Jak czesać psa, czym i jak często? Odpowiedzi na najczęstsze pytania!

Jak często czesać psa?

Regularne czesanie to najważniejszy element pielęgnacji psiej sierści. Czas na czesanie pupila koniecznie trzeba znaleźć! Częstość wykonywania tego zabiegu zależy od rasy, a ściślej rzecz ujmując – od rodzaju szaty. Krótką sierść wystarczy wyszczotkować 1-2 razy w tygodniu. Długą – zwykle częściej, choć nie każdego długowłosego psa wyczesujemy równie często. Na przykład w wypadku ras o szacie bogatej w podszerstek, która według wzorca nie ma przylegać do ciała (np. długowłosy collie czy owczarki szetlandzkie) nie należy przesadzać z częstotliwością czesania (powinni to sobie wziąć do serca zwłaszcza opiekunowie psów wystawowych). Najczęściej czeszemy psy w porach linienia  – szczególnie te z obfitym podszerstkiem, na przykład husky.

Czy można czesać psa pod włos?

Tylko z włosem czy można też czesać psa pod włos? Większość z nas wie, że nie należy głaskać kota pod włos, ale pielęgnacja sierści psa to zupełnie inna sprawa. Pod włos można, a nawet należy czesać psa. Zaleca się właśnie od tego rozpocząć ten zabieg, z dopiero później przejść do czesania z włosem. Czesanie pod włos pomaga pozbyć się martwego podszerstka, a jeśli robimy to delikatnie, nie jest dla psa przykre.

Czy pies krótkowłosy potrzebuje wyczesywania?

Posiadanie psa krótkowłosego kojarzy się nam zwykle z wygodą. Nie ma bowiem ryzyka skołtunienia. Nie znaczy to jednak, że taki czworonóg nie wymaga regularnej pielęgnacji. Jego szata się przecież też brudzi, kurzy i obumiera. Martwą sierść warto wyczesać ze swojego pupila także dlatego, aby jej mieć mniej w mieszkaniu i na odzieży. Utrzymanie w dobrej kondycji takiej szaty nie wymaga jednak posiadania wielu akcesoriów ani codziennej pielęgnacji.

Czym i jak czesać psa?

Krótką sierść zazwyczaj wystarczy szczotkować przyborami przypominającymi zgrzebło. W wypadku bardzo krótkiej sprawdzi się szczotka, ale też gumowa rękawica. Do dłuższej sierści mamy całą gamę akcesoriów – warto się poradzić groomera, co wybrać. Czasem cenną wskazówką może być nazwa szczotki – na przykład pudlówka. Są także rasy, zwłaszcza te długowłose i wymagające starannego układania szaty na wystawę, które potrzebują grzebienia: jedne służą nadaniu fryzurze ogólnego kształtu, inne - zazwyczaj o rzadszych zębach – jedynie ostatniego szlifu przed wyjściem na ring.

Czesać na mokro czy na sucho?

Sierści nigdy nie dotykamy szczotką na sucho! Nie może też jednak być bardzo mokra, bo będzie się przyklejać do akcesoriów i trudno nam będzie nad nią zapanować. Najlepiej, aby była niezbyt mocno zwilżona. Dlatego po kąpieli pozwólmy jej lekko przeschnąć, a jeśli czeszemy pupila bez kąpieli, spryskajmy go wcześniej za pomocą rozpylacza (do wody można dodać odrobinę odżywki przeznaczonej do stosowania bez spłukiwania, oczywiście wyłącznie takiej dla psów).

Jak się pozbyć kołtunów?

Kołtuny to zmora szczególnie opiekunów psów długowłosych. Aby uniknąć ich powstania, trzeba regularnie wyczesywać zwłaszcza te miejsca, w których najłatwiej się tworzą, szczególnie pod pachami. Konieczne jest też rozczesanie sierści przed kąpielą, bo jeśli tego nie zrobimy, istnieje większe ryzyko utworzenia się kołtunów. A jeśli już dojdzie do ich powstania, trzeba je cierpliwie rozczesywać, centymetr po centymetrze, w kierunku od końca włosa do jego nasady. Przydadzą się do tego grzebienie o różnych rozstawach zębów: od najrzadszych do, stopniowo, coraz gęstszych, oraz filcak. W ekstremalnych wypadkach, gdy nie można inaczej pozbyć się kołtunów, trzeba je wyciąć.

Jak czesać psa, który tego nie lubi?

Widok szczotki przeraża tylko te czworonogi, które nie były wdrażane od szczeniaka do zabiegów pielęgnacyjnych. Dlatego należy przyzwyczajać maluchy najpierw do wyglądu akcesoriów, a potem do ich dotyku. Warto czesać szczeniaka już wtedy, gdy jego sierść nawet jeszcze tego nie wymaga. Ważne jest wytworzenie nawyku. Zabiegi pielęgnacyjne mają się kojarzyć z przyjemnością, niezbędne jest więc nagradzanie psiaka za spokojne zachowanie. Pierwsze sesje muszą być krótkie – najwyżej parominutowe – i dopiero stopniowo wolno je wydłużać. A jak postępować z dorosłym psem, który nie był przyzwyczajany do pielęgnacji i szczerzy zęby na widok narzędzi, które do niej służą? W zasadzie podobnie, jak ze szczeniakiem – z taką samą cierpliwością, tylko z większą ostrożnością – by nie oberwać...