Pies może męczyć się i dusić z różnych przyczyn. Te objawy najczęściej możemy zaobserwować u czworonogów, które mają problemy kardiologiczne. Jeśli zauważymy, że pies szybko się męczy, chociaż wcześniej nie miał żadnego wysiłku fizycznego lub był on niewielki, to koniecznie należy udać się z pupilem do lekarza weterynarii.
Problemy kardiologiczne występują u psów dość często, przeważnie jednak pierwsze symptomy chorób serca są mało charakterystyczne. Dlatego mogą one zostać przeoczone. U starszych czworonogów objawy wszelkich problemów kardiologicznych są nierzadko mylone i usprawiedliwiane ich wiekiem. A to z kolei nie skłania opiekunów zwierząt, by wybrać się z nim do lecznicy weterynaryjnej.
Dlaczego pies szybko się męczy?
Jeśli pies szybko się męczy i dusi, to najczęściej chodzi o przetrwały przewód tętniczy, który podczas życia płodowego łączy tętnicę płucną z aortą. Po porodzie powinien się on zamknąć, bo inaczej u szczeniaka pojawią się trudności z oddychaniem. Ponadto psu towarzyszy również suchy, uporczywy i napadowy kaszel, a zwierzak nie przybiera na wadze. W tym przypadku konieczna jest operacja.
Dorosłe psy cierpią często na zwężenie aorty. Może dojść do obrzęku płuc z dusznościami, a nawet sinicą. Inna dolegliwość to zwężenie ujścia tętnicy płucnej. Zwierzak ma wtedy nie tylko obrzęknięte łapy, ale i kłopoty z oddychaniem, ponieważ płyn, który znajduje się w jamie otrzewnowej uciska przeponę. Pies chętnie siada, bo w tej pozycji łatwiej mu oddychać.
A może to kardiomiopatia…
Kolejne schorzenie to kardiomiopatia, do której dochodzi w wyniku zapalenia mięśnia sercowego na tle wirusowym, bakteryjnym lub pasożytniczym. W przypadku kardiomiopatii przerostowej pies łatwo i szybko się męczy. Ma napady duszności, suchy uporczywy kaszel, obrzęki kończyn, niekiedy wodobrzusze i chwilowe utraty przytomności. Natomiast kardiomiopatia rozstrzeniowa jest chorobą dziedziczną lub nabytą, która dotyka przeważnie psy ras dużych i olbrzymich.
Jeśli podejrzewasz, że twój pupil ma problemy kardiologiczne, oprócz badania klinicznego konieczne jest wykonanie RTG klatki piersiowej wraz z sylwetką serca, badanie USG mięśnia sercowego (echo serca) i EKG.
