PARSON RUSSELL TERRIER

Charakter rasy parson russell terrier

Żywotny, cięty, energiczny, nieustępliwy – tymi przymiotnikami najczęściej opisuje się parson russell teriera. Wszędobylski terierek zawojował serca dużej grupy ludzi. Mimo uroczego wyglądu to całkiem twardy jegomość, więc osoby skłonne do rozpieszczania i słabe psychicznie mogą mieć z nim kłopoty wychowawcze.

Duża pobudliwość tego psa może być myląca – przez nią dość łatwo się rozprasza. Jednak parson russell terrier jest bardzo inteligentny i szybko oraz łatwo się uczy. Dla swojej rodziny na ogół bardzo czuły, kocha towarzystwo ludzi. Nie lubi za to stagnacji, marazmu, bezruchu.

Z powodu swojego temperamentu i pewnej ciętości parson russell terrier nie najlepiej nadaje się do domów z maleńkimi dziećmi, za to z dziećmi trochę starszymi i nastolatkami dogaduje się na ogół wyśmienicie. Osoby starsze mogą polec w starciu z wymaganiami ruchowymi tego psa, no chyba że mimo wieku zachowały dużo energii i marzą o zwierzaku, który pomoże im zachować dawną aktywność.

Nie jest to idealna rasa dla miłośników wymuskanych ogródków: russelle wykorzystywano jako norowce, a z tego okresu pozostało im zamiłowanie do sprawdzania, jakie zwierzątka kryją się pod ziemią…

Umiejętności

Parson russell terrier to rasa wyhodowana pierwotnie do polowania na lisy. Dlatego parsony to prawdziwe psy myśliwskie – żywiołowe, czujne, zwinne i zajadłe.

Obecnie parson russell teriery widuje się często na torach agility. Właściciele uprawiają też z nimi flyball i frisbee. Mimo nieopanowanego, zdawałoby się, temperamentu parsony pojawiają się także na ringach obedience i pokrewnych dyscyplin z dziedziny sportowego posłuszeństwa. Nic dziwnego, to zwierzaki bystre, które bardzo szybko się uczą. Są też dobre we wszelkich rodzajach pracy węchowej. Nadal – choć w znacznie mniejszym, niż dawniej, zakresie – wykorzystuje się psy tej rasy w łowiectwie jako norowce.

Szkolenie i wychowanie

Wychowanie parsona będzie wymagało wiele konsekwencji, zwłaszcza że ten inteligentny zadziora będzie się starał wykorzystać swój spryt przeciwko nam. Jak większość terierów, nasz bohater przy pozorach ogromnej zuchowatości jest jednak wrażliwy. Dlatego niewskazane jest używanie przy jego szkoleniu „ciężkiej ręki”, do czego mają tendencje właściciele przestraszeni opowieściami o jego zapędach do dominacji. Wszelkie konflikty lepiej jest rozwiązywać raczej podstępem, a nie bezpośrednią konfrontacją. Przestraszony parson russell terrier bowiem nie tyle nie ustąpi, co będzie walczył do końca.

Na szczęście istnieje wiele sposobów motywowania tego psa, od wyjątkowo smacznych nagród począwszy, na nagrodzeniu wspólną zabawą kończąc. Możliwość poprzeciągania się zabawką czy pogoń za piłką to są rzeczy, które nasz parson russell terrier w pełni doceni.

Dla kogo ta rasa?

Osobom zwiedzionym rozmiarami i niezaprzeczalną urodą parsona trzeba od razu powiedzieć: to nie jest kanapowiec i choćbyśmy się bardzo starali, to takowego z tego terierka nie da się zrobić. Parson russell terrier to bardzo dobry towarzysz aktywnych osób, lubiących ruch na świeżym powietrzu, a może nawet chcących się sprawdzić z pupilem w jakimś psim sporcie.

Wady i zalety rasy parson russell terrier

Parson russell terrier – jaki jest? Poznaj jego wady i zalety!

Wady

• bywa nadpobudliwy i uparty
• samce miewają konflikty z innymi psami
• ma silny popęd łowiecki, obejmujący małe zwierzęta gospodarskie, koty i gryzonie
• trudno mu się skupić

Zalety

• inteligentny
• pewny siebie
• pogodny i pozytywnie nastawiony do życia
• ma kompaktowe rozmiary

Zdrowie rasy parson russell terrier

Parson russell terrier to rasa ciesząca się na ogół dobrym zdrowiem. Psiaki te są zazwyczaj wytrzymałe i mają wyjątkowo dobrą kondycję. W rasie istnieją genetyczne predyspozycje do kilku schorzeń, m. in. do zwichnięcia rzepki kolanowej oraz stanów patologicznych siatkówki oka. Czasami przytrafiają się przypadki ataksji – niezborności ruchowej wywołanej przez stany chorobowe centralnego układu nerwowego.

Żywienie

Pies rasy parson russell terrier powinien być żywiony zbilansowaną karmą dostosowaną do jego stanu zdrowia, wieku i poziomu aktywności. Dla energicznych psów polecana jest wysokoenergetyczna karma dla psów małych ras. W żywieniu parson russell terrierów sprawdza się także dieta domowa i BARF – trzeba jednak pamiętać, by posiłki przygotowywane w domu zawierały niezbędne suplementy.

W młodości powinno się zwrócić uwagę na podawaną karmę – musi być bardzo dobrej jakości. Natomiast w wieku dorosłym parson russell terrier nie ma jakichś wyjątkowych wymagań. Należy tylko zwrócić uwagę na produkty szczególnie alergizujące.

