BULTERIER

Wygląd psa rasy bulterier

Bulterier to masywny i dobrze umięśniony pies średniej wielkości. Przedstawiciele tej rasy ważą zazwyczaj 20-35 kg. Charakterystyczną cechą bulteriera jest duża, ciężka głowa o jajowatym kształcie i opadającej, zakrzywionej linii profilu. Psy te mają dość małe, cienki i stojące uszy, lekko skośne oczy i stosunkowo krótki ogon, który zwęża się ku końcowi. Tułów bulteriera jest zaokrąglony, o głębokiej klatce piersiowej i prostej linii grzbietu.

Sierść bulteriera jest pozbawiona podszerstka - składa się z krótkiego, twardego w dotyku, przylegającego włosa okrywowego. W rasie tej dopuszcza się umaszczenia:

• białe – pigmentacji skóry i znaczeń na głowie nie uważa się za wady,
• kolorowe – najbardziej pożądana jest maść pręgowana (czarna, czerwona, płowa i tricolor).

Błękitne i czekoladowe umaszczenie jest wysoce niepożądane, natomiast maść biała nakrapiana lub przesiana jest niedopuszczalna.

Charakter i usposobienie rasy bulterier

Bulterier jest psem zrównoważonym, wesołym, o umiarkowanym temperamencie. Ponieważ został wyhodowany do walk psów, wobec ludzi zachowuje się przyjaźnie. Pies rasy bulterier jest wierny i mocno przywiązany do opiekuna. Członków rodziny traktuje równie serdecznie, choć tylko dla ukochanego pana zrobi wszystko. Wobec dzieci jest przyjacielski i tolerancyjny, ale mało uważny – mówi się, że przeszkodę raczej przepchnie, niż ominie – dlatego kontakty bulteriera z maluchami muszą się odbywać pod kontrolą.

Bez problemu zaakceptuje domowe stado, chociaż dwa samce tej rasy mogą się nie dogadać. Wobec obcych psów bulterier zachowuje się czasem agresywnie, niedelikatnie i natarczywie, szczególnie jeśli został źle wychowany lub nie miał z nimi prawidłowych kontaktów w szczenięctwie.

Ze względu na ogromne przywiązanie do członków rodziny i skłonność do frustracji, bulterier może cierpieć na lęk separacyjny. Podczas nieobecności opiekunów ten silny, zawzięty psiak potrafi zrobić niezłą demolkę. Dlatego ważne, by już od szczeniaka przyzwyczajać go do samodzielnego zostawania w domu.

Szczenięta i młode psy są pełne energii, trzeba im więc zapewnić odpowiednio dużo ruchu i zajęć. Dorosły bulterier jest umiarkowanie aktywny, choć nie pogardzi oczywiście długim spacerem, na którym będzie mógł do upadłego aportować ulubioną piłkę – ale to on sam powinien regulować intensywność treningu. Psu tej rasy nie służy jednostajny bieg, np. przy rowerze, bardziej wskazany jest krótkotrwały wysiłek. Niektóre bulteriery chętnie taplają się w wodzie, choć ich specyficzna budowa nie zawsze pozwala im pływać.

Umiejętności

Dawniej bulteriery były używane do walk. Współczesny przedstawiciel rasy to przede wszystkim pies do towarzystwa, obrońca i stróż. Nadaje się też do uprawiania psich sportów, np. agility, flyballu, obedience, a nawet tańca z psem czy tropienia.

Chociaż bulterier jest mało szczekliwy i niezbyt czujny, sprawdza się w roli stróża – już sama jego obecność odstrasza intruzów. W obronie własności swojego opiekuna jest gotów walczyć na śmierć i życie.

Szkolenie i wychowanie

Bulterier to pies inteligentny, który szybko się uczy, o ile jest odpowiednio zmotywowany i ma na to ochotę. Potrafi być przy tym wyjątkowo uparty i niecierpliwy, przez co odpowiednie wyszkolenie go może sprawiać ogromne problemy. Nie warto jednak złościć się na nieposłusznego psa. Krzyk i kary fizyczne sprawią tylko, że bulterier jeszcze bardziej będzie nas unikał. Kluczem do owocnej współpracy jest znalezienie odpowiedniej motywacji – zabawy, przysmaków lub pochwał – za które psiak będzie skłonny słuchać naszych poleceń. Sesje szkoleniowe dla bulteriera powinny być krótkie i częste, dzięki czemu psiak nie zdąży się nimi znudzić ani zdekoncentrować.

