Herpeswirus typu 1 to patogen atakujący w szczególności szczenięta i suczki, które dopiero co się urodziły. W innym przypadku przebieg herpeswirozy ogranicza się do miejscowej infekcji dróg rodnych lub oddechowych. Rzadko kiedy daje objawy kliniczne i najczęściej przechodzi w zakażenie latentne. Powszechna jest na całym świecie, a walka z nią jest niezwykle trudna, co przekłada się na wysoką śmiertelność.
Herpeswiroza jako zaraźliwa choroba dotyka najczęściej szczenięta i powstaje na skutek multiplikacji wirusa z rodziny Herpesviridae – herpeswirusa typu 1 (CHV-1). Wirusem szczeniaki mogą się zarazić jeszcze w łonie matki! Na zachorowanie narażona jest również suczka, która urodziła lub jest w ciąży.
Objawy zakażenia herpeswirusem u psa
Herpeswirus najczęściej wykrywa się u szczeniąt poniżej czwartego tygodnia życia. Wówczas młode psy mają jeszcze trudność z utrzymaniem prawidłowej temperatury ciała, co korzystnie wpływa na rozwój choroby, która zależy od niskiej temperatury. Herpeswiroza daje różne objawy, a do najczęstszych należą m.in.:
trudności z oddychaniem,
gęsta wydzielina z nosa,
utrata apetytu,
niechęć do ssania sutków matki i picia jej mleka,
luźny, żółto-zielony kał, niekiedy z domieszką krwi,
drgawki.
Śmiertelność wywołana herpeswirozą wynosi aż 80-100%!
Nawet jeśli pies przeżyje, istnieje duża szansa, że doszło do uszkodzenia móżdżku, nerek bądź wzroku.
Starsze szczenięta dotknięte chorobą mogą mieć również problem z bolesnym brzuchem, a także cierpieć na zaburzenia koordynacji ruchowej czy problemy ze słuchem lub wzrokiem.
Leczenie herpeswirusowego zakażenia u psów
Niestety psy dotknięte chorobą mają znikome szanse na powrót do zdrowia. Często diagnoza pojawia się zbyt późno lub objawy są mylone z inną chorobą. Specjaliści są zgodni, że najlepszą metodą zapobiegania herpeswirusowi jest szczepionka, którą podaje się suczce w okresie cieczki lub kilka dni po kryciu oraz w końcowym okresie ciąży.
Oczywiście najprostszą metodą jest prewencja – unikanie kontaktu z zarażonymi psami, szczególnie chodzi o izolowanie ciężarnych suczek. Ogólnie przyjętą zasadą jest izolowanie ich od innych czworonogów przez ostatnie trzy tygodnie ciąży i pierwsze trzy tygodnie po urodzeniu szczeniaków. Udowodniono również, że odpowiednia higiena zmniejsza śmiertelność z powodu herpeswirozy.
źródło: https://vcahospitals.com
