Niektórzy uważają, że starsza osoba będzie doskonałym opiekunem dla domowego czworonoga. Będzie przecież miała mnóstwo czasu na spacery i wychowanie zwierzaka. Samotna osoba na emeryturze również może skorzystać z towarzystwa psiaka – zwierzak będzie dla niej nie tylko przyjacielem, lecz także motywacją do codziennego wyjścia z domu czy nawiązywania kontaktów ze spotykanymi na spacerze psiarzami. Okazuje się jednak, że nie wszyscy są tego samego zdania. Adopcji psa, w szczególności szczeniaka, odmawiają starszym osobom często fundacje i niektóre schroniska. Dlaczego tak się dzieje?
Szczeniak dla starszej osoby. Czy to dobry pomysł?
Szczeniaki mają wyjątkowo duże wymagania – potrzebują nie tylko odpowiedniego żywienia i zabawy, lecz także długich i aktywnych spacerów, socjalizacji i szkolenia. Już samo nauczenie malucha załatwiania się poza domem może być niemałym wyzwaniem, gdyż często niezbędne jest do tego wychodzenie z domu nawet co godzinę. Zadbanie o prawidłowy rozwój psychiczny, fizyczny i właściwe wychowanie psa może być więc niezwykle obciążające fizycznie!
Kolejnym problemem, na który zwracają uwagę fundacje i schroniska, jest zatrważająca liczba psów trafiających do przytulisk po śmierci starszego opiekuna. Starsze osoby chcące adoptować szczeniaka często wolą nie myśleć o nieubłaganie upływającym czasie lub uważają, że czworonogiem po ich śmierci zaopiekuje się ich rodzina. Niestety często tak się nie dzieje – psiak, którego opiekun zmarł lub trafił do szpitala zazwyczaj od razu jest oddawany do najbliższego schroniska.
Pies dla starszej osoby – jaki będzie najlepszy?
Osobom w podeszłym wieku niezwykle często odmawia się adopcji szczeniąt. Nie chodzi tu jednak o dyskryminację. Wolontariusze opiekujący się porzuconymi psami po prostu doskonale widzą, jak często takie psy wracają po latach do schronisk – przerażone, zagubione, wrzucone za kraty prosto z ciepłego posłania. Nic dziwnego też, że starszym osobom polecają najczęściej dorosłe psy lub czworonogi w podeszłym wieku. Tego typu zwierzaki nie wymagają już tak wiele zaangażowania w szkolenie czy aktywnych spacerów. Potrzebują natomiast stabilnego otoczenia, w którym spokojnie będą mogły spędzić kilka ostatnich lat swojego życia.
