Stosowanie szelek często jest konieczne. W wypadku małych ras, takich jak yorkshire terrier, lhasa apso czy shih tzu, noszenie obroży może powodować problemy z delikatną krtanią (szczególnie w wieku szczenięcym). Jest ona narażona na uszkodzenie w razie nagłego szarpnięcia smyczą (łatwo o nie, zwłaszcza gdy używa się smyczy automatycznej) i wówczas, gdy pies ciągnie.
Obroża niszczy bardziej
Zaletą szelek jest także to, że są bardziej stabilne niż obroża, która ma tendencje do okręcania się na szyi, a co za tym idzie – do niszczenia szaty. Obroże metalowe (np. łańcuszki) mogą także brudzić sierść, szczególnie psów o jasnym umaszczeniu.
Szelki właściciele zakładają jedynie na czas spacerów i zaraz po powrocie do domu je zdejmują. Pozwala to uniknąć kołtunienia i połamania włosa, co często się zdarza, jeśli zostawi się psu obrożę na szyi na cały dzień.
Jak dobrać szelki
Dobierając szelki, unikajmy tych wykonanych z szerokich taśm nośnych i z taśm podbitych filcem. Sierść pod tym materiałem jest narażona na uszkodzenia i sfilcowanie. Najlepiej sprawdzają się – szczególnie u ras długowłosych – szelki ze skręconej lub zrolowanej skóry.
Zwróćmy także uwagę, aby paski nie przechodziły w miejscach szczególnie narażonych na skołtunienie i tam, gdzie włos jest najbardziej obfity, czyli np. pod pachami. Niezwykle ważny jest dobór odpowiedniego rozmiaru.
Zbyt luźne szelki będą się przesuwać na ciele, wycierając włos, zbyt ciasne będą go łamały i powodowały dyskomfort fizyczny i psychiczny naszego pupila. Jednak odpowiednio dobrane to często lepsze rozwiązanie niż obroża – nawet u ras, których największą ozdobą jest sierść.