Bulteriery bywają niedelikatne i natarczywe wobec innych czworonogów. Dlatego już od szczeniaka warto korzystać z psiego przedszkola, które nie tylko zaznajomi bulka z innymi psami, ale także nauczy spokoju w ich obecności.

Dla kogo ta rasa

Bulterier to pies dla osób, które poszukują energicznego i pozytywnego kompana, a nie ślepo posłusznego i podporządkowanego czworonoga. Opiekun bulteriera powinien cechować się silnym charakterem i być wyjątkowo konsekwentny, a jednocześnie czuły i pogodny. Pies tej rasy sprawdzi się w aktywnej rodzinie i w domu ze starszymi dziećmi. Nie powinien być jednak pierwszym psem – odpowiednie wychowanie uda się tylko doświadczonym psiarzom.

Wady i zalety rasy bulterier

Bulterier – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• narażony na otyłość
• bywa uparty i łatwo się frustruje
• wymaga uważnej socjalizacji z innymi psami
• może mieć lęk separacyjny

Zalety

• mocno przywiązany do opiekuna
• łagodny wobec ludzi
• dobry przyjaciel dla dziecka
• skuteczny obrońca i stróż
• może uprawiać psie sporty
• łatwy w pielęgnacji

Zdrowie rasy bulterier

Bulterier jest wytrzymały i bardzo odporny na ból, często nie sygnalizuje dolegliwości, dlatego opiekun powinien uważnie go obserwować, aby w porę zauważyć chorobę i urazy. Jest natomiast wrażliwy na warunki otoczenia - nie służy mu ani upał, ani mróz. Przeciętna długość życia bulteriera wynosi 10 lat, choć zdarzają się psy dożywające nawet 15 lat.

Bulteriery są podatne na:

• dysplazję stawów biodrowych,
• zwichnięcia rzepek kolanowych,
• kłopoty z oczami (zwichnięcia soczewki, dysplazja siatkówki, entropium, ektropium),
• choroby nerek,
• problemy skórne (o podłożu alergicznym, atopowe zapalenie skóry, nużyca), 
• niedoczynność tarczycy.

Psy o białej maści mogą być obciążone wrodzoną głuchotą.

Żywienie psa rasy bulterier

Utrzymanie bulteriera jest dosyć kosztowne. Musi mieć wygląd atlety, dlatego potrzebuje odpowiedniego pożywienia. Bulteriera można karmić zarówno gotowymi karmami – suchymi lub mokrymi – jak i samodzielnie przygotowywanymi posiłkami. W drugim wypadku należy pamiętać o odpowiedniej suplementacji. Warto, by dieta dla psa tej rasy zawierała dużo białka wysokiej jakości, co pozwoli na odpowiedni rozwój masy mięśniowej.

Bulterier, ze względu na duży apetyt, narażony jest na otyłość. Dlatego trzeba ostrożnie dawkować posiłki, nie ulegać żebraniu przy stole ani nie dokarmiać resztkami z obiadu. Również przekąski i przysmaki podawane psu podczas treningu powinny być brane pod uwagę przy obliczaniu dziennej porcji jedzenia.

Pielęgnacja rasy bulterier

Szata bulteriera jest łatwa w pielęgnacji – do wyczesywania sierści używamy gumowej szczotki lub rękawicy lekko zmoczonej wodą, która najlepiej zbiera martwy włos. Psa kąpiemy niezbyt często, ale w miarę potrzeby, w szamponie przeznaczonym dla psów o wrażliwej skórze.

Bulterierowi należy regularnie przycinać pazury, jeżeli pies sam ich nie ściera (można to zrobić samemu, u psiego fryzjera lub u weterynarza), a także kontrolować stan uszu i oczu.

Akcesoria

Legowisko dla bulteriera powinno być na tyle duże, by psiak mógł się na nim swobodnie wyciągnąć na boku. Psa tej rasy można także zaopatrzyć w klatkę kennelową. Należy jednak pamiętać, że zamknięty w niej zbyt długo bulterier w końcu sam się z niej uwolni. Kaganiec dla bulteriera powinien być wygodny – najlepiej sprawdzi się kaganiec fizjologiczny.

