Szczątki psów jako naturalny nawóz? „Zabijali, bo nie mieli, co z nimi zrobić”

author-avatar.svg

Magdalena Ciszewska

Ten tekst przeczytasz w 1 minutę

Na terenie jednej z posesji na poznańskiej Starołęce policja odkryła szczątki – głównie kości – kilku psów. Były to głównie szczenięta i jeden dorosły zwierzak.

Policja

fot. Shutterstock

Pod koniec marca tego roku przedstawicielki Fundacji na Rzecz Ochrony Zwierząt Mondo Cane otrzymały informację, że w domu na poznańskiej Starołęce znajdują się zaniedbane psy. Pojechały tam z weterynarzem i policją. Zastały przy domu cztery wychudzone psy i chore psy. Zwierzaki nie miały książeczek zdrowia, a właścicielka nigdy ich leczyła ani nie szczepiła. To był jednak dopiero początek horroru.

Weterynarz stwierdził, że jedna z suczek niedawno rodziła. Szczeniąt jednak nigdzie nie było. Właścicielka powiedziała, że nie żyją. Co się okazało?

Jej mąż dodał, że zostały zutylizowane, a zajmowała się tym żona, bo on nie może, taki jest wrażliwy. Nie widziałam u tych ludzi żadnej skruchy, refleksji. Mówili, że psy zabijali, bo nie mieli z nimi co zrobić  – mówiła reporterowi „Gazety Wyborczej” Anna Cierniak z fundacji Mondo Cane.

Jak właścicielka pozbywała się szczeniąt? Topiła je w wannie, wrzucała do dołu w szklarni i zasypywała ziemią. Te, które jeszcze żyły, dobijała łopatą, ale niektóre zostały prawdopodobnie zakopane żywcem. Potem wysiewała sałatę i pomidory, a psy służyły za „naturalny nawóz”. Postawiono jej zarzut zabójstwa psów.

Na tym sprawa się jednak nie skończyła. Dwa dni temu na terenie posesji na Starołęce prokurator w asyście policji przeprowadził eksperyment procesowy. Były podczas niego obecne przedstawicielki Mondo Cane. Przekopano teren i w trzech miejscach znaleziono szczątki kilku psów.

Wszystko, co odnaleźliśmy, zostało przekazane do tzw. przechowalni w schronisku dla zwierząt. Następnie szczątki trafią na Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, gdzie zostaną przeprowadzone ekspertyzy – powiedział portalowi onet.pl rzecznik prasowy poznańskiej policji mł. insp. Andrzej Borowiak.

Pierwsza publikacja: 26.04.2022

Podziel się tym artykułem:

author-avatar.svg
Magdalena Ciszewska

Absolwentka teatrologii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 2005 roku sekretarz redakcji miesięcznika „Mój Pies”, a później także autorka tekstów na portalu PSY.PL. W dzieciństwie wychowywała się z suczką owczarka niemieckiego o imieniu Diana.

Zobacz powiązane artykuły

Bohaterowie nie zawsze noszą pelerynę. Poznajcie historię, która przywraca wiarę w ludzi

Ten tekst przeczytasz w 4 minuty

Sergio Florian, 44-letni maratończyk z Hawajów, często zachwyca się niezwykłymi widokami. Jednak to, co zobaczył podczas swojego treningu po górach O’ahu, było zaskakujące – nawet jak na jego standardy.

bohaterowie

undefined

„Dawno nie mieliśmy przypadku, w którym tak upodlono psa”. Pieski los na posesji wartej miliony

Ten tekst przeczytasz w 3 minuty

Z pseudohodowli trafiła do prywatnego przytuliska, a później do wielkiego domu. Mogłoby się więc zdawać, że historia starszej suczki zakończyła się szczęśliwie. Nic bardziej mylnego. 

Beza na opuszczonej posesji

undefined

Taro i Jiro: niezwykła historia psów, które cudem przeżyły na krańcu świata

Ten tekst przeczytasz w 6 minut

Arktyka to najzimniejsze, najbardziej wietrzne i suche miejsce na ziemi. Ten najdalej wysunięty na południe kontynent zajmuje powierzchnię około 14 milionów kilometrów kwadratowych, z czego 98% pokrywa gruby lód. Mimo surowego klimatu i nieprzyjaznego środowiska od dziesięcioleci fascynuje i przyciąga naukowców i badaczy z całego świata. To właśnie tutaj w 1957 roku, w japońskiej stacji badawczej Syowa, miała miejsce jedna z najbardziej niezwykłych psich historii.

taro i jiro

undefined

null

Bądź na bieżąco

Zapisz się na newsletter i otrzymuj raz w tygodniu wieści ze świata psów!

Zapisz się