Lękliwość, to jeden z najpowszechniejszych problemów, z jakimi borykają się właściciele psów. Predyspozycje do lękliwości są dziedziczne. W jednym z eksperymentów kojarzono psy różnych ras tak, że zawsze jedno z rodziców było lękliwe. 70 proc. potomstwa także wykazywało tę cechę. Dlatego tak ważne jest kupowanie psa z pewnego źródła.
Lękliwość a doświadczenia
Na powstanie lękliwości wpływają też złe doświadczenia (zwłaszcza z okresu szczenięctwa i dojrzewania) oraz niedostateczna socjalizacja. Psów zachowujących się, jakby były bite, często po prostu nie socjalizowano.
Pies może reagować lękiem na wiele różnych czynników lub na określone bodźce, a w innych sytuacjach zachowywać się normalnie (wiele psów boi się burzy czy strzałów).
Lękliwość może się objawiać ucieczką. Jeżeli okazuje się ona niemożliwa, pies nieruchomieje lub reaguje agresją. Karcenie za agresję o podłożu lękowym nie jest właściwe, bo nie leczy psa z lęku – co najwyżej maskuje jego objawy. Należy przekonać zwierzaka, że „strach” nie jest straszny (zachowując bezpieczną odległość od źródła lęku, nagradzać odważne, czyli spokojne zachowanie).
Nasilona lękliwość utrudnia normalne życie: pies boi się wyjść na spacer albo reaguje agresją na każdego napotkanego pobratymca. Pomóc może wtedy tylko długotrwała terapia behawioralna, czasem połączona z podawaniem leków. Jednak nie ze wszystkich lęków da się każdego psa całkowicie wyleczyć (dotyczy to np. fobii dźwiękowych).
