25.07.2021
Dogoterapia. Na czym polega terapia z udziałem psa?
Aleksandra Prochocka
Ten tekst przeczytasz w 3 minuty
Terapia z udziałem psa (dogoterapia, kynoterapia) staje się coraz bardziej popularna. Jakie są jej rodzaje i kiedy obecność psa-terapeuty będzie pomocna?
fot. Shutterstock
Już samo bycie opiekunem domowego czworonoga ma wiele zalet i prozdrowotnych właściwości. Obecność zwierzaka potrafi nie tylko podnieść na duchu i zrelaksować się, ale także zachęca do dodatkowej aktywności fizycznej i ułatwia poznawanie nowych osób. Nic dziwnego więc, że dogoterapia, czyli terapia z udziałem specjalnie przeszkolonego psa, jest tak popularna i ma niezwykle szerokie zastosowanie. Jakie są formy terapii z udziałem psa i kto może z niej skorzystać?
Czym jest dogoterapia?
Terapia z udziałem psa, zwana także dogoterapią lub kynoterapią, to metoda wspierająca proces leczenia, rehabilitacji i rozwoju. Można ją stosować zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Dogoterapia wykorzystuje naturalne, pozytywne oddziaływanie psa, które u ludzi skutkuje między innymi spadkiem ciśnienia, zmniejszeniem poziomu hormonów stresu, poczuciem bezpieczeństwa i akceptacji. Wykorzystuje to, by poprawić samopoczucie pacjentów przykutych do szpitalnego łóżka, zachęcić do aktywności seniorów cierpiących na demencję czy pomóc wyciszyć się dzieciom z autyzmem. Zaplanowane zajęcia z udziałem psa mogą mieć wiele form i celów. Obecnie dogoterapia dzieli się na:
- Animal Assisted Activity – aktywności z udziałem psa to podstawowa forma dogoterapii stosowana u wszystkich grup pacjentów. Spotkania i zabawa z psem mają na celu poprawienie nastroju i samopoczucia chorych osób. Pomagają także choć na chwilę zapomnieć o chorobie. Spotkania z psem i edukacja na zajęciach z udziałem czworonoga mogą odbywać się w szkole, w szpitalu lub w domu pacjenta, a także w więzieniach i domach opieki.
- Animal Assisted Therapy – terapia z udziałem psa, której zadaniem jest pomoc przy leczeniu określonych chorób. Konkretne czynności wykonywane przez psa mają za zadanie pobudzić zmysły chorego oraz na przykład zmotywować do mówienia (wydawania komend), poruszania kończynami (rzucania psu piłki, podawania jedzenia), aktywności fizycznej (spaceru) i nawiązywania kontaktu z otoczeniem (rozmowy o psie, wyrażanie własnych uczuć). Zajęcia terapeutyczne z udziałem psa odbywają się zazwyczaj w grupach liczących do trzech osób. Mogą mieć miejsce zarówno w domu chorego, jak i w szpitalu czy hospicjum. Mają ściśle zaplanowany przebieg uzgodniony z lekarzami zajmującymi się pacjentami.
Czym nie jest dogoterapia?
Dogoterapia nie jest zabawą psem – pies terapeutyczny również wymaga szacunku i nie może być traktowany jak zabawka. Każde zajęcia z udziałem psa muszą być prowadzone z poszanowaniem zwierzęcia, a zachowanie uczestników powinno być kontrolowane przez terapeutę. Zajęcia z dziećmi nie mogą uczyć ich nieprawidłowych zachowań wobec zwierząt. Nie wolno dopuszczać do kładzenia się na psie, ciągnięcia za łapy, przytulania twarzy do pyska psa, rysowania po nim flamastrami… Utrwalanie takich zachowań u dzieci w kontakcie z psem może przełożyć się w przeszłości na ich zachowanie wobec innych, nieprzeszkolonych psów i skutkować poważnym pogryzieniem.
Uważaj!
Dogoterapia musi być prowadzona przez przeszkolonego specjalistę, a biorący w niej udział pies musi mieć odpowiednie kwalifikacje potwierdzone zdanym egzaminem. Terapia z udziałem niewyszkolonego psa nie tylko nie przyniesie pożądanych efektów i zestresuje czworonoga. Może także skończyć się tragicznie dla pacjenta!
Jakie psy biorą udział w dogoterapii?
W szkoleniu na psa do dogoterapii może wziąć udział każdy czworonóg – duży, mały, rasowy i kundelek. Do szkolenia nie są dopuszczane jedynie psy o nieznanej przeszłości (na przykład adoptowane jako dorosłe ze schroniska), a także psy ras uznawanych za niebezpieczne. Jednak w dogoterapii wyraźnie przeważają psy o „przyjacielskim” wyglądzie – oklapniętych uszach, dużych, ciemnych oczach i miękkiej, jasnej lub łaciatej sierści. Nic dziwnego więc, że dogoterapia to przede wszystkim domena labradorów, golden retrieverów, różnych spanieli, pudli, owczarków australijskich i beagle’i.
Aby przystąpić do szkolenia, pies terapeutyczny musi mieć konkretne predyspozycje. Między innymi wrodzoną łagodność, dość dużą tolerancję na ból, dużą pewność siebie i ogromną chęć do współpracy z człowiekiem. Pies terapeutyczny musi odznaczać się także doskonałym zdrowiem, spokojem i zaufaniem do opiekuna.
Specjalista do spraw żywienia psów, zoopsycholog, wolontariusz w Schronisku na Paluchu. Absolwentka studiów magisterskich na Wydziale Nauk o Zwierzętach, SGGW.
Zobacz powiązane artykuły
11.02.2025
Twój pies tyje od przysmaków? Sprawdź, jak to zmienić!
Ten tekst przeczytasz w 4 minuty
Smaczki to nieodłączny element każdego udanego treningu! Musimy jednak pamiętać, że każda przekąska podawana zwierzakowi to źródło dodatkowych kalorii… Czy pies tyje od przysmaków? I czy można temu zaradzić?
undefined
10.02.2025
Sprzątanie po psie - dlaczego jest aż tak ważne?
Ten tekst przeczytasz w 4 minuty
Za niesprzątanie po psie opiekun czworonoga może otrzymać wysoki mandat. Jednak kary finansowe to nie jedyny powód, dla których należy sprzątać nieczystości po zwierzaku!
undefined
07.02.2025
Zabawki, które wypełnia się jedzeniem. To warto o nich wiedzieć
Ten tekst przeczytasz w 3 minuty
Zabawki na jedzenie to doskonały sposób na uatrakcyjnienie zwierzakowi posiłku i zapewnienie mu długotrwałego, przyjemnego zajęcia. Jakie zabawki wybrać i jak ich używać?
undefined