrok kobiety. Jej mąż był uczulony na sierść.

Hodowcy udało się uzyskać odpowiedniego psa, ale ostatecznie Conron porzucił dalsze rozmnażanie dwóch różnych ras. Wpłynął na to wciąż powtarzający się trudny i uparty charakter.

Prace hodowlane nad idealnym psem dla alergika

Popularność, z jaką spotkały się krzyżówki Conrona, zachęciła australijskie hodowczynie Beverley i Angelę Manners do kontynuowania jego pracy. Mimo starań trudny charakter pozostał. Chcąc uzyskać psa nieagresywnego, nadającego się dla alergików i jednocześnie łatwego do szkolenia, musiały sięgnąć po inne rasy.

I to właśnie te infuzje innych ras podkreślają hodowcy dbający o australijskiego labradoodle. Zmiksowanie pudla z labradorem było jedynie zaczątkiem. Szybko okazało się jednak, że to, do czego dążył twórca rasy, jest nieosiągalne bez dodania innych ras. 

Ciekawostki o hybrydowym psie z Australii

Twórca rasy labradoodle, widząc tempo, z jakim powstały setki hodowli rozmnażających zupełnie nieświadomie labrador retrievera i pudla, uznał swój pomysł na tę rasę za życiową pomyłkę.

Australijski labradoodle został oficjalnie uznany przez amerykańską organizację Continental Kennel Club. Wyznaczyła ona wzorzec rasy, którego wraz z warunkami hodowlanymi należy rygorystycznie przestrzegać.

W powstaniu labradoodla brały udział także cocker spaniele amerykański i angielski, irlandzkie psy wodne. Ostatnim dodatkiem było dołożenie krwi irish soft coated wheaten terriera. Było to w 2004 roku. Od tego momentu hodowcy używają już tylko samych labradoodli.

Labradoodle – wszystko, co musisz wiedzieć zanim go kupisz

Labradoodle to zwykle pies średniej wielkości. Powstały pewne wzorce, które przewidują również małych przedstawicieli tej rasy, ale nie są one tak popularne. Labradoodle są łagodne, towarzyskie i bardzo inteligentne. Uwielbiają kontakt z człowiekiem i bardzo go potrzebują. Sierść wymaga regularnej pielęgnacji, ale za to nie wypada i jest najczęściej dobrze tolerowana przez alergików.

Niestety łatwo dać się oszukać hodowcom, którzy sprzedają po prostu mieszanki pudla i labradora. Mimo że tak właśnie wyglądał początek powstania rasy, to był on nieudany. Hodowcy nie byli w stanie uzyskać pożądanych cech charakteru. Dodatkowo cały czas usiłowali ułatwić pielęgnację i pozbyć się typowych dla pierwszych przodków chorób.

Ostatecznie prawdziwy labradoodle powstał dzięki mieszankom z innymi rasami. To one pozwoliły na uzyskanie zdrowego, przyjaznego i podatnego na szkolenie pupila. Warto szukać więc hodowli labradoodle, których czworonogi posiadają certyfikaty organizacji Australian Labradoodle Founders Alliance lub Australlian LabradoodleAssociation Europe.