SZPIC MAŁY
Szpice występują w kilku wielkościach. Jest szpic miniaturowy, szpic mały, szpic średni i szpic duży. Są to psy bardzo efektowne, bogato owłosione, o spiczastych uszach i bujnym, zawiniętym na grzbiet ogonie. Inteligentne, czujne, nieufne wobec obcych.
Charakter rasy szpic mały
Szpic mały to piesek żywy, pełen energii i chęci do zabawy, przyjaźnie nastawiony do świata. Poziom instynktu stróżowania u psa tej rasy jest różny w zależności od osobnika – niektóre szpice małe są nieufne, inne zaś cechuje bardziej otwarty charakter. Generalnie są to pieski czujne i szybko reagujące, dlatego mają tendencję do oznajmiania szczekaniem o każdej niepokojącej zmianie w otoczeniu. Szpic mały silnie przywiązuje się do właściciela.
Umiejętności
Szpice małe sprawdzają się w roli dzwonka alarmowego, przede wszystkim jednak są wspaniałymi psami do towarzystwa.
Szkolenie i wychowanie
Szpice małe chętnie i szybko się uczą. Można z nimi uprawiać agility (klasa Small), taniec z psem, rally-o. Szpic mały nie wymaga od swojego właściciela ciągłych i intensywnych ćwiczeń – z dużą ochotą pójdzie na dłuższy spacer, jak i zalegnie obok kochanego pana na kanapie. Należy jednak zaznaczyć, że te małe pieski potrafią być także uparte i samowolne, szczególnie jeśli wyczują słabość przewodnika.
Dla kogo ta rasa
Rasa ta nadaje się dla początkujących właścicieli, gdyż nie jest trudna w wychowaniu. Można ją polecić także rodzinom z dziećmi i seniorom. Oczywiście istotne jest, by dzieci uczone były od małego prawidłowego postępowania z psem, gdyż z jednej strony tak malutki piesek jest narażony na urazy, np. jeśli zostanie upuszczony, a z drugiej – broniąc się, może ugryźć. Nie poleca się natomiast tego pieska ludziom, którzy przebywają długie godziny poza domem.
Wady i zalety rasy szpic mały
Szpic mały – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!
Wady
- bywa szczekliwy
- intensywnie linieje i wymaga regularnego szczotkowania
- jest nieco uparty
Zalety
- doskonały pies rodzinny
- świetny stróż
- bardzo przywiązany do właściciela
- łatwy do wychowania
- przystosowuje się do różnych warunków
Zdrowie rasy szpic mały
Szpic mały to rasa zdrowa i długowieczna. Choroby o podłożu genetycznym zdarzają się u tych psów sporadycznie. Małe szpice najczęściej chorują na zwichnięcie rzepki i choroby oczu (PRA, RD i zaćma).
Żywienie
Pod względem żywienia szpice nie są wymagające. Jedzą niedużo i nie mają skłonności do tycia. Można żywić je dobrej jakości karmą gotową lub przygotowywać posiłki samodzielnie.
Pielęgnacja
Szpice są psami bardzo czystymi i wbrew pozorom łatwymi w pielęgnacji. Ich długi, twardy włos nie trzyma brudu i nawet po jesiennym spacerze można szpica szybko doprowadzić do porządku. Szpice trzeba szczotkować pod włos. Dorosłego szpica wystarczy czesać raz na dwa tygodnie, nieco częściej w okresie linienia. Szczeniaka warto szczotkować częściej, aby przyzwyczaić go do zabiegów pielęgnacyjnych.
Akcesoria
Do pielęgnacji szpica doskonale nada się szczotka pudlówka, a w okresie linienia furminator.
Historia rasy szpic mały
Wszystkie szpice niemieckie, według popularnej teorii, wywodzą się od tzw. psa torfowego (Canis familiaris palustris), który uważany jest za najstarszą z europejskich ras. Obecnie istnieją wątpliwości co do tego, czy faktycznie te konkretne psy były przodkami wszystkich szpiców europejskich, jednak niewątpliwie jest to najstarszy istniejący tu typ psa.
Szpice – pierwotnie o rozmiarze średnim, ewentualnie dużym – były powszechnie wykorzystywane w Niemczech jako psy stróżujące i podwórzowe. Od XIX w. mniejsze osobniki zaczęto hodować jako psy do towarzystwa i wystawowe. Założony w 1899 r. Verein für Deutsche Spitze e.V. uznał jako osobne rasy szpica miniaturowego (pomeraniana), małego, dużego i wilczego (średni został uznany dopiero w 1969 r.). Cały czas w miotach szpiców małych rodzą się osobniki większe i mniejsze niż wzorcowe, które po ukończeniu 9 miesiąca są kwalifikowane do odpowiedniej odmiany.
Szpic mały jest lubiany i popularny w wielu krajach Europy, jednak w USA i Kanadzie w ogóle się tej rasy nie hoduje – w tych krajach uznany oficjalnie jest jedynie szpic miniaturowy (pomeranian). Szpic mały jest licznie hodowany w Niemczech, Danii, Holandii, Francji, Wielkiej Brytanii, Finlandii, Rosji i Czechach.
Szpic mały w Polsce
W Polsce działa niewiele hodowli tej rasy, znacznie popularniejsze są szpice miniaturowe.
Wzorzec rasy szpic mały
Szpic mały – grupa V FCI, sekcja 4, nr wzorca 97
- Kraj pochodzenia: Niemcy
- Charakter: pies żwawy, oddany właścicielowi, nieufny wobec obcych, czujny stróż; może być szczekliwy
- Wielkość: psy i suki – 23-29 cm
- Waga: 5-10 kg
- Szata: dwuwarstwowa: długi, prosty, sztywny i odstający włos okrywowy oraz krótki, gruby, wełnisty podszerstek; głowa, uszy i łapy pokryte krótkim, gęstym włosem, reszta ciała – włosem długim, który tworzy obfitą grzywę na szyi i barkach, portki oraz pióro na ogonie; szpic linieje stale, ale dwa razy w roku intensywniej
- Maść: czarna, brązowa, biała, pomarańczowa, szara cieniowana (wilczasta), inne maści (czarna podpalana, łaciata, ruda z czarnym nalotem, kremowa)
- Długość życia: 12-15 lat
- Podatność na szkolenie: duża; choć należy do ras pierwotnych, jest stosunkowo łatwy do ułożenia
- Aktywność: średnia; szpic mały lubi ruch, ale jeśli zapewni mu się regularne spacery, przystosuje się do mniej aktywnego trybu życia
- Koszty utrzymania: 100-150 zł miesięcznie
- Odporność/podatność na choroby: bardzo odporny na zimno i mróz, niezbyt dobrze znosi upały; rasa generalnie zdrowa, zdarzają się problemy z rzepkami i choroby oczu
- Możliwość nabycia szczeniaka: szczenię zwykle trzeba zamówić
- Cena psa z rodowodem: 2000-3000 zł
Ciekawostki o rasie szpic mały
Najbardziej pierwotnymi odmianami szpiców niemieckich były szpice wielkości współczesnego średniego i prawdopodobnie dużego, następne w kolejności pojawiły się szpice o rozmiarze małych, kiedy to na dworach zaczęto dobierać do hodowli mniejsze osobniki. Najmłodszą odmianą jest szpic miniaturowy (pomeranian), który jest efektem dalszej miniaturyzacji.