Zanim kupisz boksera

Jeśli chcesz mieć psa, który udekoruje śliną nową sukienkę czy garnitur tuż przed wyjściem do teatru, oprze się zapiaszczonymi po spacerze łapami o kolana twojej przyszłej teściowej i uhonoruje ją soczystymi pocałunkami prosto w usta, zanim zdążysz interweniować – postaraj się o boksera!

Bokser w domu i porządek? Niewykonalne! Te psy ślinią się dużo mocniej niż inne rasy. Jedne osobniki bardziej, inne mniej, ale i tak należy liczyć się z kałużami śliny na podłodze.

Żebrak o głodnym spojrzeniu

Ślinienie się dotyczy szczególnie psów, które są łakome, a boksera niejadka jeszcze nie spotkałam… Żebractwo to ich specjalność. Nawet jeśli nauczymy psa, żeby podczas posiłków przebywał na posłaniu, i tak wyraz jego oczu powoduje, że jedzenie staje w gardle.

Niełatwo jest oprzeć się wiecznie głodnemu spojrzeniu w smutnej z wyglądu mordce. Bokser przyozdobi dom nie tylko śliną, ale i sierścią, bo gubi jej wprawdzie mało, ale za to przez cały rok.

Generator nocnych hałasów

Przeszkadza nam chrapiący mąż? A co, jeśli nocny hałas przyjdzie pomnożyć razy dwa? Wiele bokserów chrapie – i to całkiem donośnie – z powodu budowy kufy. Można spytać, co bokser robi w łóżku właścicieli, ale odpowiedź jest oczywista: śpi. Chyba że się właśnie obudził i prosi o poranną porcję pieszczot. Łóżko pani czy pana w nocy, a kanapa lub fotel w dzień – to naturalne środowisko boksera.

A jeśli nie łóżko, to przynajmniej psie legowisko w sypialni państwa. Można, oczywiście, zmusić boksera, by nie spał z ludźmi. Tylko po co? Te psy także w nocy potrzebują obecności właścicieli. Warto polubić częstsze niż zwykle zmienianie pościeli i nauczyć się spać… ze stoperami w uszach.

Jakby tego było mało, boksery często uwalniają gazy, nie krępując się obecnością domowników (ani gości!). Dobra jest każda okazja: w nocy, po zjedzeniu zakazanego przysmaku, gdy są zrelaksowane i odprężone albo, przeciwnie, gdy w ich życiu zaszła jakaś znacząca zmiana, którą bokserzy przewód pokarmowy postanowił uczcić…

Atleta o wątłym zdrowiu

Wbrew sportowej sylwetce i mocnej budowie ciała boksery nie są okazami zdrowia. Jak wiele molosowatych mają skłonność do nowotworów. Zdarza się im też zapadać na choroby serca czy dysplazję. Często bywają alergikami.

Boksery źle znoszą i wysokie, i niskie temperatury z powodu krótkiej sierści oraz krótkiego nosa, uniemożliwiającego im prawidłową termoregulację. Poza tym często na stres czy samotność reagują obniżeniem odporności. Krótko mówiąc, to delikatne psy i ich właściciele muszą się liczyć z koniecznością nie tylko zapewnienia im odpowiednich warunków, ale i ponoszenia nierzadko sporych wydatków na leczenie.

Wieczne dziecko o sile tarana

Bokser to wieczne dziecko i sportowiec z zamiłowania. Jego niespożyta energia i chęć zabawy powodują, że opiekun powinien przynajmniej starać się dorównać psu kondycją. To nie jest rasa dla miłośnika telewizji czy szachów (ten musi się dodatkowo liczyć z niespodziewanymi przesunięciami na szachownicy).

Tylko odpowiednia porcja ruchu sprawi, że bokser będzie funkcjonował normalnie. Ale nawet wybiegany może niechcący przewrócić dorosłego człowieka. Temperament boksera musi znaleźć ujście, a świetnym sposobem są skoki. Ogród, w którym przebywa bokser, powinien mieć  wysokie ogrodzenie, inaczej pies z łatwością je pokona. Zdarzają się osobniki tak skoczne, że bez uprzedzenia wskakują właścicielom na ręce.

Jeśli ktoś nie lubi niespodzianek lub ma delikatny kręgosłup, niech wybierze inną rasę.

Wymuszacz dowodów miłości

Boksery są bardzo uczuciowe. Okazują miłość na ogromną skalę – domownikom, gościom, a bywa, że i przechodniom na ulicy. Przywiązują się mocno do swojej ludzkiej rodziny i czują się bez niej nieszczęśliwe. Oczekują od ludzi nie tylko obecności i spędzania z nimi czasu, ale i wielu dowodów uczuć. Nie należą do psów, które zadowolą się pogłaskaniem i pochwałą za prawidłowe wykonanie komendy.

Potrzebują intensywnego kontaktu emocjonalnego z właścicielem. Niektóre chodzą za nim krok w krok nawet po domu, inne domagają się długiego powitania po jego kilkuminutowej nieobecności. Czasem wdrapują się mu na kolana i zwinięte w niewygodnej pozycji tkwią tam tak długo, jak się da, co uniemożliwia zrobienie czegokolwiek poza tuleniem do siebie 25–30-kilogramowego psa.

Lubią też okazywać uczucia intensywnym lizaniem, więc zamiłowani „higieniści” nie powinni raczej zostawać właścicielami bokserów. Duże potrzeby emocjonalne rasy powodują podatność na uleganie lękowi separacyjnemu. Objawia się on rozrzucaniem lub niszczeniem przedmiotów pod nieobecność domowników. Często potrzebna jest pomoc behawiorysty. Zdarza się, że ulgę przynoszą dopiero leki obniżające poziom lęku.

Oporny uczeń

Boksery długo dojrzewają psychicznie, mniej więcej do trzeciego roku życia. Trudno więc je szkolić, bo zwykle wolą się bawić czy wręcz rozpraszać inne psy, niż się uczyć. Warto jednak podjąć trud przyswojenia bokserowi psich dobrych manier ze względu na jego temperament.

Nie jest to łatwe, ponieważ wśród przedstawicieli tej rasy są zwierzęta o silnym charakterze, ze skłonnością do dominowania, a choćby tylko uparte. Podczas nauki wymagają wiele cierpliwości i dobroci, bo łatwo zranić ich uczucia i wpędzić je w depresję.

To oczywiste, że boksery nie nadają się do stróżowania. Jednak pozostawione same na ograniczonej przestrzeni mogą stać się wręcz agresywne. Psy te wymagają konsekwentnego prowadzenia, jasnych reguł postępowania, ładu i porządku. Inaczej ich temperament może się wymknąć spod kontroli.

Dlatego bardziej niż wiele innych ras potrzebują właściciela o silnym, zrównoważonym charakterze, który będzie umiał zyskać zarówno miłość, jak i uznanie zwierzęcia.
A jednak niepowtarzalny charakter bokserów, ich wesołość i nieposkromiona żywiołowość oraz radość życia nie dają się porównać z niczym. To one sprawiają, że rasa ta jest wyjątkowa i że nie zdecydowałabym się na żadną inną.

Autor: Agata Wojtko