Dlaczego mój pies nie lubi innych psów? (część 1)

Poświęcasz mu zawsze dużo czasu i uwagi. Wyrzucasz sobie, że to twoja wina. W rzeczywistości przyczyny są bardzo złożone.

Cofnij się do szczenięctwa twojego podopiecznego. Czy nie został zbyt wcześnie zabrany od matki i rodzeństwa? Może miał za mało czasu na socjalizację, naukę podstawowych zasad życia psowatych od braci i sióstr pod czujnym okiem suki? To może być przyczyną tego, że nie umie koegzystować z pobratymcami. Innym powodem jest strach – to uczucie często towarzyszy psom schroniskowym. Ale są też zwierzaki genetycznie predestynowane do zachowań agresywnych.

Na szczęście, bez względu na przyczynę, z niechęcią psa do innych psów można sobie poradzić. Potrzeba tylko dużo spokoju, cierpliwości, czasu i wytrwałej pracy.

Zdrowie

Nikt nie jest dobrze nastawiony wobec świata, jeśli go coś boli. Zaobserwowałeś, że twój pies niezbyt chętnie się bawi albo utyka? To może mieć wpływ na jego zachowanie wobec innych psów! Rozdrażniony, nie ma ochoty na kontakty z pobratymcami.

Co robić?

Koniecznie zabierz psa do lekarza weterynarii na kontrolę. Stan zdrowia (badanie krwi, zębów, uszu) sprawdzaj regularnie co roku. Jeśli twój pies jest długowłosy, dbaj o jego szatę szczególnie – w zarośnięte przestrzenie między palcami mogą się dostawać kamyki, trawy, patyki, które utrudniają chodzenie. Zimą zagrożeniem są kawałki lodu, zbity śnieg i sól drogowa.

Socjalizacja

Jeśli przygarnąłeś psa ze schroniska, może on mieć spore problemy w kontaktach z pobratymcami. Może być nerwowy i obawiać się spotkań z innymi psami, co nie jest w rzeczywistości agresją, choć tak wygląda. Najgorsze rozwiązanie dla takiego zwierzaka to niepewny siebie opiekun, który utwierdza psa w jego lękach.

Co robić?

Dużo baw się psem w różnych miejscach, by poprawiać jego pewność siebie. Organizuj spotkania z innymi, sprawdzonymi psami, które są łagodne i otwarte na nowe znajomości. Na początek na pewno złym pomysłem będą miejsca, w których spotykają się psiarze, bo to oznacza dużo czworonogów na małej przestrzeni. Wybieraj raczej oddalone od ludzi i zwierząt tereny, na których spotkacie się z umówionymi zwierzakami.

Ograniczenia

Zaakceptuj swojego psa takim, jaki jest, wraz z jego ograniczeniami. Są rzeczy, których nie przeskoczysz – niewielki kundelek może się bać pięć razy większych od siebie psów, i na to może nie być rady. Nie znaczy oczywiście, że nie można próbować – chodzi o to, byś nie wymagał za dużo.

Co robić?

Nie narażać małego psa na spotkania z olbrzymami. Ale i jeśli jesteś właścicielem dużego zwierzaka, uważaj, by ten przypadkowo nie zrobił krzywdy jakiemuś maluchowi. Dobieraj swemu podopiecznemu kompanów podobnych wielkością i wiekiem, a unikniesz wielu kłopotów.  W obecności innych zwierzaków nie dawaj swemu psu przysmaków ani zabawek, by nie doprowadzać do konfliktów o zasoby.

Spokój

Kiedy trzymasz na smyczy pupila, idziecie ulicą i mijacie innego psa, zwróć uwagę, co czujesz. Czy nie jest to przypadkiem strach? Twoje emocje z pewnością udzielają się czworonogowi – szczególnie, jeśli jest on nerwowy.

Co robić?

Popracuj nad… sobą. Zaproś na spacer znajomego, który jest pewny siebie i niech on prowadzi twego pupila. Zaobserwuj, jak ten się zachowuje. Czy nie jest zrelaksowany? Wówczas masz pewność, że problem jest w tobie. Jeśli sam nie jesteś w stanie sobie poradzić, zwróć się do behawiorysty, który zna się też na ludziach.

Czytaj część drugą artykułu – KLIK!