Tropem psa. Jak szukać zaginionego czworonoga?

Gdzie i jak szukać zaginionego psa – daleko czy blisko, wśród ludzi czy na odludziu? Jak bardzo nasz pupil może się oddalić od domu, zależy m.in. od jego usposobienia i zachowania wobec obcych na co dzień. Pod tym względem można wyróżnić trzy grupy psów: towarzyskie, zdystansowane i lękliwe.

Towarzyskie – w promieniu 3 km

Psy towarzyskie nawet na widok obcej osoby intensywnie machają ogonem. Zwykle biegną do każdego, kto je zawoła. W zależności od rodzaju terenu i gęstości zaludnienia w miejscu zaginięcia psy te na ogół odnajdują się blisko domu lub są przygarniane przez obcych w pobliżu miejsca, z którego uciekły. Często bowiem bywają od razu „adoptowane” przez przypadkowych ludzi. Dlatego akcję poszukiwawczą należy przeprowadzać w promieniu 3 km od miejsca zaginięcia.

Zdystansowane – w schroniskach

Psy trzymające się na dystans względem obcych na początku będą unikać kontaktu z ludźmi. Z czasem, gdy zgłodnieją, zaakceptują konieczność przygodnych kontaktów. Potrafią pokonywać duże dystanse w poszukiwaniu swojego opiekuna, lecz w końcu dają się skusić jedzeniem. Takie psy są zwykle chwytane (np. przez specjalistyczne służby) i trafiają do schronisk.

Lękliwe – w promieniu 15 km

Psy lękliwe, agresywne lub w szoku (np. po wypadku) potrafią ślepo pędzić przed siebie przez wiele kilometrów. Odpoczywają zwykle w miejscach, gdzie nie ma ludzi – w lesie, na cmentarzu, w zaroślach nad rzeką. Ci, którzy je napotkają, podejrzewają często, że były one maltretowane. Dlatego, nawet jeśli zwierzę ma identyfikator, znalazca może unikać kontaktu z poprzednim opiekunem.

Schwytanie takiego psa bywa bardzo trudne, czasem konieczne jest użycie innych czworonogów w roli tak zwanych „magnesów” lub nawet mechanicznej pułapki. Poszukiwanie psa lękliwego lub takiego, który się przestraszył (np. wybuchu petardy), powinno objąć obszar 15 km.

Małe i rasowe – u ludzi

Wygląd zaginionego psa również ma wpływ na to, jak szybko ktoś się nim zainteresuje. Większość ludzi chętniej wyciągnie rękę do jasnego czworonoga w typie labradora niż do czarnego, groźnie prezentującego się wilczura.

Także wielkość ma znaczenie – bardziej ochoczo przygarniane są psy małe, sprawiające wrażenie delikatnych i wrażliwych. Zdecydowanie częściej ludzie pomagają zwierzakom rasowym, bo spodziewają się nagrody. Dlatego, jeśli zgubi się pies mały albo rasowy, szczególnie ważne jest nagłośnienie zaginięcia, a nie samo szukanie go w okolicy.

Gdy pada – w pobliżu

Na zachowanie zaginionego psa mają także wpływ czynniki zewnętrzne, takie jak pogoda lub otoczenie. Czworonóg, który uciekł w piękny wiosenny dzień, najprawdopodobniej oddali się bardziej niż ten, który się wymknął z domu podczas śnieżycy lub ulewy. W zamieszkanej okolicy uciekinier nie powędruje tak daleko, jak wtedy, gdy się zgubi w lesie.

W terenie zabudowanym przeszkodami są ogrodzenia lub ruchliwe drogi, większa też jest szansa, że biegającego swobodnie psa ktoś zauważy i przygarnie lub poinformuje odpowiednie służby.

Jak szukać zaginionego psa? Nie czekaj – działaj!

Często paradoksalnie odnalezienie zgubionego zwierzaka utrudnia ten, kto go uratował. Nieraz z góry zakłada, że jest on bezpański. Taka pomyłka zachodzi najczęściej wtedy, gdy znajda jest mieszańcem i nie ma obroży. Bywa też, że to pan zaginionego psa odbiera sobie szansę znalezienia go. Wierzy, że jego pies, jak filmowa Lassie, sam wróci do domu – i biernie czeka.

Traci w ten sposób najcenniejsze pierwsze godziny po zaginięciu, gdy mógłby jeszcze spotkać przechodniów, którzy kilka chwil wcześniej widzieli zgubę. Czasem nie podejmuje poszukiwań, bo jest przekonany, że pies został skradziony i sprzedany na giełdzie. Albo rozpacza i opłakuje stratę, zamiast szukać swojego psa. I co się wtedy z nim stanie?