Schroniskowe choroby

O psie, którego decydujemy się wziąć ze schroniska, by zapewnić mu troskliwą opiekę i nowy dom, z reguły niewiele wiadomo. Jeśli został znaleziony na ulicy, to o jego przeszłości nie wiemy praktycznie nic. Niewielka szansa na to, że uzyskamy jakieś informacje o jego zdrowiu, jest tylko wtedy, gdy do schroniska oddali go poprzedni właściciele. W każdym przypadku musimy się liczyć z tym, że pies mógł przejść różne choroby, a na niektóre z nich wciąż cierpi.

Przyjrzyj się skórze

Biorąc psa ze schroniska, zwróćmy uwagę na wygląd jego skóry i sierści – u zdrowego psa powinna być lśniąca i gładka. Rzecz jasna, schroniskowe czworonogi nie będą wyglądały jak wyczesywane i wygłaskiwane kanapowce, ale z pewnością uda nam się rozpoznać zmiany o podłożu chorobowym.

Matowa sierść i łupież mogą wskazywać na zarobaczenie lub niedobory mineralno-witaminowe.

Jeśli włos jest przerzedzony, a w niektórych miejscach na ciele po prostu go brakuje, pies cierpi zapewne z powodu grzybicy.

Przerzedzenie włosów na pysku, w okolicy oczu, uszu i nosa, może sugerować nużycę. Z kolei gdy zaobserwujemy ten objaw w okolicy miednicy u nasady ogona, możemy mieć do czynienia z alergicznym pchlim zapaleniem skóry.

Pojawienie się wyprysków i krostek wskazuje czasem na wtórne zapalenie skóry, którego źródłem było zakażenie gronkowcem, pałeczką ropy błękitnej lub paciorkowcem.

Świąd skóry i zaognione zmiany skórne mogą świadczyć o świerzbowcu drążącym. Trzeba pamiętać, że wiele chorób skóry może być niebezpiecznych także dla nas.

Zobacz, jak chodzi

Sposób poruszania się psa także informuje nas o tym, czy coś mu dolega. Jeśli zauważymy chwiejność chodu, zaburzenia równowagi, kulawizny – warto sprawdzić, czy nie cierpi na chorobę o podłożu neurologicznym lub ortopedycznym.

Zwróć uwagę, czy kaszle i kicha

Kaszel, kichanie, zapalenie spojówek, wyciek z oczu i nosa mogą wskazywać, że pies choruje na nosówkę. Uporczywy suchy kaszel, doprowadzający do odruchu wymiotnego może natomiast być objawem kaszlu kenelowego, często występującego w dużych skupiskach nieszczepionych psów. Obie te choroby wymagają intensywnego leczenia.

Oznaki odwodnienia – czyli zaostrzenie rysów pyszczka, zapadnięcie gałek ocznych, brak elastyczności skóry na karku zwierzęcia – jak również pobrudzona kałem okolica odbytu mogą sugerować choroby objawiające się wymiotami i biegunką.

Dość często w schroniskach spotyka się parwowirozę (wirusowe krwotoczne zapalenie żołądka i jelit), klostrydiozę (o podobnym przebiegu), kampylobakteriozę, kolibakteriozę, koronawirozę czy salmonellozę.

Zaobserwuj, czy się wylizuje

Wylizywanie okolicy odbytu i saneczkowanie to zwykle objawy zarobaczenia zwierzęcia lub zapalenia zatok okołoodbytowych.

Z kolei zwisająca z pyszczka ślina może świadczyć o kłopotach żołądkowo-jelitowych lub chorobach dziąseł, zębów i gardła.

Trzepanie uszami i ocieranie nimi o przedmioty to zwykle objaw towarzyszący zapaleniu zewnętrznego przewodu słuchowego. Najczęściej wywołują go drożdżaki, nieco rzadziej – bakterie (gronkowce, paciorkowce, pałeczka ropy błękitnej), dużo rzadziej – świerzbowiec. Tiki neurologiczne, np. skurcze jednej łapki, kłapanie zębami i łapanie przez psa niewidzialnych much mogą świadczyć o neurologicznej postaci nosówki albo o przebytych lub toczących się stanach zapalnych centralnego układu nerwowego.

Nie zapomnij o książeczce szczepień

W książeczce szczepień, którą dostajemy, gdy zabieramy psa ze schroniska, powinny być wpisane daty odrobaczenia i informacje o przebytych zabiegach, chorobach i szczepieniach. Jeśli pies nie był odrobaczony ani zaszczepiony, koniecznie trzeba to zrobić.

Autor: Artur Dobrzyński