07.04.2021
Szczypiorek dla psa. Czy pies może jeść szczypiorek?
Aleksandra Prochocka
Ten tekst przeczytasz w 2 minuty
Zielone listki szczypiorku mają wiele witamin, cennych substancji mineralnych i prozdrowotnych właściwości. Czy psy też mogą jeść szczypiorek?
fot. Shutterstock
Zielone, drobno posiekane listki stanowią doskonały dodatek do kanapek i wielu dań, którym nadają charakterystycznego posmaku. Szczypiorek zawiera także szereg prozdrowotnych substancji. Czy domowego czworonoga też możemy nim poczęstować? Sprawdź, co zawiera ta roślina i czy twój pupil może bez obaw jeść szczypiorek!
Co zawiera szczypiorek?
Szczypiorek to roślina z rodziny czosnkowatych – jej pełna nazwa brzmi „czosnek szczypiorek”. Jego zielone liście zawierają bardzo mało kalorii i wiele cennych dla człowieka substancji. Wśród nich znajdują się przede wszystkim witaminy, takie jak witamina K, C i A, a także miedź, żelazo i magnez. Dzięki zawartości allicyny ma także właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze, dzięki którym hamuje rozwój szkodliwych bakterii, w tym groźnej E. coli. Spożywanie szczypiorku może także obniżać poziom cholesterolu, wspomagać pracę oczu i zmniejszać ryzyko wystąpienia niektórych nowotworów. Szczypiorek może być z łatwością uprawiany w stojącej na kuchennym parapecie doniczce. Czy tymi aromatycznymi liśćmi możemy poczęstować także domowego czworonoga?
Czy pies może jeść szczypiorek?
Już sama nazwa „czosnek szczypiorek” powinna brzmieć ostrzegawczo dla opiekunów psów! Okazuje się, że ten bliski krewny czosnku i cebuli również zawiera wysoce toksyczne dla czworonogów związki siarki. Substancje te w organizmie psa powodują poważne zniszczenia, uszkadzając czerwone krwinki i prowadząc do ciężkiej anemii hemolitycznej. Zjedzenie liści szczypiorku może wywołać u psa także objawy ze strony układu pokarmowego – wymioty, biegunkę, odwodnienie i silny ból brzucha. Dlatego hodując szczypiorek w doniczce, powinniśmy uważać, by nie znalazł się on w zasięgu psa. Również potrawy zawierające tę roślinę powinny być zabezpieczone przed zwierzakiem. Jeśli podejrzewamy, że nasz psiak najadł się szczypiorku, powinniśmy natychmiast skontaktować się z lekarzem weterynarii. W sytuacji zatrucia związkami siarki konieczne będzie podawanie psu kroplówek i węgla aktywnego, a w cięższych przypadkach potrzebne będzie nawet przetoczenie krwi.
Specjalista do spraw żywienia psów, zoopsycholog, wolontariusz w Schronisku na Paluchu. Absolwentka studiów magisterskich na Wydziale Nauk o Zwierzętach, SGGW.
Zobacz powiązane artykuły
01.09.2025
Miska, która chroni przed alergią – jak zapobiegać, zanim trzeba będzie leczyć?
Ten tekst przeczytasz w 4 minuty
Alergie pokarmowe u psów to problem, który dotyka coraz większej liczby czworonogów. Objawiają się nie tylko problemami żołądkowymi, ale także zmianami skórnymi, uporczywym świądem czy nawracającymi infekcjami uszu. Wielu opiekunów nie zdaje sobie sprawy, że to właśnie skład karmy może być jednym z głównych winowajców. Odpowiednie żywienie – w tym stosowanie karm monoproteinowych – może pomóc zarówno w diagnostyce, jak i w profilaktyce alergii.
undefined
01.09.2025
To nie tylko jedzenie! Jak posiłki kształtują więź z psem?
Ten tekst przeczytasz w 2 minuty
Karmienie psa wielu opiekunom kojarzy się wyłącznie z rutynową czynnością – wsypaniem karmy do miski o określonej porze. Tymczasem to jeden z najważniejszych momentów w codziennym życiu psa, który ma ogromny wpływ nie tylko na jego zdrowie, lecz także na relację z człowiekiem. Sposób karmienia, atmosfera wokół posiłku i regularność tego rytuału budują poczucie bezpieczeństwa, stabilności i bliskości.
undefined
01.09.2025
Żywienie a zachowanie – jak to, co je pies, kształtuje jego umysł
Ten tekst przeczytasz w 3 minuty
Mówi się, że jesteśmy tym, co jemy. W przypadku psów to stwierdzenie nabiera jeszcze większego znaczenia, bo dieta wpływa nie tylko na kondycję fizyczną, ale także na pracę mózgu i zachowanie. To, co pies dostaje w misce, może wspierać jego zdolność uczenia się, koncentrację i stabilność emocjonalną. Dlatego warto spojrzeć na karmienie nie tylko przez pryzmat zdrowia, lecz także rozwoju behawioralnego.
undefined