Leśniczy za strzelbą

Leśniczy bezdyskusyjnie złamał prawo i sąd nie powinien mieć innego zdania. Zgodnie z art. 33a. pkt. 3 Ustawy o ochronie zwierząt: „Zdziczałe psy i koty przebywające bez opieki i dozoru człowieka na terenie obwodów łowieckich w odległości większej niż 200 m od zabudowań mieszkalnych i stanowiące zagrożenie dla zwierząt dziko żyjących, w tym zwierząt łownych, mogą być zwalczane przez dzierżawców lub zarządców obwodów łowieckich”.

Ustawodawca wyraźnie mówi o zdziczałych zwierzętach. Skoro rzecz działa się w słoneczny zimowy dzień, a pies był czarny i miał czerwoną obrożę (był więc na białym tle doskonale widoczny i można było stwierdzić, że to pies rasowy), nie może być mowy nawet o podejrzeniu „zdziczenia”. Poza tym zwierzę przebywało pod opieką ludzi. Quadów, którymi poruszali się właściciele psa, trudno nie zauważyć, a zwłaszcza usłyszeć, bo są to przecież spore pojazdy.

Prawo normujące użycie broni palnej precyzyjnie określa, kiedy można oddać strzał. Polujący musi być pewien, do czego strzela. Nieważne jest, że właściciele psa prawdopodobnie popełnili wykroczenie, puszczając go luzem. W tym wypadku ewidentnie naruszono art. 33 ustawy, wymieniający sytuacje, w których dopuszczalne jest zabicie zwierzęcia. Osobie, która zabija zwierzę wbrew tym przepisom, grozi kara pozbawienia wolności do roku, ograniczenia wolności lub grzywna.

Jeśli odbywa się to ze szczególnym okrucieństwem, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia lub pozbawienia wolności do dwóch lat. Może być także orzeczony zakaz wykonywania zawodu i nawiązka na cel związany z ochroną zwierząt (25-2500 zł). Z kolei zgodnie z kodeksem cywilnym właścicielom psa należy się odszkodowanie.