Kilka tygodni temu w czasopiśmie naukowym BMC Public Health opublikowano wyniki badań, z których wynika, że właściciele psów chodzą każdego dnia średnio o 22 minuty dłużej niż osoby, które nie mają psa.
Niby nie ma w tym nic zaskakującego – masz psa, więc musisz z nim wychodzić, to i się ruszasz. Ale naukowcy zauważyli, że psiarze nie tylko chodzą (w sensie wolno spacerują), lecz także są po prostu dużo bardziej aktywni.
Sprawdzono, że człowiek z psem porusza się żwawo i na tyle energicznie, że wzrasta mu tętno podobnie jak wtedy, gdy ćwiczy. Psiarze spacerują przeciętnie w tempie 4,8 km/h, czyli dość szybko (wolny spacer to 3 km/h).
Jak pokazują badania, już takie spacerowanie wystarcza, by u człowieka zmniejszyło się ryzyko wystąpienia wysokiego ciśnienia krwi, poziomu cholesterolu czy cukrzycy typu 2. Oczywiście im więcej się ruszamy, tym więcej nasz organizm ma z tego korzyści zdrowotnych.
Czy ruszasz się więcej niż Amerykanie?
Amerykańskie normy mówią o 150 minutach tygodniowo, które powinniśmy przeznaczać na ruch (może to być zwykłe spacerowanie, ale też bieganie, pływanie czy ćwiczenia gimnastyczne). Jeśli chodzi o samych Amerykanów, to tylko 50% z nich realizuje to minimum aktywności fizycznej.
Naukowcy są zgodni, że pies niejako wymusza wysiłek fizyczny. Być może niektórzy wcale by się rano nie zrywali z łóżek, by w deszczową pogodę przemierzać parkowe alejki, ale gdy ma się psa, wybór jest niewielki. Deszcz nie deszcz, śnieg nie śnieg, wyjść – i ruszać się – trzeba.
Życie z psem to dłuższe życie
Badacze, gdy analizowali styl życia seniorów (psiarzy i tych, którzy psa nie mają), zaobserwowali jeszcze coś. Właściciele psów żyją dłużej! Dlaczego? Powodem może być właśnie przymus większej aktywności, co zmniejsza ryzyko chorób u ludzi. Ale nie chodzi tylko o to.
Starsze osoby często są samotne, miewają depresję. A pies gwarantuje stałe towarzystwo. Wymaga troski, opieki, można do niego mówić i nawiązać prawdziwą, wspaniałą relację. Ta umiejętność obniżania stresu u człowieka, którą mają psy, sprawia, że właściciele psów żyją dłużej.
Dlatego lekarze radzą, by w miarę, jak się starzejemy, nie rezygnować z towarzystwa czworonożnego przyjaciela („Ja już długo nie pożyję, po co mi nowy pies, zawracanie głowy”), a właśnie przyjąć pod swój dach psa. Zapewni on starszemu właścicielowi lepszą kondycję psychiczną i fizyczną, zdrowie, towarzystwo i dłuższe życie.
