SZPIC WŁOSKI (VOLPINO ITALIANO)

Charakter rasy szpic włoski

Szpic włoski to pies silnie przywiązujący się do swojego opiekuna. Z reguły nie przepada za wylewnym okazywaniem uczuć, jednak lubi być w centrum zainteresowania, a ignorowany będzie próbował zwrócić na siebie uwagę głośnym szczekaniem.

Mały, żywiołowy i pogodny szpic włoski sprawdzi się w roli towarzysza zabaw dla nieco starszych dzieci. Maluchy muszą być jednak nauczone delikatnego obchodzenia się z psem i szanowania jego granic, gdyż psiak ten potrafi dobitnie okazać swoje niezadowolenie. 

Pies rasy szpic włoski bywa nieufny w stosunku do obcych. Jest także niezwykle czujny i zaalarmuje opiekuna o każdym podejrzanym hałasie lub intruzie. Dlatego szpic włoski sprawdzi się dobrze w roli domowego stróża, choć jego skłonność do szczekania może sprawiać problemy sąsiadom w bloku.

Szpice włoskie są odważne, co w połączeniu z silnym charakterem może stać się przyczyną konfliktów z innymi psami - także o wiele większymi. Szczególną skłonność do awantur miewają niekastrowane samce, choć i suki mogą być wyjątkowo zadziorne. Psy rasy szpic włoski nie mają silnego instynktu łowieckiego i z reguły dość dobrze dogadują się z kotami, o ile zostały z nimi odpowiednio zapoznane.

Aktywny, żywiołowy i wymagający ruchu szpic włoski potrzebuje regularnych, atrakcyjnych spacerów - pozbawiony aktywności fizycznej może stać się sfrustrowany i nabierze niszczycielskich skłonności. Zapewnienie mu odpowiednich atrakcji na spacerach sprawi, że psiak ten w domu będzie dużo spokojniejszy.

Umiejętności

Szpic włoski to rasa wyhodowana przede wszystkim do towarzystwa. Małe pieski o nastroszonym futrze pełniły także rolę dzwonków alarmowych, dlatego musiały być czujne i aktywne.

Obecne szpice włoskie zachowały swój dawny charakter. Żywiołowe, pojętne i czujne psiaki sprawdzają się nie tylko w roli alarmu - odpowiednio zmotywowane mogą brać udział w takich psich sportach, jak agility, rally-o czy taniec z psem.

Szkolenie i wychowanie

Szpic włoski jest inteligentny i szybko się uczy. Równocześnie jest jednak dość samodzielny i bywa uparty. Chcąc odpowiednio wychować psa tej rasy należy więc wykazać się konsekwencją i cierpliwością. Nie warto stawiać czworonogowi zbyt wygórowanych wymagań, a już tym bardziej zmuszać go do posłuszeństwa krzykiem czy przemocą. Źle traktowany szpic włoski może odgryźć się opiekunowi i straci do niego zaufanie.

Szczenięta szpica włoskiego wymagają wczesnej socjalizacji. Dorastające maluchy powinny brać udział w zajęciach w psim przedszkolu, gdzie pod okiem doświadczonego specjalisty nauczą się prawidłowej komunikacji z innymi czworonogami. Szpica włoskiego warto także zapoznawać z różnymi osobami - zmniejszy to ryzyko nieufności w późniejszym wieku.

Dla kogo ta rasa?

Szpic włoski potrzebuje aktywnego, konsekwentnego i cierpliwego opiekuna. Ten aktywny psiak nie sprawdzi się w roli domowego kanapowca, dlatego powinien trafić do aktywnej osoby lub większej rodziny.

Wady i zalety rasy szpic włoski

Szpic włoski - jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• bardzo szczekliwy,
• miewa skłonności do awantur z innymi psami,
• samodzielny i uparty,
• nie przepada za obcymi,
• wymaga czasochłonnej pielęgnacji.

Zalety

• czujny stróż,
• energiczny i pogodny,
• lubi zabawę,
• pozbawiony instynktu łowieckiego.

Zdrowie rasy szpic włoski

Podobnie jak inne psy w tym typie, szpic włoski to dość odporna rasa. Sporadycznie zdarzają się problemy z oczami (zwichnięcie soczewki) i problemy z układem ruchu (wypadanie rzepki).

Żywienie

Psy rasy szpic włoski nie wymagają specjalistycznej diety. W ich żywieniu sprawdzają się gotowe karmy przeznaczone dla psów małych ras - suche i mokre. Szpica włoskiego można karmić także posiłkami przygotowywanymi w domu, jednak decydując się na ten sposób żywienia należy pamiętać o odpowiedniej suplementacji.

