SCHIPPERKE

Schipperke to mały, czarny owczarek o średniej długości, twardym włosie tworzącym charakterystyczną kryzę, spiczastych uszach i ostro zakończonym pysku. Bardzo inteligentny, z wyjątkowymi zdolnościami do stróżowania. Żywiołowy, ruchliwy, raczej pogodny.

Schipperke stojący na trawie
  1. Charakter
  2. Wady i zalety
  3. Zdrowie
  4. Historia
  5. Wzorzec
  6. Ciekawostki

Charakter rasy schipperke

Schipperke jest małym, lecz solidnie zbudowanym pieskiem w typie szpica. To wiercipięta, który wszędzie wtyka nos. Źle znosi izolację i pozostawienie samemu sobie. Mocno przywiązuje się do właściciela. Uwielbia przesiadywać na kolanach. Nadaje się na towarzysza starszych dzieci, które nie będą go traktować jak zabawki.

Portret schipperke

W stosunku do innych psów schipperke jest zwykle przyjazny, ale sprowokowany – bywa nieustępliwy. Ze względu na jego przeszłość tępiciela gryzoni, z innymi domowymi zwierzętami najlepiej zapoznać go, gdy jest jeszcze malutki. Są wtedy duże szanse, że potraktuje je jak domowników, a nie potencjalne ofiary.

Umiejętności

Nieufność do obcych i czujność czyni z niego dobrego stróża. Z racji rozmiarów nie jest oczywiście w stanie skutecznie pełnić roli obrońcy, ale doskonale sprawdza się jako „dzwonek alarmowy”.

Cztery schipperki siedzące na murku

Szkolenie i wychowanie

Ten inteligentny pies lubi aportować. Jeśli szkolenie jest oparte na bodźcach pozytywnych, to uczy się bardzo szybko. W USA schipperki robią furorę w agility, flyballu i obedience. Jednak żeby osiągnąć dobre wyniki, zaleca się rozpoczynać pracę już ze szczenięciem.

Dla kogo ta rasa

Schipperke lubi długie spacery. Jest wytrzymały, godzinami może biegać, skakać i pływać. Dzięki zdolnościom przystosowawczym sprawdza się jednak także jako towarzysz ludzi mniej aktywnych i starszych.



Wady i zalety rasy schipperke

Wady

  • bywa bardzo szczekliwy
  • potrzebuje sporo ruchu
  • może polować na drobne zwierzęta
  • nieufny wobec obcych, wymaga starannej socjalizacji

Zalety

  • bardzo przywiązany do rodziny
  • podatny na szkolenie
  • można z nim uprawiać sporty
  • dobry stróż
  • przystosowuje się do różnych warunków
  • łatwy w pielęgnacji


Zdrowie rasy schipperke

Długowieczny schipperke rzadko choruje. Niektóre osobniki dożywają nawet 17-18 lat! Trzeba tylko uważać, aby go nie zatuczyć, bo to może negatywnie wpłynąć na zdrowie.

Szczenię schipperke biegnące po śniegu

Żywienie

Schipperke jest niewybredny i lubi jeść. Szczenię potrzebuje karmy wysokoenergetycznej, dorosłe psy miewają tendencję do tycia.

Schipperke leżący na trawie

Pielęgnacja

Jego szata jest odporna na warunki atmosferyczne, a pielęgnacja łatwa – wystarczy szczotkować raz na dwa tygodnie, częściej w okresie linienia.



Historia rasy schipperke

Schipperke jest bliskim kuzynem owczarków belgijskich. Pierwsza wzmianka o podobnych pieskach znajduje się w XV-wiecznej kronice mnicha Wenceslasa, który widział w małym, czarnym flamandzkim psie… wcielenie diabła!

Portret schipperke na tle pomarańczowych kwiatów

Lepiej udokumentowana jest historia późniejsza. W XVII wieku w okolicach położonego w Brabancji (prowincja Belgii) miasta Leuven rozpowszechnione były psy pasterskie zwane „Leuvenaar”. Selekcję tej starej rasy poprowadzono w dwóch kierunkach. Większe psy dały początek owczarkom belgijskim, zaś najmniejsze wykorzystywano do tępienia gryzoni i pilnowania drobiu.

To właśnie te ostatnie pieski są przodkami współczesnych schipperke. Z upodobaniem trzymali je brukselscy szewcy. Cech szewców organizował nawet konkursy piękności, na których porównywano nie tyle urodę psów, co ich piękne, ozdobne obroże.

Trzy schipperki bawiące się na trawie

Pod koniec XIX wieku rasa była rozpowszechniona już w całej Belgii. Wtedy zainteresowali się tymi psami hodowcy brytyjscy, którzy zaczęli je masowo wykupywać. Zaniepokoiło to belgijskich kynologów, którzy w 1888 roku założyli klub i stworzyli pierwszy wzorzec. Już w 1890 roku powstał brytyjski klub schipperke.

Na początku XX wieku rasa była jednak wciąż niewyrównana. Krzyżówki z innymi psami spowodowały pojawienie się różnych kolorów, np. belgijska królowa Maria-Henrietta miała brązowego schipperke. W Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii i RPA obok czarnego dopuszczalny jest także kolor brązowy, blond i kremowy. FCI i AKC uznają tylko czarny. Rozkwit rasy nastąpił w dwudziestoleciu międzywojennym. Obecnie największą popularnością cieszy się w USA i Szwecji.

Schipperke leżący na asfalcie

Do Polski pierwsza para psów tej rasy przyjechała w 2004 roku ze Szwecji. Rasa nadal należy u nas do rzadkich, a mioty rodzą się sporadycznie.



Wzorzec rasy schipperke

Schipperke – grupa I FCI, sekcja 1, nr wzorca 83

  • Kraj pochodzenia: Belgia
  • Charakter: doskonały stróż, nieufny w stosunku do obcych, aktywny i ciekawski; niektóre osobniki bywają szczekliwe
  • Wielkość: nie sprecyzowana we wzorcu, ok. 30 cm
  • Waga: 3-9 kg, zwykle 4-7 kg
  • Szata: prosty, gęsty, twardy włos okrywowy oraz miękki i gęsty podszerstek tworzą doskonałą ochronę przed warunkami atmosferycznymi; włos jest krótki na głowie, uszach i przodzie kończyn; na szyi, zwłaszcza u samców, układa się w kryzę; na brzuchu, tyle kończyn i ogonie tworzy lekkie pióro
  • Maść: czarna
  • Długość życia: Schipperke są długowieczne, nierzadko dożywają 15-16 lat
  • Podatność na szkolenie: duża
  • Aktywność: aktywny, choć czuje się dobrze nawet w małym mieszkanku
  • Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
  • Odporność/podatność na choroby: odporny
  • Możliwość nabycia szczeniaka: w Polsce jest mało hodowli, na szczenię trzeba zwykle poczekać
  • Cena psa z rodowodem: ok. 3500 zł



Ciekawostki o rasie schipperke

„Schipperke” to po flamandzku „mały pasterz”, „pastuszek”. „Scheper” to pasterz. W wielu źródłach można znaleźć pogląd, że słowo „schipperke” pochodzi od „schipper” – „kapitan”, a pieski te pływały niegdyś na holenderskich i belgijskich barkach. Jest to jednak legenda stworzona przez brytyjskich hodowców.


Podziel się tym artykułem:

null

Bądź na bieżąco

Zapisz się na newsletter i otrzymuj raz w tygodniu wieści ze świata psów!

Zapisz się