Pielęgnacja

Psy krótkowłose wystarczy wyczesać od czasu do czasu, zwłaszcza w okresach linienia – niestety bowiem parsony linieją stosunkowo często i obficie. Psy szorstkowłose (częściej występujące w rasie) nie sprawiają pod tym względem aż takich kłopotów, jednak dwa razy do roku powinny być trymowane. Można to robić własnoręcznie (jednak trzeba najpierw nauczyć się wykonywać ten zabieg prawidłowo, by nie sprawiać psu bólu) albo w profesjonalnym salonie groomerskim.

U psów rasy parson russell terrier warto także zwracać uwagę na uszy i oczy, które mogą wymagać czyszczenia. Aktywne terriery raczej nie mają problemów ze ścieraniem pazurów, jednak ich stan również należy kontrolować. Należy też regularnie kontrolować stan psich zębów.

Akcesoria

To, czego na pewno będziemy potrzebować przy parsonie, to zabawek – wiele osobników uwielbia zabawy w aportowanie. Poza tym znudzony parson russell terrier to wyjątkowo destrukcyjny terier. Lepiej od początku zapewnić naszemu psu dostatecznie dużo zajęć… Opłaci się także inwestycja w długą linkę do nauki przywołania.

Historia rasy parson russell terrier

Twórcą rasy parson russell terrier jest pastor – John (Jack) Russell z hrabstwa Devon w Anglii, żyjący w XIX wieku (zmarł w 1883 roku). Wielebny był ogromnym pasjonatem kynologii – stał się zresztą jednym z założycieli brytyjskiego Kennel Clubu. Jeszcze za czasów studenckich był właścicielem niedużej białej terierki o imieniu Trump, której towarzystwo wywarło na nim niezapomniane wrażenie – właściwie do końca życia uważał ją za psa idealnego i dążył do stworzenia rasy o wyglądzie i zachowaniu Trump.

Jack Russell krzyżował ze sobą użytkowe teriery, zwracając większą uwagę na ich cechy przydatne do pracy niż na wygląd. W efekcie w obrębie rasy pojawiały się psy krótko- i wysokonożne. Nazywano je wówczas po prostu „working terriers” – „pracującymi terierami”. Nazwa „jack russell” zaczęła się pojawiać dopiero w latach 30. XX wieku.

Po II wojnie światowej odnotowano stały wzrost zainteresowania rasą, a właściwie jeszcze nie rasą, bowiem brytyjski Kennel Club uznał ją dopiero w roku 1990! Nosiła wtedy nazwę Parson Jack Russell Terrier.

Około dziesięciu lat później postanowiono podzielić rasę, za główne kryterium uznając wzrost i proporcje sylwetki – i tak oto mamy dziś długonożne parsony (parson russell terrier) oraz krótkonożne jacki (jack russell terrier).

Ogromny wkład w wyodrębnienie piesków niskonożnych jako osobnej rasy wnieśli Australijczycy, hodując sporą populację tych psiaków bardzo wyrównanych w typie.

O ile dawniej wykorzystywano je do tępienia gryzoni oraz w myślistwie – jako psy norujące, wypędzające lisy i borsuki z ich kryjówek – to obecnie najczęściej spełniają one rolę psów do towarzystwa oraz sportu.

Parson russell terrier w Polsce

W Polsce rasa parson russell terrier jest stale obecna oraz rozpoznawalna, można powiedzieć nawet o pewnej modzie na parsony (jak również jack russelle). W naszym kraju istnieje sporo dobrych hodowli parsonów, wypuszczających w świat psy o bardzo dobrym eksterierze i charakterze.

Wzorzec rasy parson russell terrier

Parson russell terrier – grupa III FCI, sekcja 1, nr wzorca 339

• Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
• Charakter: pewny siebie, energiczny i pogodny, obdarzony pasją łowiecką; odważny i przyjacielski.
• Wielkość: psy – 36 cm, suki – 33 cm, z tolerancją do 2 cm.
• Waga: 5,5-8 kg
• Szata: występują różne odmiany; odmiana szorstko- i krótkowłosa oraz tzw. złamana; sierść twarda, zwarta, prosta, przylegająca i gęsta, tak samo u odmiany krótko-, jak i szorstkowłosej; sierść złamana jest pośrednia między gładką a szorstką; wygląda jak krótka, ale w dotyku jest szorstka, często tworzy też niewielką bródkę i brwi
• Maść: całkowicie biała lub z przewagą bieli, z łatami barwy płowej, cytrynowej lub czarnej; mogą występować kombinacje tych trzech barw; preferowane są kolorowe znaczenia, niewychodzące poza głowę i nasadę ogona
• Długość życia: 14-15 lat
• Odporność na warunki atmosferyczne: wysoka
• Koszty utrzymania: od 200 zł miesięcznie
• Cena psa z rodowodem: 3000-5000 zł

Ciekawostki o rasie parson russell terrier

Parsony były niegdyś przede wszystkim psami myśliwskimi. Ponieważ były tak niewielkie, na miejsce polowania dowożono je konno – myśliwi przewozili je w torbach-jukach na końskim grzbiecie.

Ulubionymi psami małżonki księcia Karola, Camilli Parker-Bowles (księżnej Kornwalii), są dwa psy w typie parson russell teriera: Beth i Bluebell. Księżna przygarnęła je ze schroniska w Battersea.

Pierwszym psem na świecie, który odwiedził obydwa bieguny – południowy i północny – był parson russell terrier Bothy, należący do angielskiego podróżnika i odkrywcy Ranulpha Fiennesa.