Bulteriera na spacery należy wyprowadzać w wygodnych, szerokich szelkach i na mocnej, tradycyjnej smyczy lub lince. Zabawki dla psa tej rasy powinny być solidne, zrobione z nietoksycznych materiałów i pozwalające psiakowi na bezpieczne szarpanie ich i żucie.

Historia rasy bulterier

Przodkowie bulteriera to psy wykorzystywane na Wyspach Brytyjskich do walk. Już w XI i XII w. popularne były zmagania psów z niedźwiedziami, lwami, a także z innymi psami.

Od XIV w. najmodniejszą rozrywką stało się tzw. szczucie byka. Krwawe pokazy szybko przeobraziły się w hazard pozwalający właścicielom zwycięskich psów utrzymywać się z tego procederu. Z czasem wyhodowano nawet specjalne psy do walk z bykami, które nazwano buldogami. Były trochę podobne do współczesnych buldogów, ale znacznie od nich lżejsze, zwinniejsze, o ogromnej sile i odporności na ból.

Gdy w 1835 r. królewskim dekretem zabroniono szczucia byków, szybko pojawiły się inne rozrywki – konkursy tępienia szczurów i walki psów. W obydwu wypadkach pies na byki się nie sprawdzał, dlatego postanowiono zastąpić go mieszańcem buldoga i białego teriera angielskiego. Czworonogi powstałe z tej krzyżówki nazywano bull and terrier dog. Zwykle miały szorstką lub kosmatą szatę i krótko przycięte uszy.

W połowie XIX w. James Hinks postanowił wyhodować psa lżejszego, o krótkiej białej sierści i naturalnie stojących uszach. W tworzeniu rasy oprócz buldoga angielskiego i białego teriera wzięły udział dalmatyńczyk i prawdopodobnie chart angielski greyhound oraz pointer.

W 1862 r. Hinks zaprezentował sukę Puss, która znacznie różniła się od ówczes­nego typu bulteriera – była lżejsza, wysokonożna i miała białe umaszczenie. Największym osiągnięciem hodowlanym Jamesa Hinksa był jednak pies o imieniu Madman – na podstawie jego wyglądu opracowano w 1870 r. pierwszy nieformalny wzorzec rasy. Początkowo dużym problemem zdrowotnym była dziedziczna głuchota dotykająca białe psy, ale wyhodowanie kolorowych bulterierów w znacznym stopniu uwolniło rasę od tej wady.

Przez wiele lat Anglicy uważali bulteriera za skarb narodowy i niechętnie sprzedawali szczenięta za granicę. Psy tej rasy towarzyszyły brytyjskim służbom cywilnym i wojsku w zamorskich koloniach, np. w Afryce czy Indiach, ponieważ dobrze znosiły tamtejszy klimat.

Bulterier w Polsce

Pierwsze wzmianki na temat bulterierów w Polsce pochodzą z okresu międzywojennego, ze Lwowa. Niestety nie zostały nigdzie udokumentowane. Po drugiej wojnie światowej kilka bulterierów pojawiło się w ambasadzie brytyjskiej w Warszawie. Obecnie bulteriery są w Polsce bardzo popularne.

Wzorzec rasy bulterier

Bulterier – grupa III FCI, sekcja 3, nr wzorca 11

• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
• Charakter: pełen ognia i odwagi, chętny do zabaw; charakteryzuje się zrównoważonym usposobieniem i potrafi być zdyscyplinowany; choć jest psem upartym, ma wyjątkowo dobre nastawienie do ludzi
• Wielkość: nie jest ściśle określona, ale przeważnie 35-50 cm
• Waga: nie jest ściśle określona, ale przeważnie 20-40 kg
• Szata: włos krótki, błyszczący, przylegający, twardy w dotyku, jednakowej długości na całym ciele; skóra powinna dobrze opinać mięśnie
• Maść: biała – pigmentacji skóry i znaczeń na głowie nie uważa się za wady; kolorowa – kolor powinien dominować w umaszczeniu, najbardziej pożądana jest maść pręgowana; maść czarna pręgowana, czerwona, płowa i tricolor dopuszczalna; błękitne i czekoladowe umaszczenie jest wysoce niepożądane; maść biała nakrapiana lub przesiana jest wadliwa
• Długość życia: 10-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: średnia; nie ma podszerstka i nie nadaje się do przebywania przez cały rok na zewnątrz
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 3500-6500 zł

Czy bulterier jest agresywny?