Papier toaletowy – klasyka gatunku
Każdy, kto kiedykolwiek oglądał filmy dziejące się w okresie Halloween, wie, że większość dekoracji robionych jest z papieru toaletowego. Nim też obwiesza się drzewa czy domy w ramach psikusów robionych tym ludziom, którzy nie obdarowali przebierańców słodyczami. I o ile nasz pies na słodycze nie czeka, o tyle możemy na niego liczyć w sprawie dekoracji…
Fantazyjne girlandy, postrzępione, małe kawałeczki, których nie uda się nam sprzątnąć nawet do Bożego Narodzenia – możemy być pewni, że przynajmniej jedna z tych form zagości w naszym domu. Jest też spora szansa na to, że nasz pies będzie przez kilka dni wydzielał delikatny, rumiankowy zapach. A wszystko po to, aby przygotować nam najpiękniejsze dekoracje!
Martwe pluszaki wpisują się w trendy…
My ustawiamy kościotrupy z tworzywa i wkładamy maski, a psy się od nas uczą… I wypróbowują swoje siły na pluszakach. I to jeszcze pół biedy, jeśli na swoich! Ukochany miś dziecka czy nasza pamiątka z dzieciństwa też mogą nie uchronić się przed psimi zapędami do przygotowania domu na Halloween. A w gratisie dostaniemy jeszcze lekcję matematyki i logistyki, kiedy będziemy się zastanawiać, ile wkładu mieści się w pluszaku, a ile mogło wylądować w psim brzuchu. I gdzie jest najbliższy otwarty gabinet weterynaryjny…
Dekoracje naturalne…?
Jeśli mamy w domu robota sprzątającego, którego włączamy pod naszą nieobecność, i nie jest to model wykrywający przeszkody, możemy mieć pewien… problem. Ile razy zdarzyło się psu, zarówno szczeniakowi, jak i temu starszemu, nie wytrzymać z potrzebami do wyjścia? Pewnie przynajmniej kilka! Taka niespodzianka pozostawiona na podłodze, a potem napotkana przez robota, który ją „sprzątnął”, może zagościć w całym naszym domu, tworząc ozdobne esy floresy. A dumny pies z dużą szansą, czując się już lepiej, będzie nadzorował postęp w dekorowaniu…
Pamiętaj, że ten artykuł na charakter humorystyczny. Każdemu psu zdarzy się coś spsocić raz na jakiś czas. Jeśli jednak pies niszczy za każdym razem, gdy wychodzimy z domu, albo ma objawy choroby, naszym obowiązkiem jest mu pomóc – udać się do weterynarza albo behawiorysty!