Pielęgnacja

Nastroszona sierść szpica włoskiego ma skłonność do filcowania się i kołtunienia, dlatego wymaga dokładnego szczotkowania kilka razy w tygodniu. Konieczne jest także usuwanie z sierści psa wszelkich zanieczyszczeń zebranych podczas spacerów - gałązek, liści i rzepów. W okresie intensywnego linienia niezbędne będzie także wyczesywanie martwego podszerstka - zaniedbanie tej kwestii skończyć się może splątaniem włosa i problemami dermatologicznymi.

Szpice włoskie nie wymagają częstych kąpieli. Mycie i suszenie nastroszonej sierści nie jest łatwym zadaniem, dlatego jeśli kąpiel okaże się konieczna, zadanie to najlepiej jest powierzyć doświadczonemu groomerowi.

Opiekun szpica włoskiego musi także regularnie kontrolować stan oczu, uszu i zębów pupila.

Akcesoria

Szpic włoski powinien wychodzić na spacery w cienkiej obroży lub szelkach z wąskich pasków, które nie zniszczą jego delikatnej sierści. Smycz dla psa tej rasy powinna mieć długość minimum 3 metrów - na aktywnych spacerach warto zastąpić ją dłuższą linką treningową.

Niewielkie rozmiary szpica włoskiego sprawiają, że psiaka tego z łatwością można zabrać w każdą podróż. Malucha od małego warto uczyć przebywania w transporterze, torbie lub klatce kennelowej.

Historia rasy szpic włoski

Volpino Italiano to rasa wywodząca się od starożytnego szpica europejskiego. Była znana we Włoszech już od XV wieku.

Małe, przeważnie białe pieski utrzymywane były zarówno przez włochów z wyższych sfer, jak i biedniejszą ludność kraju. Tanie w utrzymaniu, szczekliwe i skore do zabawy czworonogi sprawdzały się w roli domowego alarmu, szczurołapa i towarzysza rodziny. Często pojawiały się także na obrazach - pierwszym dziełem przedstawiającym psa w typie dzisiejszego szpica włoskiego jest Wizja św. Augustyna autorstwa Vittore Carpaccia. Opiekunem szpica był także Michał Anioł.

Okres największej popularności szpiców włoskich przypada na XVIII i XIX wiek. Psy te, znane wówczas pod nazwą Cane di Firenze, wykorzystywane były w Toskanii do strzeżenia wózków z towarem przed złodziejami.

Pierwszy wzorzec rasy szpic włoski opracowany został przez Włoski Kennel Club w 1913 roku, a rasa uznana została przez FCI w 1956 roku. Szpice włoskie nigdy jednak nie cieszyły się dużą popularnością - do 1960 roku rasa ta niemal wyginęła. Udało się odbudować ja na podstawie kilku psów odnalezionych 1968 roku, jednak jej liczebność do dziś nie jest duża. We Włoszech rejestruje się zaledwie 160 szpiców rocznie.

Szpic włoski w Polsce

Szpic włoski nie jest zbyt popularny poza granicami swojej ojczyzny - w Polsce nie istnieje obecnie żadna hodowla tej rasy.

Wzorzec rasy szpic włoski

Szpic włoski - grupa V FCI, sekcja 4, nr wzorca 195

• Pochodzenie: Włochy
• Charakter: bardzo przywiązany do swego otoczenia i rodziny; o wyrazistym temperamencie, żywotny, wesoły i skory do zabaw
• Wielkość: w kłębie psy: 27-30 cm, suki 25-28 cm
• Waga: 4-5,5 kg
• Szata: włos gęsty, bardzo długi, niezwykle prosty i odstający. Szorstkiej struktury, z prostymi, sztywnymi włosami; nie może być lejący; musi być stojący, nawet jeśli szata nie jest obfita. Tułów sprawia wrażenie owiniętego mufką, zwłaszcza na szyi, gdzie szata tworzy bujną kryzę. Czaszka okryta półdługimi włosami, które zakrywają nasadę uszu. Włosy na kufie krótkie. Na uszach włos delikatny i gładki. Ogon okryty bardzo długim włosem. Na krawędziach tylnych kończyn, szata tworzy pióra
• Maść: jednolicie biała lub jednolicie ruda, kolor szampana dopuszczalny, ale nie pożądany
• Długość życia: 13-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: dość odporny
• Koszty utrzymania: od 150 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 5000-8000 zł